Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή η φλούδα που ξεκολλά στο κρανίο μου στρέφεται γύρω απ’ τα μάτια και χάσκει τριγύρω παιδιά κρατημένα σφιχτά στο λαιμό μου με τραβούν προς το χώμα. Κι ένα δέντρο υψώνεται στο μέρος που παίζαν. Τα κλαδιά του σαλεύουν στα χέρια μου και υπαγορεύουν το τελευταίο ποίημα.

Μη με πιστεύετε. Πάλι ψέματα λέω. Η μόνη αληθινή μου επανάσταση θα ήταν - έστω για μια φορά - να πω την αλήθεια. Μα για να την πω πρέπει να τη νιώσω. Κι εγώ το μόνο που νιώθω είναι πως το μυαλό μου είναι ένα κρεμμύδι με άπειρες στρώσεις. Το ξεφλουδίζω και ποτέ δε φτάνω στη ρίζα του. Και τα μάτια μου κλαίνε ολοένα. Παίρνω τα δάκρυα και τα βαφτίζω ποιήματα.

Η "Ρητορική ένδεια" γεννήθηκε από την ανάγκη μου να μιλήσω, να πω όσα αισθανόμουν πως πυρπολούσαν το κεφάλι μου από παιδί. Η ειρωνεία είναι ότι ποτέ δεν είχα ευφράδεια, δεινότητα ρητορική. Απέναντι στο στόμφο και τη ρητορεία των άλλων έστεκα σιωπηλά αμήχανη. Με αφόπλιζε η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να προβάλλουν τα θέλω τους, να απαιτούν την προσοχή των γύρω τους, να ελίσσονται με εκπληκτική μαεστρία. Με δυσκόλευε η τέχνη της επικοινωνίας. Ίσως γι’ αυτό στράφηκα στην ποίηση. Για να βρω λόγια να μιλήσω την πέτρα που είχα μέσα μου. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Εξακολουθώ να αισθά...

Η "Ρητορική ένδεια" γεννήθηκε από την ανάγκη μου να μιλήσω, να πω όσα αισθανόμουν πως πυρπολούσαν το κεφάλι μου από παιδί. Η ειρωνεία είναι ότι ποτέ δεν είχα ευφράδεια, δεινότητα ρητορική. Απέναντι στο στόμφο και τη ρητορεία των άλλων έστεκα σιωπηλά αμήχανη. Με αφόπλιζε η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να προβάλλουν τα θέλω τους, να απαιτούν την προσοχή των γύρω τους, να ελίσσονται με εκπληκτική μαεστρία. Με δυσκόλευε η τέχνη της επικοινωνίας. Ίσως γι’ αυτό στράφηκα στην ποίηση. Για να βρω λόγια να μιλήσω την πέτρα που είχα μέσα μου. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Εξακολουθώ να αισθά...