Παναγιωτόπουλος Νίκος 1963- συγγραφέας
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στις 15.4.1963 στο Χαλάνδρι, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε τεχνολόγος μηχανικός, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο. Εργάστηκε ως καλλιτεχνικός συντάκτης (από το 1989 έως το 1992) σε εφημερίδες, περιοδικά και την τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από την πεζογραφία, ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο. Έχει γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές, ενώ από το 1995 ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον κινηματογράφο. Έχει γράψει δέκα σενάρια για ταινίες μεγάλου μήκους -ανάμεσά τους οι "Απόντες" (1996), ο "Βασιλιάς" (2002) και η "Αγρύπνια" (2005), όλες σε σκηνοθεσία Νίκου Γραμματικού, οι "Ώρες κοινής ησυχίας" (2006), σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάκου, κ.ά. Για μια απ' αυτές, τους "Απόντες", τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο 37ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1996. Ενεργό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας, διδάσκει σενάριο σε σεμινάρια και σε προγράμματα σπουδών κινηματογράφου. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς, ενώ το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων "Η ενοχή των υλικών" (Πόλις, 1997), τιμήθηκε με το Βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα: "Ο Ζίγκι απ' τον Μάρφαν" (Πόλις, 1998, κυκλοφορεί και στα ιταλικά από τις εκδόσεις Crocetti), "Το γονίδιο της αμφιβολίας" (Πόλις, 1999, β΄ εκδ. Μεταίχμιο, 2012, κυκλοφορεί σε επτά γλώσσες -στα γερμανικά από τις εκδ. Reclam, στα γαλλικά από τις εκδ. Gallimard, στα ιταλικά από τις εκδ. Ponte Alle Grazie, στα σλοβενικά, στα κινέζικα κ.ά), "Αγιογραφία" (Πόλις, 2003, κυκλοφορεί στα γερμανικά από τις εκδ. Reclam και στα γαλλικά από τις εκδ. Gallimard) και "Τα παιδιά του Κάιν" (Μεταίχμιο, 2011, βραβείο Μυθιστορήματος Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών, 2012). Τόσο τα μυθιστορήματα όσο και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ο "Ολομόναχος" είναι το έβδομο βιβλίο του και εκδόθηκε αρχικά στη Γαλλία, στη σειρά Ce que la vie signifie pour moi των Editions du Sonneur.
Ιστορίες καπνού
Συλλογικό έργο
Μίνωας (2006)
Δώδεκα διηγήματα από δώδεκα Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ο καθένας, μέσα από την ιστορία του, το δικό του χαρακτήρα και ρόλο στο τσιγάρο. Το τσιγάρο καίγεται διακριτικά σε ένα σταχτοδοχείο, συντροφιά του πρωταγωνιστή. Παίρνει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γίνεται στοιχείο απόλαυσης, διέξοδος αμηχανίας και, σε όλες τις περιπτώσεις, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Απολαύστε και τα δώδεκα διηγήματα, με ή χωρίς τη συνοδεία τσιγάρου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κάπνισμα, αν και προσωπική επιλογή των ενηλίκων, μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία.
Το Χαλάνδρι που γνώρισα
Συλλογικό έργο
Ευριπίδης (2005)
Ετούτες οι δεκαενιά ιστορίες μας θυμίζουν τα χαλικάκια που σκόρπιζαν πίσω τους εκείνα τα παιδιά του παραμυθιού για να μη χάσουν το δρόμο... Στεκόμαστε για λίγο, ρίχνουμε μια ματιά μονάχα πίσω, σ' αυτά τα πενήντα χρόνια, και προχωράμε. Σίγουροι πως θα συναντηθούμε ξανά για να γιορτάσουμε, στην επόμενη στροφή, με κάποια άλλη αφορμή... Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι η διαδρομή που έχουμε μοιραστεί, οι εικόνες που την έχουν σημαδέψει. Οι εικόνες που σώζονται ανεξίτηλες στα μάτια των φίλων που έρχονται να γιορτάσουν μαζί μας... Το καλύτερο δώρο που θα μπορ...
Αγιογραφία
Παναγιωτόπουλος Νίκος 1963- συγγραφέας
Πόλις (2003)
Καλοκαίρι του 1940, κάπου στην Αρκαδία... Ένα ολόκληρο χωριό, το Θερμό, ξεσηκώνεται και λιντσάρει τον προστάτη "άγιό" του -τον φημισμένο ασκητή Ιωάννη τον Ορφανό, ξακουστό σε ολόκληρη τη χώρα για τη θαυματουργή του δράση. Μέσα σε μια νύχτα, καθώς ψυχορραγεί, ο Ορφανός προλαβαίνει να εξομολογηθεί σ' ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι, τον μοναδικό "ουδέτερο" κάτοικο του Θερμού -τον άνθρωπο που την επομένη, σύσσωμο το χωριό, θα κατηγορήσει για το φόνο του "αγίου". Εξήντα τόσα χρόνια αργότερα, κι ενώ οι εκκλησιαστικές αρχές συλλέγουν στοιχεία προκειμένου να προχωρήσουν στην αγιοποίηση...
Ιμερολόγια
Συλλογικό έργο
Μίνωας (2003)
Η σειρά "Συναντήσεις" θα συσπειρώνει κάθε φορά γύρω από ένα θέμα δέκα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα συγγραφείς γράφουν μια ερωτική ιστορία στη σπασμένη φόρμα του ημερολογίου (εξού και ο τίτλος). Ιμερολόγια, λοιπόν. Αισθησιακές, τρυφερές, απενοημένες, σαρκαστικές, κατεξοχήν όμως σελίδες απουσίας. Καθώς αυτός που ιμερολογραφεί απευθύνεται σε κάτι που λείπει -πόσο μάλλον όταν αυτό το κάτι συνδέεται με την ερωτική εμπειρία. Σκίζοντας σελίδες από άλλες ζωές ή από την ίδια τη ζωή τους, οι δέκα συγγραφείς δένουν το μελαγχολικό ή ειρωνικό βιβλίο του ερωτικού χρόνου.
Γρανίτα από λεμόνι
Συλλογικό έργο
Κέδρος (2003)
Ο Χρήστος Αστερίου, ο Κωστής Γκιμοσούλης, η Αγγέλα Καστρινάκη, ο Παντελής Κοντογιάννης, ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, η Αμάντα Μιχαλοπούλου, η Σοφία Νικολαϊδου, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Αλέξης Σταμάτης και ο Χρήστος Χρυσόπουλος έγραψαν για τους σημερινούς νέους, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς μεγαλοστομίες, γι' αυτή την ιδιαίτερη ηλικία που μοιάζει με Γρανίτα από λεμόνι: απ' τη μια γλυκιά και φανταχτερή κι απ' την άλλη μ' αυτό το ανατρίχιασμα του να μπαίνεις στον παγωμένο κόσμο των «μεγάλων». 10 διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα τα Νέα, το καλοκαίρι του 2002, με επιμέλεια τη...
Ζερόμ Λεντόν
Echenoz Jean 1947-
Πόλις (2003)
Έξι μήνες μετά το θάνατο του Ζερόμ Λεντόν εμφανίζεται στα βιβλιοπωλεία ένα βιβλιαράκι των Editions de Minuit γραμμένο από τον Ζαν Εσενόζ με τον τίτλο Ζερόμ Λεντόν. Ποια μεγαλύτερη τιμή για έναν εκδότη από το να αποτελέσει τίτλο στον δικό του κατάλογο; Να μη βρεθεί το όνομά του σκαλισμένο στο μνήμα, αλλά να παραμείνει ζωντανό ανάμεσα στα άλλα κείμενα που εκείνος συνέβαλε να γεννηθούν; Το Ζερόμ Λεντόν δεν είναι μια καθωσπρέπει βιβλιογραφία, πολύ λιγότερο μια αγιογραφία, ούτε ένας συμβατικός επιμνημόσυνος λόγος, ούτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών (ο απολογισμός είναι θετικός), ούτε...
Ο κύριος Μι
Crumey Andrew 1961-
Πόλις (2001)
Ακολουθώντας τη συμβουλή της πιστής και πολλά υπομένουσας οικονόμου του, ο πρόσχαρος ογδοηκοντούτης κύριος Μι, εγκαταλείπει τα σκονισμένα βιβλία του και στρέφεται στο Ίντερνετ σε αναζήτηση της Εγκυκλοπαίδειας του Ροζιέ, ενός χαμένου βιβλίου το οποίο υπερασπίζεται τη φιλοσοφία ενός εναλλακτικού σύμπαντος. Αντ' αυτού, βρίσκει τη φωτογραφία μιας γυμνής κοπέλας με τη λεζάντα "Φεράν και Μινάρ: Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο". Εν τω μεταξύ, την άνοιξη του 1761, δύο Γάλλοι αντιγραφείς, οι Φεράν και Μινάρ έχουν στην κατοχή τους την περίφημη Εγκυκλοπαίδεια και...
Παραμύθια από το μέλλον
Συλλογικό έργο
Μίνωας (2001)
Η σειρά Συναντήσεις θα συσπειρώνει κάθε φορά γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα συγγραφείς της νεότατης γενιάς γράφουν ένα μελλοντολογικό παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστούν παιδιά ή έφηβοι. Αποδομώντας αρχαιοελληνικούς μύθους ή παραδοσιακά παραμύθια, ενσωματώνοντας στις ιστορίες τους δεδομένα από τον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης, της κλωνοποίησης, της νανοτεχνολογίας και της ρομποτικής, οι συγγραφείς συνθέτουν συναρπαστικές αφηγήσεις, όπου ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει τις φοβίες ή τις προσδοκίες της λογοτεχνίας από την επερχόμενη πραγματικότητ...
Το γονίδιο της αμφιβολίας
Παναγιωτόπουλος Νίκος 1963- συγγραφέας
Πόλις (1999)
Στις αρχές του 21ου αιώνα, ένας αμερικανός βιολόγος, ο Άλμπερτ Τσίμερμαν, ανακαλύπτει το γονίδιο του καλλιτέχνη. Προτείνει μάλιστα ένα απλό τεστ, με το οποίο μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί αν κάποιος είναι γεννημένος δημιουργός ή όχι. Ένας πολλά υποσχόμενος συγγραφέας, μπροστά στον φόβο μιας πιθανής διάψευσης, παίρνει την απόφαση να ζήσει με την αμφιβολία. Αρνείται να υποβληθεί στο τεστ, που έχει φέρει τα πάνω κάτω στον κόσμο της Τέχνης (και όχι μόνο), χωρίς να συνειδητοποιεί ωστόσο, πως μ' αυτή του τη στάση καταδικάζει τον εαυτό του στη σιωπή. Θα υποστεί τις οδυνηρές συνέπει...
Η ενοχή των υλικών
Παναγιωτόπουλος Νίκος 1963- συγγραφέας
Πόλις (1997)
Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άνθρωπος πήγε και κάθησε κάτω από μια μηλιά. Εκεί που καθότανε, ένα μήλο ξεκόλλησε από κάποιο κλαρί και του 'πεσε στο κεφάλι. Κάποιος άλλος στη θέση του το μόνο που θα κέρδιζε ίσως να ήταν ένα καρούμπαλο. Επειδή όμως ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν όποιος κι όποιος, αλλά ένας μεγάλος μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος. που τον έλεγαν Νεύτωνα, το αποτέλεσμα της πτώσης του μήλου -όσο τραβηγμένο κι αν ακούγεται- ήταν η αφορμή για τη διατύπωση της θεωρίας της παγκόσμιας έλξης. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι τέτοιο συμβαίνει και στους ήρωες των εννιά διηγ...
Ανθολογία του μαύρου χιούμορ
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (1996)
"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...