Παλαμιώτης Γιάννης
Palamiótis Giánnis
Ο Γιάννης Παλαμιώτης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο, κατά διαστήματα έκανε και ραδιοφωνική εκπομπή. Έχει δημοσιεύσει το μυθιστόρημα "Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής" (Εξάντας, 1984/Πολύχρωμος Πλανήτης 2010), τη νουβέλα "Μητροκτονία" (Μπιλιέτο, 1996) και το "Από το πάρκο στο κενό" (Πολύχρωμος Πλανήτης, 2008).
Τα σα εκ των σων
Παλαμιώτης Γιάννης
Τύρφη (2015)
"Στη γενέθλια πόλη, όπου κυριαρχεί το εκνευριστικό ψιλόβροχο κι όλα διαβρώνονται ύπουλα από την υγρασία, πέρασα τη ζωή μου αδιάβροχος. Δεν πήρα τίποτε στα σοβαρά, πλην του θανάτου. Εξ αποστάσεως παρατηρούσα τις μελαγχολικές και νυσταγμένες σκιές να ακροβατούν. Όταν έκανα κέφι, κυλιόμουν κι εγώ στο βούρκο, αλλά καμιά άλλη λάσπη δεν έπιανε πάνω μου. Καλύτερος σύμμαχος των διαφυγών μου, η πηχτή ομίχλη." "Δεν έμαθα, ούτε και θέλησα να κάνω απολογισμούς. Όπως ένας άνεμος μας έφερε, κάποιος αντίστροφος μας παρασέρνει στην αφάνεια. Αυτό ήταν, θα είναι και έτσι θα παραμένει." Γ...
Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής
Παλαμιώτης Γιάννης
Πολύχρωμος Πλανήτης (2010)
Το "μυθιστόρημα" του Γιάννη Παλαμιώτη "Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής", που επανεκδίδεται από τον Πολύχρωμο Πλανήτη 26 χρόνια μετά την αρχική του έκδοση, καταπιάνεται με την παράλληλη πορεία προσωπικών αναζητήσεων και τις συναντήσεις τεσσάρων νέων ανθρώπων στην κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο προ και επί χούντας, μέχρι τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Ο συγγραφέας, με παιγχνιώδη πρόθεση, αναμειγνύει πραγματικό με φανταστικό, παραχαράσσει την ηθική διάσταση των ηρώων και ανατέμνει τους χαρακτήρες σαν δεύτερος κρυφός εαυτός, αναδεικνύοντας εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν το...
Από το πάρκο στο κενό
Παλαμιώτης Γιάννης
Πολύχρωμος Πλανήτης (2008)
Αυτό που λέμε προκαθορισμένος ρόλος είναι το μεγάλο ατού της ετεροφυλοφιλίας και που -ειδικά εσένα- σε απαλλάσσει από το άγχος της επικείμενης χρησιμοποίησης. Λείπει όμως η γοητεία του απρόοπτου, λείπει το πρόσωπο όπου πάνω του τρίβεις το δικό σου και πληγιάζει απ’ το σκληρό γένι. Λείπει η τρυφεράδα ίσου προς ίσον κι αυτή η λαχτάρα και μυστικότητα του αμαρτωλού σμιξίματος· το χέρι που χαμηλώνει κρυφά κάτω απ’ το τραπεζάκι για ν' ανταμώσει το άλλο νευρώδες χέρι και να συμπλακεί μαζί του σε επικίνδυνο παιχνίδι. Κανένα σύστημα, κανένας επιστημονισμός, τίποτα δεν μας σώζει...