Δανιά Νικολέττα
H Νικολέττα Δανιά του Ανδρέα και της Φωτεινής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καμαρούλα Αγρινίου. Σπούδασε Νομική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, εργάστηκε για κάποια χρόνια στην Αθήνα και τα τελευταία χρόνια ζει κι εργάζεται ως δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη. Η τέχνη του λόγου τη συγκίνησε από την πρώιμη παιδική της ηλικία. Το Ανθολόγιο του Δημοτικού τής έδωσε τα πρώτα ερεθίσματα και από τότε που έμαθε να γράφει, εκφράζεται ποιητικά. Της άρεσε πάντα να δίνει πρωτότυπες και δικές της αναλύσεις στα λογοτεχνικά κείμενα. Η φύση κι ο απλός και φυσικός τρόπος ζωής κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων στο χωριό αποτέλεσαν σταθερή πηγή έμπνευσης για τα δημιουργήματά της. Η αγάπη της κι ο θαυμασμός της για τον Κόσμο και τη Δημιουργία, αλλά και για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν μέσα από τις λέξεις, που περιπλέκονται μεταξύ τους ρυθμικά.
Ασύνορες μνήμες
Συλλογικό έργο
Ανάτυπο (2017)
Η καρδιά δεν έχει σύνορα! Το ξέρουν καλά όσα γερόντια ξεριζώθηκαν βίαια στα νιάτα τους κι έζησαν, αν έζησαν, μια ζωή πικρή, χωρίς γλυκιά πατρίδα. Ασύνορες είναι οι καρδιές τους όπως οι μνήμες που πετούν προς τα πίσω χωρίς αναπαμό, χωρίς δικαίωση. Πετούν πάνω απ' τα χώματα εκείνα τα ιερά όπου ακόμα είναι θαμμένα τα κόκαλα των προγόνων τους. Πετούν πάνω απ' τις πέτρες των ερειπίων τις σμιλευμένες με τον ιδρώτα τους. Πετούν και κράζουν σ' εμάς τα εγγόνια τους να τις στεριώσουμε στο χαρτί, να μη χαθούν, να τις διαβάσουν κι οι επόμενοι, να μάθουν όλοι το τι και πώς, μη μπας και...
Παράθυρο στην ύπαρξη
Δανιά Νικολέττα
Εκδόσεις Πηγή (2017)
Είναι βράδυ αφέγγαρο κι απ' τη χαραµάδα του παραθύρου εισβάλλει ξάφνου µια ακτίνα φωτός. Μεταµορφώνεται σε αστραφτερό άγγελο και µιλά: "Μην τροµάζεις. Είµαι η ακτίνα του ήλιου που κατάφερε να ξεγελάσει τη νύχτα. Ήρθα να σου θυµίσω πως υπάρχω ακόµη και όταν εκείνος δεν φέγγει πια. Έτσι απρόσκλητη αποφάσισα να σ' επισκεφτώ µέσα από τη γρίλια του παραθύρου σου. Ίσως και όχι εντελώς απρόσκλητη. Ένιωσα πως αποζητούσες να σου φανερωθώ. Ήθελες σ' ένα φύλλο χαρτιού να ξεγεννήσεις όσα έκρυψες µέσα σου βαθιά. Μα δεν πίστευες ότι εκεί βρισκόµουν εγώ. Κι όταν τα δάκρυά σου ξέπλυναν...