Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μονογονεϊκές οικογένειες, ανασυντιθεμένες οικογένειες, οικογένειες ομοφυλοφίλων, παιδιά αγνώστου πατρός χ, ιατρικώς υποβοηθουμένη αναπαραγωγή, παρένθετη μητρότητα, σύμφωνο συμβίωσης, υιοθεσία· και πλάι σε αυτά η ψηφιακή πλέον οικογένεια, η τηλεόρασή και το ιντερνέτ ως ο τρίτος γονέας, η οικογένεια και τα νέα συμπτώματα... Νέοι τρόποι εγγραφής του θεσμού της οικογενείας στη συλλογικότητα, υπό το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης και τις διεκδικήσεις των μειονοτήτων, επανεγγράφουν το φροϋδικό οικογενειακό μυθιστόρημα όχι πλεόν από την πλευρά του "παιδιού βασιλιά" αλλά βάσει τη...

Η "Φιλοσοφία" είναι ιδανικό βιβλίο για όποιον θέλει να ανακαλύψει και να κατανοήσει τη φιλοσοφία ή να εμπλουτίσει τις φιλοσοφικές του γνώσεις. Αποτελείται από είκοσι οκτώ κεφάλαια που μπορούν να διαβαστούν με οποιαδήποτε σειρά, ανάλογα με τις προτιμήσεις, τις ανάγκες ή τις επιλογές του κάθε αναγνώστη. Παρουσιάζει τη σκέψη των μεγαλύτερων φιλοσόφων, από τους κλασικούς μέχρι τους σύγχρονους: Πλάτων, Αριστοτέλης, Ντεκάρτ, Σπινόζα, Καντ, Χέγκελ, Βιτγκενστάιν, Χάιντεγγερ, αλλά και Άρεντ, Ρωλς, Ρόρτυ, Σαρτρ, Λεβινάς, Φουκώ, Λακάν, Ντερριντά. Αναφέρεται επίσης στα ζητήμ...

Τι πραγματικά είναι ένας ελεύθερος λαός; Ποιες είναι οι αρχές που επιτρέπουν σε έναν λαό να θεωρεί ότι είναι "ελεύθερος"; Στην παλαιά αντιπαράθεση μεταξύ φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού έρχεται όχι τόσο να προστεθεί όσο να εξελιχθεί παράλληλα μια άλλη αντιπαράθεση, η αντιπαράθεση μεταξύ ρεπουμπλικανισμού και φιλελευθερισμού. Στις μέρες μας, οι κυριότεροι εκπρόσωποι του αγγλόφωνου ρεπουμπλικανιστικού ρεύματος είναι ο Quentin Skinner, ο John Pocock και ο Philip Pettit (το βιβλίο του οποίου "Θεωρία της ελευθερίας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Πόλις"). Η παρούσα μελέτη...

Μία κρίση νομιμοποίησης άνευ προηγουμένου συνταράζει τους εκπαιδευτικούς θεσμούς. Απίσχνανση του σχολείου όσον αφορά την αποστολή του να μεταδίδει γνώσεις και αξίες, άνοδος του ατομικισμού στην οικογενειακή ζωή,εντεινόμενος προβληματισμός για το ρόλο του γονέα: ασφαλώς, ποτέ τα σημεία αναφοράς και τα πρότυπα βάσει των οποίων οι ενήλικες, σε κάθε εποχή, ασκούν τα καθήκοντά τους έναντι των παιδιών δεν έγιναν αντικείμενο τόσων αμφιβολιών ή ανησυχιών για ό,τι μπορεί ακόμα να επιφυλάσσει το μέλλον -και, συγχρόνως, τέτοιας νοσταλγίας για ένα παρελθόν τόσο πιο εξωραϊσμένο όσο περι...

O Αλαίν Ρενώ ξεκινά από τη διαπίστωση ότι στη σύγχρονη πολιτική συζήτηση είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την Αριστερά από τη Δεξιά. Όλοι πλέον, ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι, πιστεύουν στη Δημοκρατία, στις αρχές της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όμως, παρατηρεί ο Ρενώ, η πολιτική ζωή απαιτεί επιλογές. Γι' αυτό χρειάζεται να αρχίσει ξανά η πολιτική συζήτηση, όχι όμως πάνω σε αφηρημένες αρχές, με τις οποίες τελικά, λίγο πολύ, όλοι θα συμφωνήσουμε, αλλά πάνω σε πρακτικά ζητήματα, στο πεδίο της συγκεκριμένης εφαρμογής των αξιών. Μόνο τότε η πολιτική συζήτηση...

O Τσαρλς Λάρμορ και ο Αλαίν Ρενώ, από διαφορετικούς φιλοσοφικούς ορίζοντες ο καθένας, υπερασπίζονται την αρχή της αυτονομίας της ηθικής και υιοθετούν κριτική στάση απέναντι στην υποκειμενιστική αντίληψη της αξίας. Ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται κατά πανομοιότυπο τρόπο το πρόβλημα της αντικειμενικότητας των αξιών και των κανονιστικών αρχών. O διάλογος μεταξύ των δύο συγγραφέων ξεκίνησε με αφορμή μια "φιλοσοφική αλληλογραφία". Αναπτύχθηκε και αποκρυσταλλώθηκε με την ευκαιρία μιας δημόσιας συζήτησης, που έγινε στη Σορβόννη στις 15 Μαΐου 2003. Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης,...

Στην κοινωνία στην οποία ζούμε προσπαθούμε να εκφράσουμε την ατομικότητά μας που μάς διακρίνει από τους άλλους. Παράλληλα, όμως, συνδεόμαστε με τους άλλους με δεσμούς αλληλεγγύης. Η ταυτότητά μας προβάλλει ως το αινιγματικό προϊόν δύο αντίρροπων δυνάμεων που μας κάνουν να μην μπορούμε να πούμε "εγώ" παρά μόνο λέγοντας "εμείς". O άλλος είναι το alter ego μας. Oι συγγραφείς, συζητώντας με το έργο των Τοκβίλ, Ρωλς, Ταίηλορ και Κίμλικα, υποστηρίζουν ότι η κοινωνία μας θέτει ως αίτημα την επιδίωξη της ισότητας. Ταυτοχρόνως, όμως, τίθεται το ζήτημα της πολιτισμικής διαφοράς, τη...

Το ζήτημα των πανεπιστημίων, που αποφεύγεται επί πολύ και από τους πάντες, τίθεται εκ νέου σήμερα, και μάλιστα με τρόπο πιεστικό, καθώς στα ανώτατα ιδρύματα παρουσιάζεται ανεπάρκεια υλικοτεχνικής υποδομής - για έναν πληθυσμό που πενταπλασιάστηκε από το 1968 -, δυσαναλογία μεταξύ θεωρητικών και θετικών σχολών, χαμηλά ποσοστά επιτυχίας, ανικανότητα προσαρμογής τους στις επιτακτικές αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου. Οι μεταρρυθμίσεις βέβαια δεν έλειψαν τα τελευταία χρόνια, θα λέγαμε μάλιστα ότι διαδέχτηκαν, η μια την άλλη, με έναν τόσο γρήγορο ρυθμό που είναι σήμερα απαραίτητο...