Μπρούσκου Αίγλη
Η Αίγλη Μπρούσκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ACT). Έχει διδάξει στη Σχολή Ξεναγών Θεσσαλονίκης και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ασχολείται ερευνητικά και έχει δημοσιεύσει μελέτες για τα λαϊκά παραμύθια και την αφήγηση, την ανθρωπολογία της συγγένειας, της διακίνησης των παιδιών και της ιδρυματικής περίθαλψης. Οργανώνει σεμινάρια για παραμύθια και για την ανθρωπολογία της παιδικής ηλικίας στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Επιστημονικού Σωματείου Μέριμνας Παιδιού και Εφήβου (ΣΥΜΕΠΕ).
Η λεχώνα και η χελώνα
Μπρούσκου Αίγλη
Επιστημονικός Σύλλογος Μέριμνας Παιδιού και Εφήβου (ΣΥ.ΜΕ.Π.Ε.) (2018)
26 μικρά διηγήματα, με αναφορές στην παιδική ηλικία και την οικογενειακή ιστορία της συγγραφέως.
"Λόγω της κρίσεως σας χαρίζω το παιδί μου"
Μπρούσκου Αίγλη
Επιστημονικός Σύλλογος Μέριμνας Παιδιού και Εφήβου (ΣΥ.ΜΕ.Π.Ε.) (2015)
"Λόγω της κρίσεως σας χαρίζω το παιδί μου. Σώστε το εσείς" έγραψε μια μητέρα σε ένα κομματάκι χαρτί που καρφίτσωσε στην πάνα του μωρού της, πριν το αφήσει στην τύχη του. Και η τύχη το οδήγησε στις αρχές του 1935 στο Δημοτικό Βρεφοκομείο "Άγιος Στυλιανός" στη Θεσσαλονίκη, όπου πέθανε μετά από μερικές εβδομάδες. Βασισμένο στην επιτόπια έρευνα στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης "Άγιος Στυλιανός" και στα αρχεία του, το βιβλίο αυτό αφηγείται μέσα από ιστορίες ζωής, στατιστικά δεδομένα και ντοκουμέντα, τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά άλλαζαν χέρια στην ελληνική κοινω...
Το όμορφο δεν είναι παρά η αρχή του τρομερού
Συλλογικό έργο
Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2009)
Η έκθεση αυτή αφορά σε ένα σημαντικό αριθμό νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, η δουλειά των οποίων, για πολλούς μοιράζεται θεματικές, στοιχεία, τεχνοτροπίες και μορφές με την αισθητική του goth, με το μπαρόκ, με το ρομαντισμό, με τον εξπρεσιονισμό και με το γκροτέσκο. [...] Έχω την εντύπωση, ότι στο έργο των εν λόγω καλλιτεχνών, πέρα από τον ομολογούμενο θαυμασμό για τις παραπάνω αναφορές, διακρίνουμε ταυτόχρονα και μία κριτική στάση που θέλει να αντιστρέψει "τα χιμαιρικά τους αδιέξοδα": την λατρεία της απώλειας, το ναρκισσισμό, την εξιδανίκευση του υποκειμένου, την εσωτερικότητα,...
