Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τί ωραία που είναι η ειρήνη! Μόνο που κανείς δεν χρειάζεται πια οπλοποιούς... Ξέρω καλά τη δουλεία μου όμως. Ας υπήρχαν ειρηνικά κανόνια, και θα τα' φτιαχνα καλύτερα απ' όλους..." Αυτά σκεφτόταν ο Ίμπυ Μπάρμπικεϊν κοιτώντας το φεγγάρι. Κι εκείνο του έδωσε μια καλή ιδέα. Το μεγαλύτερο κανόνι του κόσμου, το κανόνι που θα χάριζε νέες γνώσεις σε όλη την ανθρωπότητα, θα ‘ταν αυτό που θα έστελνε μια οβίδα όχι στους εχθρούς, αλλά στην επιφάνεια της ανεξερεύνητης Σελήνης. Ναι! Αυτό θα ήταν το κανόνι της ειρήνης!

Υπάρχει στ΄αλήθεια ο Ιπτάμενος Ολλανδός, το καράβι φάντασμα; Το καράβι γλέντι, η Αργώ, βρήκε το Χρυσόμαλλο Δέρας; Χωράει η σκούνα Ισπανιόλα τους πειρατές όλου του κόσμου; Πώς το μικρό καράβι του Βερν μεγάλωσε κι έγινε ατμόπλοιο; Γιατί κυνηγά το Πίκουοτ τη μεγάλη άσπρη φάλαινα; Τί είδε το καράβι του Λουκιανού που πήγε στο φεγγάρι; Τα καράβια είναι γεμάτα περιέργεια, σαλπάρουν για θάλασσες άγνωστες, ανεξερεύνητες και γυρίζουν πάντα φορτωμένα ιστορίες, έτοιμα να τις αφηγηθούν σ'όποιον θέλει να ακούσει, να μάθει, να ταξιδέψει μαζί τους.

Πώς κατάφερε το μισό καράβι, ο Αδρίας, να εμψυχώσει τα καράβια τα ολόκληρα; Ως που μπορεί να φτάσει το ατρόμητο δρακοκάραβο του Λέιφ; Τί λέει το βιβλίο που έγραψε το καράβι του Πυθέα; Πώς τα κατάφερε το Πιλάρ, ένα καράβι από χαρτί, να κυνηγά υποβρύχια; Η Πάραλος, το ιερό καράβι της Αθήνας, πώς άντεξε για επιβάτη της το φόβο τον ίδιο; Ποιος άνεμος, αόρατος, φυσάει ως σήμερα τα πανιά του Cutty Sark; Τα καράβια είναι γεμάτα περιέργεια, σαλπάρουν για θάλασσες άγνωστες, ανεξερεύνητες και γυρίζουν πάντα φορτωμένα ιστορίες, έτοιμα να τις αφηγηθούν σ'όποιον θέλει να ακούσει, να...

Ποιος ήταν ο πλούσιος κύριος Φιλέας Φογκ, από πού κρατούσε η σκούφια του και τι δουλειά έκανε δεν ξέρουμε ακριβώς! Ξέρουμε όμως άλλα πράγματα ακριβώς. Ότι ξυπνούσε κάθε μέρα στις 8 ακριβώς, έτρωγε πρωινό στις 8:23 ακριβώς, ξυριζόταν στις 8:37 ακριβώς έφευγε από το σπίτι του στην οδό Σάβιλ Ρόου του Λονδίνου, στις 11:30 και γυρνούσε τα μεσάνυχτα στις 12:00 ακριβώς! Κι ακόμη ότι έβαλε στοίχημα να κάνει το γύρο του κόσμου σε 80 μέρες ακριβώς! Και το κέρδισε. Και μαζί με το στοίχημα κέρδισε πολλά πολλά ακόμα! Αγαπημένο κλασικό έργο που διασκευάζεται για πρώτη φορά για τόσο μι...

Η πριγκίπισσα Ρουμπίνη είναι η πιο καλομαθημένη προγκίπισσα που έχετε ποτέ συναντήσει. Κι όταν έχει γενέθλια δεν φαντάζεστε πόσα δώρα παίρνει... Αλλά ακόμη και μια πριγκίπισσα μπορεί να το ΠΑΡΑκάνει με τα δώρα... ...και η πριγκίπισσα Ρουμπίνη μαθαίνει ότι ίσως τα δώρα ΔΕΝ είναι τελικά το πιο σημαντικό. Ένα αστείο προειδοποιητικό παραμύθι για τις απανταχού καλομαθημένες πριγκίπισσες!

«Μα που να χάθηκε, πριν από λίγο το είδα» ρώτησε το νυχτεριδομπαμπά τον Πελοπίδα η Ελπίδα, η όμορφη μακρυμαλλούσα νυχτερίδα. «Ποιο έχασες, Ελπίδα μου, και κρύβεσαι και κλαις πίσω απ' τα μακριά σου τα μαλλάκια;» «Έχασα το ροζ, το χνουδωτό, το πιο ωραίο απ' όλα μου τα κοκαλάκια».

Το βιβλίο προσφέρει στα παιδιά ένα παιχνίδι: Οι μικροί αναγνώστες μπορούν μπερδεύοντας τις σελίδες του, να επινοήσουν χιλιάδες ολοκαίνουργια, αστεία, παράξενα και πρωτότυπα επαγγέλματα! Ένα βιβλίο που στην αγαπημένη ερώτηση "τι θα γίνω όταν μεγαλώσω" δεν δίνει απαντήσεις για να διαλέξεις, αλλά επιδιώκει κάτι ακόμη πιο επίκαιρο: να σε μάθει να παίζεις, να πειραματίζεσαι, να ανακαλύπτεις, να επινοείς και -το πιο σημαντικό- να πιστεύεις ότι το μέλλον είναι δικό σου και μπορείς στ’ αλήθεια να το κάνεις ό,τι σκεφτείς, όσο τρελό ή αδύνατο κι αν φαίνεται!

Ο Νικόλας είναι παιδί ατρόμητο! Αν ήταν δύτης, δε θα φοβόταν να βουτήξει με μπουκάλες και βατραχοπέδιλα στα πιο βαθιά νερά κι αν ήταν αστροναύτης, δε θα φοβόταν να ανέβει σε πύραυλο και να φτάσει στον πιο μακρινό γαλαξία. Η αλήθεια είναι, όμως, πως κάτι φοβάται… -Μπαμπά, φοβάμαι να πάω στον γιατρό, λέει στον μπαμπά του μια μέρα που πέφτει και χτυπά, κι εκείνος του απαντά χαμογελαστός: -Μα ο γιατρός είναι για να τον φοβούνται! Ένα βιβλίο που κοιτάζει απ’ την ανάποδη τους φόβους μας και δοκιμάζει να τους τρομάξει!

Ο Άλμπερτ φέρνει τον Σίντνεϊ, το κατοικίδιο τέρας του, να λάβει μέρος στον διαγωνισμό καλύτερου κατοικίδιου τέρατος στον κόσμο. Νικητής θα ανακηρυχθεί όποιος: 1) έχει τα περισσότερα παράσιτα, 2) μυρίζει πιο απαίσια, 3) Πετάει ψηλότερα, 4) έχει τα περισσότερα σπυράκια και 5) έχει την πιο καυτή ανάσα! Τι λέτε, θα τα καταφέρει ο Σίντνεϊ; Το μόνο σίγουρο είναι ότι λατρεύει τα αφρόλουτρα!

Ο Τζωρτζ θέλει να είναι φρόνιμος. Προσπαθεί να είναι φρόνιμος. Αλλά, μόλις είδε μια τούρτα στην κουζίνα... Τι θα κάνει ο Τζωρτζ;

Η Λίλη-Ρόουζ Μέι είναι τέλεια σε όλα της! Όμως δεν θέλει να φάει μπιζέλια και κάνει τέτοια φασαρία, που ο μπαμπάς φωνάζει τον γιατρό. Η διάγνωσή του είναι οξεία πριγκιπίτιδα και στέλνει επειγόντως τη Λίλι-Ρόουζ να ζήσει στο παλάτι. Αλλά μια αμπίζελη ζωή πριγκιπικής πολυτέλειας είναι τελικά όσο καλή ακούγεται; Ένα αστείο παραμύθι γραμμένο ειδικά για πριγκίπισσες και πρίγκιπες που δεν τρώνε λαχανικά!

Το βιβλίο "Αυτό που νιώθω" εξηγεί με τον απλούστερο και καλύτερο τρόπο τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μας, αλλά κυρίως αυτόν που υπάρχει μέσα μας. Με αστεία και απλά στιχάκια περιγράφονται σκέψεις και συναισθήματα που γεννιούνται σε κάθε παιδί εξαιτίας του φόβου, της χαράς, της αγωνίας, της ευτυχίας, της απογοήτευσης, του θυμού και τόσων άλλων συναισθημάτων. Όσα νιώθω δικά μου είναι. Η λύπη, η χαρά, ο θυμός μου. Νιώθω μια έτσι και μια αλλιώς, μα νιώθω πάντα ο εαυτός μου! Πρόκειται για ένα βιβλίο που φιλοδοξεί να δώσει στα παιδιά τις λέξεις για να εκφράσουν τα συναι...

Οι κακές μάγισσες λένε: "Άμπρα κατάμπρα κι απόκρημνα βράχια, α γεμίσει ο κήπος σας καφέ βατράχια!" Κι οι καλές μάγισσες λένε: "Άμπρα κατάμπρα και παλιά τραγούδια, παντού να γεμίσει μικρά λουλούδια." Ένα βιβλίο γεμάτο μάγισσες, κρυστάλλινες γυάλες, μαγικά φίλτρα, ξόρκια και αστείες ρίμες, για να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά κάθε λογής "κακούς" ή απλώς για να σκάσουμε στα γέλια!

"Άι Βασίλη, θέλω έναν φίλο". Αυτό γράφει ο Κούνελος στο γράμμα του. Αλλά τελευταία στιγμή χάνει τον ταχυδρόμο και πρέπει να το παραδώσει ο ίδιος. Στο δρόμο του θα συναντήσει πολλά ζωάκια που χρειάζονται τη βοήθειά του. Κι όταν ο Άι Βασίλης θα τον γυρίσει σπίτι με το έλκηθρό του, ο Κούνελος θα ανακαλύψει πως ο ίδιος έκανε την επιθυμία του πραγματικότητα! Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία για τη δύναμη της ευγένειας, που θα γίνει η αγαπημένη όλης της οικογένειας.

Ο Νικόλας είναι παιδί ατρόμητο! Αν ήταν πυροσβέστης, δε θα φοβόταν να ανέβει στον πιο ψηλό όροφο για να σώσει κάποιον από τη φωτιά κι αν ήταν εξερευνητής δε θα φοβόταν να κατασκηνώσει στη μέση της πιο σκοτεινής και επικίνδυνης ζούγκλας. Η αλήθεια είναι όμως πως κάτι φοβάται... - Μπαμπά, φοβάμαι πολύ το σκοτάδι, λέει ένα βράδυ στον μπαμπά του, κι εκείνος κάθεται δίπλα του και του απαντά χαμογελαστός... - Μα αυτό είναι τέλειο! Ένα βιβλίο που κοιτάζει απ' την ανάποδη τους φόβους μας και δοκιμάζει να τους τρομάξει!

Ο Όλιβερ ένοιωθε λίγο διαφορετικός. Απολάμβανε τη μοναξιά του. Έπλαθε ιστορίες με τους φανταστικούς του φίλους, τα παιχνίδια του, και χαιρόταν την παρέα τους. Ώσπου μια μέρα, κυνηγώντας το μπαλάκι του, γνώρισε την Ολίβια! Μια γλυκιά ιστορία για όποιον έχει νοιώσει κάποτε διαφορετικός... Το βιβλίο απέσπασε θερμή υποδοχή από το αναγνωστικό κοινό και τους κριτικούς. Κυκλοφόρησε ταυτόχρονα το 2012 στα αγγλικά και τα ισλανδικά και έχει ήδη μεταφραστεί σε πάνω από δέκα γλώσσες. Έλαβε το Dimmalimm Prize, the Icelandic Illustrator Award, και είναι υποψήφιο για το το Nordic Co...

"Γεια, εμένα με λένε Νίκο" ψιθύρισα... "Εμένα Μπελαμή" είπε και μου έδωσε τον γάντζο που είχε για χέρι. Στην αρχή τρόμαξα κι έμεινα να κοιτάζω τον γάντζο με περιέργεια. Είχα δει, βέβαια, πειρατές στα πειρατικά βιβλία, αλλά πρώτη φορά έβλεπα αληθινό πειρατή, και τι πειρατή... πειρατή συμμαθητή! Πήρα θάρρος και του έσφιξα τον γάντζο με δύναμη. "Γεια σου, Μπελαμή" είπα "και καλώς όρισες!".

Είμαι δασκάλα, μάλιστα αυτό που έχω εγώ δεν είναι τάξη! Σκέτη αταξία είναι! Δεν προλαβαίνω κάτι να πω κι αμέσως βλέπω χέρια να σηκώνονται: Κύρια κυρία... όχι κυρία! Ένα πρωί μπαίνω στην τάξη μου χαρούμενη κρατώντας ένα λουλούδι. Ξέρετε παιδιά τι λουλούδι είναι αυτό; Είναι ρόδο, λέω και το βάζω στο βάζο. Όχι κυρία, πετάγεται ο Γιάννης αποκλείεται να είναι ρόδο, ρόδο είναι το λουλούδι που έχει ρόδες...

Δρόμοι και πλατείες, αγάλματα που κοκκινίζουν όταν τα κοιτάς, δέντρα που ψιθυρίζουν παραμύθια και σιντριβάνια που τα νερά τους χορεύουν με τη μουσική. Αυτή η πόλη τα έχει όλα και τους χωράει όλους... εκτός από αυτόν... τον πόλεμο. Ακολουθήστε μας σε μια ξενάγηση στην πόλη που έδιωξε τον πόλεμο, στην πόλη που πρέπει να χτίσουμε κάποτε όλοι μέσα στο κεφάλι μας...