Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήρθα κι εγώ πάνω στη Γης να δω πως ζει ο κόσμος. Και μπήκα με τ' αριστερό σα τσι αρχαίους Κούρους. Κι είχα τα χείλια μου λεπτά και πάντα μειδιούσα. Ποια χάρη Χάρε μούκανες και θες να σε φιλέψω; Νάχω ψωμάκι ζημωτό ζεστό φαΐ στη γάστρα; Εσύ μου πήρες το μικρό την αηδονολαλιά μου. Μου χάραξες το μνήμα του με λόγια πονεμένα. Μ' έχεις κι εμένα από καιρό στο νου σου για ταξίδι. [...]

Επιτύμβια επιγράμματα ήταν η έμμετρη ολιγόστιχη ποίηση των Αρχαίων Ελλήνων, πάνω σε μαρμάρινη ή λήθινη στήλη, που συνόψιζε την ιστορία του ανθρώπου που πέθανε και ετοποθετείτο πάνω σε τύμβο (μικρό λόφο από χώμα) για να γίνεται ορατή από τους περαστικούς. Αυτό το Σήμα-Μνήμα εμφανίστηκε γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. και διατηρήθηκε μέχρι περίπου τον 6ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται πλέον ως ένα εξέχον λογοτεχνικό είδος. Το πιο σύγχρονο επιτάφιο επίγραμμα που γνωρίζω είναι του Νίκου Γκάτσου και είναι χαραγμένο στην επιτύμβια στήλη που κοσμεί τον τάφο του Μάνου Χατζιδάκι στο κοιμητήρ...

Η Αρχαία Σοφία λέει ότι αναζητώντας κανείς τα μυστικά της τέχνης, αναζητά το δρόμο που φέρνει σε επαφή με το Θεό. Μέσα από πανάρχαια μυστήρια και ιεροτελεστίες γεννήθηκαν κι αποτυπώθηκαν στο χρόνο οι τρόποι με τους οποίους ο άνθρωπος, ακούγοντας το κάλεσμα του αγνώστου, προσπάθησε να το εξευμενίσει και να επικοινωνήσει μαζί του. Η σχέση τέχνης και μυστικισμού είναι, στην πραγματικότητα, η σχέση Ανθρώπινου και Θεϊκού, Γνωστού κι Αγνώστου, Φανερού και Μυστικού. Υπάρχει σήμερα; Πώς μπορούμε να ξαναβρούμε το δρόμο προς το Ανώτερο μέσα από την τέχνη, το οποίο φαίνεται να έχουμ...