Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η πόλη, κάτω, κοιμόταν. Η γη ολάκερη κοιμόταν. "Μα πώς μπορεί να κοιμάται η πλάση όταν κλαίει ένα παιδί;" Κι έριξε το φως του στην είσοδο μιας σπηλιάς, στην άκρη της κοιμάμενης πολιτείας..." Μπορεί ένα κλάμα μωρού να μας κάνει να νικήσουμε τους φόβους μας; Μπορεί η αγάπη να κάνει ένα μικρό, ασήμαντο αστεράκι να λάμψει δυνατά; Μπορεί τα θαύματα να γίνονται και πέρα από τις σελίδες των βιβλίων;

Πολλές είναι οι αλλαγές στη ζωή του Στέλιου: οι γονείς του έχουν χάσει τις δουλειές τους, μια άγνωστη γυναίκα τον παρακολουθεί, ένα ξένο σπίτι μοιάζει να τον καλεί και παντού μισόλογα γύρω του. Οι λεπτομέρειες που αρχικά περνούν απαρατήρητες θα φτάσουν να γίνουν ένα μπερδεμένο κουβάρι που το αγόρι θα πρέπει να ξετυλίξει πόντο πόντο. Θα αντέξουν οι μικρές του πλάτες τόσα οικογενειακά μυστικά; Θα καταφέρει να κρατήσει ισορροπίες στα συναισθήματα και στις σχέσεις του με όσους αγαπάει; Μια ιστορία ειπωμένη με καθαρό λόγο, όπως ακριβώς μιλάει η κάθε Κάτια και ο κάθε Στέλιος. Και...

Πολλές είναι οι αλλαγές στη ζωή του Στέλιου: οι γονείς του έχουν χάσει τις δουλειές τους, μια άγνωστη γυναίκα τον παρακολουθεί, ένα ξένο σπίτι μοιάζει να τον καλεί και παντού μισόλογα γύρω του. Οι λεπτομέρειες που αρχικά περνούν απαρατήρητες θα φτάσουν να γίνουν ένα μπερδεμένο κουβάρι που το αγόρι θα πρέπει να ξετυλίξει πόντο πόντο. Θα αντέξουν οι μικρές του πλάτες τόσα οικογενειακά μυστικά; Θα καταφέρει να κρατήσει ισορροπίες στα συναισθήματα και στις σχέσεις του με όσους αγαπάει; Μια ιστορία ειπωμένη με καθαρό λόγο, όπως ακριβώς μιλάει η κάθε Κάτια και ο κάθε Στέλιος. Και...

"Η γιαγιά έλεγε πάντα πως η καρδιά αυτού του καθρέφτη χτυπούσε κάτω δεξιά...". Όμως, όπου κι αν βρίσκεται η καρδιά του καθενός, δεν είναι δύσκολο να την ακούσεις. Ο χάρτινος κηπουρός, ο μοναχικός τηλεφωνητής, ο μικρός τυμπανιστής και το μωρολούλουδο περιμένουν να σου μιλήσουν. Ίσως να έχουν να πουν κι άλλα ακόμα. Ίσως σε σένα να πουν όσα δεν άκουσα εγώ. Ίσως ακόμα, ψάχνοντας να τους βρεις μέσα στον κόσμο, να γνωρίσεις άλλους, που κανείς δεν τους ξέρει ακόμα. Κι αν δεν ξέρεις γη γλώσσα τους, κοίταξέ τους στα μάτια... Οι ιστορίες που περιέχονται στο βιβλίο αυτό έχουν βραβε...

Εκείνος της μίλησε για το βοριά και για τις κατάλευκες κοιλάδες της πατρίδας του. Για το χιόνι, που ήταν η ζωή του. Εκείνη του μίλησε για τη δική της πατρίδα. Για το φράχτη και το χαντάκι. Για τον ήλιο, που ήταν η ζωή της. Κι εκείνος κάλεσε τον κυρ Ήλιο να τρέξει γρήγορα. Μια ιστορία τρυφερής αγάπης, μικρή σαν νιφάδα χιονιού και κόκκινη σαν της ροδιάς το σπόρο.

Μπορεί ένα ρολόι να κουβαλάει δεκατρείς ώρες; Γίνεται ένα ζευγάρι παντόφλες να χωρίσει; Και μια κούκλα αντέχει, άραγε, να γεράσει; Οι ήρωες του βιβλίου κάθε άλλο παρά "ηρωικά" αισθάνονται. Τους συναντάμε ανάμεσα στις σελίδες να βουρκώνουν, να εύχονται, να μοιράζονται μαζί μας την ιστορία τους. Κι εμείς; Εμείς τι έχουμε να τους δώσουμε; Ίσως απλώς το καλύτερο είναι να τους αφήσουμε να μας πάρουν απ' το χέρι και να μας περάσουν στον κόσμο τους, όπου οι ευχές μπορεί και να πιάνουν. Αρκεί να το πιστεύει κανείς. Το ρολόι απέκτησε τις δεκατρείς ώρες του αρκετά αργότερα. Όλες ο...

Είναι ο Μαξ. Ακούει, αντιλαμβάνεται, αναλύει, αισθάνεται, θυμάται τα πάντα· αρνείται, όμως, να μιλήσει. Κλείνει τα μάτια κι ονειρεύεται πως περπατά, τρέχει, πετά και πως γελάει, μα, σαν τ' ανοίγει, όλα είναι αλλιώς... Διψάει γι' αγάπη, για ένα χάδι, για λίγη προσοχή, μα δεν την έχει. Η μητέρα του, από τότε που την εγκατέλειψε ο άντρας της, εγκατέλειψε κι αυτή τον εαυτό της και αγκιστρώθηκε στον άλλο της το γιο. Αλλά και ο μεγάλος αδερφός του δεν του δίνει σημασία· κοιτάει τη ζωούλα του. Γι' αυτόν, ο Μαξ είναι σαν να μην υπάρχει... Όμως ο Μαξ είναι παρών και έτοιμος για...

"... θα έλεγα να μη βάλεις τις φωτογραφίες σε κοινό άλμπουμ. Φτιάξε καλύτερα ένα δικό σου λεύκωμα και βάλ' τες εκεί, αφήνοντας και χώρο για να γράψεις δυο λόγια. Έτσι θα θυμάσαι καλύτερα πότε τραβήχτηκε η καθεμιά, όταν θα το ξεφυλλίζεις με την παρέα σου..." Ε, λοιπόν οι μεγάλοι δεν έχουν πάντοτε άσχημες ιδέες. Κυρίως όταν δεν προσπαθούν να σου τις επιβάλουν. Γι' αυτό και λέω να ξεκινήσω απόψε κιόλας. Σε τούτο το μεγάλο λευκό τετράδιο. Μου φαίνεται μάλιστα πως έχω ήδη ξεκινήσει. Από την ώρα που άρχισα να γράφω αυτές τις γραμμές, άλλο δεν έκανα από το να γεμίσω τις πρώτες σ...

"Είμαι ο σκύλος. Δε μιλάω. Δεν ακούω. Δε σκέφτομαι. Δε ζω στο ύψος των ανθρώπων. Δεν αποτελώ κίνδυνο για κανέναν - και κανένας δεν περιμένει τίποτε από μένα... Είμαι ο σκύλος που αφήνουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, ένα καυτό πρωινό Σαββάτου, για να κάνουν τα ψώνια τους. Είμαι ο σκύλος που περιμένει τα αφεντικά του χωρίς να διαμαρτύρεται. Βολικός. Ένας σκύλος που δεν πιάνει τόπο, δεν ενοχλεί, δε μαδάει. Ένας σκύλος που ξεχνάνε να ποτίσουν. Είμαι σκύλος, μα έχω ανάγκη να μ' αγαπούν". Ναι, ο Μαξ έχει ανάγκη να τον αγαπούν. Μια ανάγκη απελπισμένη. Γιατί, μπορεί να μην έχ...