Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Άγιο Σεβαστιανό και το μαρτύριό του, πρωτογνώρισα, ως νεαρός φοιτητής, στη Γαλλία, και κατόπιν κατά τις περιηγήσεις μου σε διάφορες χώρες και κυρίως στο Βέλγιο, στην Ιταλία, Ισπανία και λατινική Αμερική. Και τούτο, γιατί στην Ελλάδα η παρουσία του ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό που μου προξένησε κατάπληξη, και στη συνέχεια απορίες, ήταν το πόσο κοσμαγάπητος και λατρεμένος ήταν ο Σεβαστιανός σε όλες αυτές τις χώρες, καθώς και το γεγονός της σχεδόν παντελούς απουσίας του από τον ελληνικό χώρο.

Ανάμεσα στις είκοσι πέντε και πλέον χιλιάδες σελίδες που βρέθηκαν καταχωνιασμένες στο περίφημο πλέον μπαούλο του Πεσσόα, ήταν κι αυτές που αναφέρονταν στα αξιοθέατα της Λισαβόνας. Ο Πεσσόα είχε σχεδιάσει ένα σύνολο τουριστικών οδηγών για ολόκληρη την Πορτογαλία, με τίτλο "Όλα για την Πορτογαλία", αλλά τελικά δημιούργησε μόνο έναν για την πόλη του, τον οποίο και έγραψε στα αγγλικά, το 1925. Ο τουριστικός αυτός οδηγός ανακαλύφθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του το 1980 και είδε το φως της δημοσιότητας στη Λισαβόνα μόλις το 1992. Είναι ένας χρήσιμος οδηγός ακόμα και για τον σημεριν...

Οι "Θρήνοι του Ιερεμία", 2500 χιλιάδες χρόνια μετά, συνεχίζουν να είναι επίκαιροι. Θρηνούμε εδώ και καιρό ζωές που χάθηκαν και πόλεις που ερειπώθηκαν εξαιτίας πολιτικο-θρησκευτικών διενέξεων, αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας αλλά και της έλλειψης σεβασμού προς τη μητέρα φύση.

Το ημερολόγιο των ερειπίων μιας σχέσης με τη μορφή των ηλεκτρονικών επιστολών που καταλαμβάνουν το χρόνο μερικών μηνών. Ένα κείμενο αφοπλιστικό μέσα στην απλότητά του, διαυγές, σχεδόν φωτεινό μέσα στα σκοτάδια που ανακινεί η μνήμη της αγάπης, τρυφερό μέσα στη σκληρότητα του αναπάντητου σήματος κινδύνου που εκπέμπει, ένα κείμενο που ακολουθεί τη διαδρομή ενός αισθήματος προορισμένου να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα κι όταν ο ένας από τους δύο -ο αποστολέας- παύει να ζει.

Μια είδηση στην εφημερίδα για την ύπαρξη ενός νεαρού άντρα με 30 προσωπικότητες, που εναλλάσσονταν σαν "βιβλία που έπεφταν από το ράφι", με έκανε να σκεφτώ τα πολλαπλά πρόσωπα που κρύβει καθένας μας μέσα του, αφήνοντάς τα να πουν τα λόγια "τα ωραία και τ' απαγορευμένα".

Αληθινές ιστορίες γυναικών που πέρασαν μέρος ή ολόκληρη τη ζωή τους ντυμένες άντρες, εμφορούμενες από ανθρώπινο ψυχικό μεγαλείο.

"- Αδελφή μου, όλα άχαρα είναι... Οι άνθρωποι που σκέπτονται βαριούνται τα πάντα, γιατί όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι που περνούν το αποδεικνύουν γιατί, με το πέρασμα τους, αλλάζουν τα πάντα... Το όνειρο μόνο είναι αιώνιο και ωραίο... Γιατί μιλάμε ακόμα;... - Δεν ξέρω... Γιατί πεθαίνουμε; - Ίσως γιατί δεν ονειρευόμαστε αρκετά... - Είναι πιθανό... Δεν είναι τότε καλύτερα να κλειστούμε στο όνειρο, ώστε έτσι ο θάνατος να μας ξεχάσει;..." Στον "Ναυτικό", τα κυρίαρχα θέματα είναι δύο. Πρώτον, το θέμα του ονείρου, "...αυτή η ζωή είναι ένα όνειρο, όχι με τη μεταφορική ή ποιητική...

Μια ημέρα και μια νύχτα στο Βράχο της Ακρόπολης πέντε γυναίκες (;), με διαφορετικό χαρακτήρα και προσωπικότητα η καθεμία, ακούνε, βλέπουν και συζητούν τα καθημερινά και μεγάλα θέματα της παλιάς και νέας Ιστορίας της Ελλάδας, με γέλιο και σφίξιμο καρδιάς, όπως η Ζωή.

Ο Πεσσόα, λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων, θέλοντας να ανταγωνιστεί τα αγγλοσαξονικά μοντέλα των Έντγκαρ Άλλαν Πόε και Σέρλοκ Χολμς, δημιούργησε τον χαρακτήρα ενός "υπερ-συνειδητού" ντετέκτιβ, για τον οποίο κάθε αστυνομική έρευνα είναι, πριν και πάνω από όλα, μια άσκηση λογικής κρίσης. Διαβάζοντας κανείς τις αστυνομικές του περιπέτειες, ακόμη κι αν δεν είναι φανατικός οπαδός τους, δεν έχει παρά να συμφωνήσει απόλυτα με τα λόγια του: "Μια από τις πλέον σπάνιες διασκεδάσεις που απομένει ακόμα σε ό,τι παραμένει πνευματικό στην ανθρωπότητα είναι η ανάγνωση αστυνομικών...

"Η εκκλησία ήταν γεμάτη με... Έλληνες. Υπέροχοι τύποι". Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα Ο ποιητής του έρωτα και του θανάτου, το αηδόνι της Ανδαλουσίας, που χάθηκε από αδελφικό χέρι τον Αύγουστο του 1936. Μέσα από τα τραγούδια του και τα ποιήματά του βγαίνει το βαθύ τραγούδι της Ισπανίας, αλλά και οι ελληνικοί μύθοι, πού έπαιξαν ένα μεγάλο ρόλο στο συμβολικό στερέωμα του μεγάλου ποιητή. Δεν παύει όμως να είναι ο "άνθρωπος του κόσμου και αδελφός όλων" από τους οποίους δεν ζητάει τίποτε άλλο παρά μόνο "ένα χέρι, ένα χέρι πληγωμένο", και το χέρι αυτό του το απλώνω, σαν φόρο τ...

Η τελευταία χρονολογικά ποιητική συλλογή του Γιάννη Σουλιώτη, στην οποία ο Χρόνος, ιδωμένος μέσα από τις πολλαπλές του διαστάσεις, βρίσκεται στο επίκεντρο των διαφόρων αναζητήσεων του ποιητή.

Ένα καλαίσθητο λεύκωμα αφιερωμένο στον Πόρο και στο βουνό που δεσπόζει πάνω από τα Μέθανα, την Κοιμωμένη, και το οποίο περιλαμβάνει κείμενα γνωστών συγγραφέων που αναφέρονται στην Κοιμωμένη, όπως και μια λογοτεχνική αφήγηση του Γιάννη Σουλιώτη για την ιστορία του νησιού και του όρους.

Ένα λεύκωμα-οδοιπορικό στη ζωή και την τέχνη δύο εκ των μεγαλύτερων βρετανών ζωγράφων, του Τζον Κράξτον και Λούσιαν Φρόιντ. Οι δύο διάσημοι ζωγράφοι, εκτός από επιστήθιοι φίλοι, έζησαν και κάποια χρόνια στον Πόρο, όπου και φιλοτέχνησαν έργα γεμάτα φως και γαλήνη, τα λεγόμενα Ποριώτικα, που υπήρξαν αντιπροσωπευτικά της όλης τους καλλιτεχνικής δημιουργίας.

"Ο δρόμος του φιδιού" είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία... Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυ...

"Ο δρόμος του φιδιού" είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία... Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυ...

Ένας ιδιαίτερα καλαίσθητος τόμος που περιλαμβάνει μεταφρασμένη ολόκληρη τη Θαλασσινή Ωδή και πολλά άλλα ποιήματα και πεζά του Πεσσόα με διάχυτο το στοιχείο της θάλασσας. Η μικρή αυτή ανθολογία που φιλοξενεί πολλούς πίνακες του Δημήτρη Γέρου κλείνει με ένα επίμετρο όπου μπορεί κανείς να βρει ένα πλήρη κατάλογο με όλες τις γνωστές μέχρι σήμερα ετερώνυμες και ορθώνυμες προσωπικότητες του ποιητή.

Ο Τζέημς Μέριλ είναι ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς δημιουργούς του 20ού αιώνα, ο "κομψός ποιητής του έρωτα και της απώλειας", και το "Σημειωματάριο (του Διπλού)" ένα από τα πλέον σημαντικά, αν όχι το πιο σημαντικό βιβλίο του μεταμοντερνισμού! Σκηνικό, ο Πόρος (Διπλός) και το East Side του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, τη δεκαετία του '60. Πρωταγωνιστές, ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Κίμων Φράιαρ και η μεγάλη Κυρία του νησιού Μίνα Τομπάζη-Διαμαντοπούλου, γνωστή διεθνώς για το πλούσιο πολιτιστικό και κοινωνικό της έργο. Ένα μυθιστόρημα όπου η κωμωδία ανακατεύεται με την τραγωδ...

Πρόκειται, πράγματι, για ένα απάνθισμα που καλύπτει όλο το φάσμα της μεξικανικής ποίησης του 20ού αιώνα, από τις απαρχές του και τις ορμητικές καλλιτεχνικές πρωτοπορίες της εποχής μέχρι και σημερινούς, εξίσου αξιόλογους δημιουργούς. Στους 120 ποιητές που συνθέτουν τον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται ονόματα οικεία και αγαπητά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως αυτό του νομπελίστα Οκτάβιο Πας ή εκείνα των Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο, Τομάς Σεγόβια και Ομέρο Αρίτζις (ο τελευταίος ελληνικής καταγωγής), αλλά και ποιητές λιγότερο γνωστοί -πλην όμως αξιοπρόσεκτοι- ή και άγνωστοι στα κα...

Πρόκειται, πράγματι, για ένα απάνθισμα που καλύπτει όλο το φάσμα της μεξικανικής ποίησης του 20ού αιώνα, από τις απαρχές του και τις ορμητικές καλλιτεχνικές πρωτοπορίες της εποχής μέχρι και σημερινούς, εξίσου αξιόλογους δημιουργούς. Στους 120 ποιητές που συνθέτουν τον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται ονόματα οικεία και αγαπητά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως αυτό του νομπελίστα Οκτάβιο Πας ή εκείνα των Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο, Τομάς Σεγόβια και Ομέρο Αρίτζις (ο τελευταίος ελληνικής καταγωγής), αλλά και ποιητές λιγότερο γνωστοί -πλην όμως αξιοπρόσεκτοι- ή και άγνωστοι στα κα...