Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μάθημα της Εducation morale (Ηθικής και Εκπαίδευσης) είναι το πρώτο μάθημα πάνω στην Επιστήμη της εκπαίδευσης που έκανε ο Durkheim στη Σορβόννη, το 1902-1903. Το πρώτο μέρος του μαθήματος είναι αυτό που ο Durkheim άφησε πιο ολοκληρωμένο πάνω σε αυτό που λέμε "θεωρητική ηθική": θεωρία των υποχρεώσεων, του καλού, της αυτονομίας. Ένα μέρος των μαθημάτων παρουσιάστηκε στο "Ο καθορισμός της ηθικής πράξης" που δημοσιεύτηκε στο Bulletin de la Societe francaise de Philosophie του 19064 και επανεκδόθηκε στον τόμο με τίτλο: Philosophie et sociologie (1924)5. Οι ίδιες ερωτήσεις ξα...

Τα κείμενα του Εμίλ Ντυρκάιμ που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το βιβλίο αναπτύσσουν και εν μέρει στηρίζουν την ιδέα ότι οι συλλογικές αναπαραστάσεις αποτελούν τον πυρήνα του ανθρώπινου πολιτισμού. Πράγματι, οι συλλογικές αναπαραστάσεις περιέχουν τα -γνωστικά, ηθικά και αισθητικά- νοητικά σχήματα που είναι συνυφασμένα στους "τρόπους ενέργειας" μιας κοινωνίας. Στα πέντε κείμενα του βιβλίου φαίνονται τόσο οι όροι με τους οποίους τίθεται προγραμματικά το ερευνητικό έργο του συγγραφέα γύρω από τη συλλογική σκέψη, όσο και η πορεία του [...] Ποιητικά μιλώντας, αυτό το έργο, το οποίο είδ...

Η κλασική αυτή μελέτη του Ντυρκέμ ξεκινάει από μια διατύπωση που υπόκειται στο σύνολο των έργων του: τα έθιμα, οι ιδέες, οι τρόποι έκφρασης των αισθημάτων δεν είναι προϊόν της συνειδητής μας δράσης, είναι εν μέρει αποτέλεσμα των πρακτικών και των αναπαραστάσεων προηγούμενων γενεών. Σ' αυτές τις συνθήκες, ακόμη και ο πιο ικανός παιδαγωγός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι επεξεργάζεται μια εντελώς νέα εκπαιδευτική θεωρία. "Δεν βρίσκεται μπροστά σε μια tabula rasa, πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομήσει ό,τι θέλει". Του απομένει λοιπόν να γνωρίσει τα προηγούμενα εκπαιδευτικά συστήμ...

Το βιβλίο του Ε. Durkheim εντάσσεται στα ειδικά εκπαιδευτικά εγχειρίδια, που προσεγγίζουν το θέμα της εκπαίδευσης, αναδεικνύοντας τις κοινωνικές διαστάσεις και τα ευρύτερα πολιτισμικά, πολιτικά και ιδεολογικά πλαίσια. Ο πρόλογος και ο σχολιασμός του έργου του Durkheim, αποβλέπει στην ανάδειξη των εννοιολογημάτων για την οργάνωση των εκπαιδευτικών συστημάτων και το ρόλο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στη διαμόρφωση του κοινωνικού υποκειμένου. Παρουσιάζεται η εκπαίδευση ως πολυσύνθετη διαδικασία που διαμορφώνεται στο χωροχρόνο μέσα στον οποίο καθορίζεται το περιεχόμενό της και...

Η έκδοση περιέχει τα τελευταία μαθήματα που έδωσε ο Ντυρκάιμ στη Σορβόννη λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1913-14, τα οποία αναφέρονται στον "πραγματισμό και την κοινωνιολογία". Εξαιρετικά επίκαιρο στις μέρες μας, αυτό το κλασικό κοινωνιολογικό κείμενο έχει ιδιαίτερη σημασία και χρησιμότητα για τον σύγχρονο προβληματισμό. "Οι επιστημονικές ιδέες παρουσιάζουν όλα τα αναγκαία χαρακτηριστικά για να γίνουν συλλογικές αναπαραστάσεις. Η επιστημονική αλήθεια συνεισφέρει στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνείδησης όπως και η μυθολογική...

Σε αυτή την ανθολογία περιλαμβάνονται κείμενα των κυριοτέρων εκπροσώπων της κοινωνιολογίας. Μέσα από αυτά καταδεικνύεται η ίδια η εξέλιξη της επιστήμης αυτής σε σχέση με την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κοινωνίας. Στην αρχή ο Κοντ, με τη διαίσθησή του για τον ρόλο της επιστήμης στη σύγχρονη ζωή· μετά ο απολογητής αστός Σπένσερ και ο αντίποδάς του, ο Μαρξ· και ο Ντυρκέμ, που με την κριτική του στάση απέναντι στον Σπένσερ κλείνει τον πρώτο κύκλο. Στις αρχές του 20ού αιώνα έχουμε τους γερμανούς κοινωνιολόγους: οι Βέμπερ, Ζίμελ και Σέλερ θα ερμηνεύσουν τη "λογική" του χ...

Στην κατάσταση που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή οι κοινωνικές επιστήμες, τις περισσότερες φορές δεν μπορεί κανείς να ερμηνεύσει με κατανοητές διατυπώσεις παρά μόνο τις πιο γενικές πλευρές της ομαδικής ζωής. Σίγουρα, με τον τρόπο αυτό καταλήγει σε προσεγγίσεις ενίοτε «χονδροειδείς», που παρ΄ όλα αυτά δεν παύουν να έχουν τη χρησιμότητά τους, δεδομένου ότι αποτελούν μία πρώτη πνευματική επαφή με τα γεγονότα και οσοδήποτε σχηματικές κι αν είναι, αποτελούν την προκαταρκτική και απαραίτητη προϋπόθεση μεταγενέστερων διευκρινίσεων. Με την ανωτέρω επιφύλαξη, το παρόν έργο επιχειρεί να...

Έχει λεχθεί κατ' επανάληψη ότι ο άνθρωπος άρχισε από το να αναπαριστά τα πράγματα ανάγοντάς τα στον εαυτό του. Ό,τι προηγήθηκε επιτρέπει να διευκρινιστεί καλύτερα σε τι συνίσταται τούτος ο ανθρωποκεντρισμός, τον οποίο θα μπορούσε κανείς να ονομάσει, ακριβέστερα, κοινωνιοκεντρισμό. Το κέντρο των πρώτων συστημάτων της φύσης δεν είναι το άτομο· είναι η κοινωνία. Αυτή είναι που αντικειμενικοποιείται κι όχι πλέον ο άνθρωπος. Ως προς τούτο, τίποτα δεν είναι ενδεικτικότερο από τον τρόπο με τον οποίο οι Σιού συγκρατούν, τρόπον τινά, τον κόσμο ολόκληρο μέσα στα όρια του χώρου της φυ...