Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Πόσα πράγματα, που είχε ζήσει μαζί με την Χριστίνα του, του περνούσαν απ' το μυαλό, πόσες μικρές "τρέλες", που όμως ήταν όλα τόσο θαυμάσια. Λες και όλη η περιπέτειά τους ήταν ένα θαύμα ζωής, που μόνο η Ελλάδα τους το πρόσφερε. Κι ας ήταν οι δυο τους μόνοι, σχεδόν πάντα. Τι κι αν ήταν ορθόδοξη, τι κι αν ήταν ό,τι ήταν η Χριστίνα. Της είχε πει, κάποτε, ότι για εκείνον ήταν ο Θεός του, η θρησκεία του. Μα εκείνη τον είχε πιστέψει πραγματικά; Μήπως πίστευε ότι την κορόιδευε; Ένιωσε κάποια ενοχή. Ισως και εκείνος έφταιγε. Ισως έπρεπε να της κρατούσε πιο σφιχτά το χέρι. Να της...

Η Γεωργία φοβήθηκε και ήθελε εκείνη τη στιγμή να βρει την Άντα και να της πει ότι αποσύρεται αμετάκλητα από την Οργάνωση, αλλά από δειλία και μόνο απέφυγε να τη βρει και να της το πει. Μετά ήρθε η προηγούμενη φίλη της και συμμαθήτρια και κάθισαν μαζί στο θρανίο για λίγο. Συζητούσαν σιωπηρά. Η Γεωργία είπε στη διπλανή της φίλη να μη φοβάται για εκείνη γιατί πρόσεχε πολύ, έχοντας επίγνωση των πράξεών της. Από τότε η Γεωργία έκανε καιρό να ξαναπάει στην Οργάνωση και το σκεφτόταν κιόλας πολύ σοβαρά αν θα έπρεπε να μείνει...