Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γίναμε αμέσως φίλοι, εμείς οι ασύμπτωτοι φίλοι. Δηλαδή εγώ φυσιολογική γυναίκα κι εσύ αφύσικος άντρας, σύμφωνα τουλάχιστον με τους υποκριτικούς κανόνες του λεγόμενου πολιτισμού, εγώ ερωτευμένη με τη ζωή κι εσύ ερωτευμένος με τον θάνατο." (Οριάνα Φαλάτσι) Η σχέση ανάμεσα στην Οριάνα και στον Πιέρ Πάολο είναι από τις πλέον γοητευτικές και εκρηκτικές ιστορίες αγάπης-μίσους της λογοτεχνίας και των ηθών του ιταλικού εικοστού αιώνα. Συγγραφείς πρώτου μεγέθους, ανηλεείς μαχητές, πρόσωπα εγκωμιασμένα και μαζί λοιδορημένα από την κοινή γνώμη της εποχής, οι αντίρροπες προσωπικότη...

"Συμβαίνει οι άνθρωποι να κάθονται και να μου διηγούνται για τις σκληρές μέρες τους, για ταξίδια, αγρύπνια, πείνα. Πρέπει να υπάρχει μια σιωπή στο πρόσωπό μου που τους καθησυχάζει: δε θα τους διακόψω. Οι γυναίκες όχι, απομονώνονται μεταξύ τους για να διηγηθούν. Οι γυναίκες είναι νησιά. Η Ειρήνη δεν έχει θέση ανάμεσά τους ούτε ανάμεσα στους άντρες".

"Η μεγάλη περιπέτεια του Αγνώστου βρίθει από εφιάλτες και ξαφνικά νυχτερινά ξυπνήματα, από παλιές ουλές και φρέσκα τραύματα ημέρας. Είναι μια ιστορία διακοσμημένη με συνεχή αναβλημένα ραντεβού θανάτου, μετά από τα οποία, αυτός ο ασπρομάλλης κύριος που ονομάζεται Unknow, μοιάζει να γονατίζει οριστικά και να φθάνει στο τέλος. Κι ενώ συνέρχεται και δείχνει πως έχει το απαιτούμενο σθένος για να αντιμετωπίσει τη βασανισμένη του ζωή, καταλήγει να περιμένει για μια ακόμη φορά το επόμενο ύπουλο χτύπημα. Τα ταξίδια προς το θάνατο από τον οποίο σώζεται κυριολεκτικά την τελευταία σ...

Οι συγγραφείς καταγράφουν εμπειρίες ιστορικών μειονοτήτων και νέων οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα οι οποίες διαμορφώνονται στο μεταίχμιο παραδοσιακών και νεωτερικών σχέσεων εξουσίας. Η κουλτούρα του νεωτερικού έθνους/κράτους φαίνεται να ανατροφοδοτεί -τόσο σε πραγματικό όσο και σε φαντασιακό επίπεδο- το καθεστώς της "διαφοράς" και της "εξαίρεσης" στο οποίο τοποθετούνται συνεχώς οι διάφορες μειονοτικές κατηγορίες του πληθυσμού (μετανάστες, γυναίκες κ.λπ.). Κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι, γλωσσολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες ερμηνεύουν τις προσωπικές εμπειρ...

"Αισθάνομαι ξένος, αλλά και προσκυνητής. Χατζής ονομαζόταν όποιος γύριζε από τα Ιεροσόλυμα. Εγώ έγινα Χατζη-Ρωμανός. Έτσι κι αλλιώς η Θεσσαλονίκη ονομαζόταν για πολύ καιρό μικρή Ιερουσαλήμ". Ο Ρωμανός, ο ήρωας αυτής της ιστορίας, γεννήθηκε στη Βουλγαρία από πατέρα Έλληνα εξόριστο και μητέρα Βουλγάρα ελληνικής και εβραϊκής σεφαραδίτικης καταγωγής. Μέσα από την αναζήτηση της γλωσσικής του ταυτότητας, ξεδιπλώνεται μπροστά μας η σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης με χίλια πρόσωπα.

Σικελία και Ήπειρος, δύο γεμάτοι αντιφάσεις τόποι: απομονωτισμός, υπανάπτυξη, μετανάστευση, ιδιαίτερη αντίληψη της ταυτότητας, αλλά και πλούτος, παιδεία, υπερηφάνεια, πνεύμα υπεροχής. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία προσέγγιση συγκεκριμένων παραδειγμάτων από την πεζογραφική παραγωγή των Ηπειρωτών και των Σικελών μεταπολεμικών συγγραφέων. Παράλληλα, κατατίθεται σχεδίασμα με ιστορικά στοιχεία για τις δύο περιοχές, καθώς και της λογοτεχνικής τους παραγωγής κατά το 19ο και ειδικά τον 20ό αιώνα. Η διπλή αυτή ιστορική αναδρομή παρέχει στον αναγνώστη τα απαραίτητα ερμηνευτικά εργαλε...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Ζαχαρίας Ι. Σιαφλέκης, "Εισαγωγή: Εκδοχές και συστατικά της λογοτεχνικής μνήμης" Εναρκτήρια ομιλία - Alain Montandon, "La memoire en ruines" Ενότητα πρώτη: Πολιτισμική μνήμη - Αικατερίνη Δούκα - Καμπίτογλου, "Μνήμες ανάμνησης και γραφής: Πλάτων, Heidegger, Derrida" - Ουρανία Πολυκανδριώτη, "Ιστορική μνήμη από μετάφραση (19ος αιώνας)" - Ελευθέριος Μύστακας - Αλίκη Τσοτσορού, "Σύγχρονοι Έλληνες και Ευρωπαίοι εικαστικοί και ποιητές. Μνήμη και κλασικός μύθος" - Λητώ Ιωακειμίδου, "Ο μύθος από την πολιτισμική στη λογοτεχνική μνήμη: Αναγνώ...

Οι συγγραφείς καταγράφουν εμπειρίες ιστορικών μειονοτήτων και νέων οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα οι οποίες διαμορφώνονται στο μεταίχμιο παραδοσιακών και νεωτερικών σχέσεων εξουσίας. Η κουλτούρα του νεωτερικού έθνους/κράτους φαίνεται να ανατροφοδοτεί -τόσο σε πραγματικό όσο και σε φαντασιακό επίπεδο- το καθεστώς της "διαφοράς" και της "εξαίρεσης" στο οποίο τοποθετούνται συνεχώς οι διάφορες μειονοτικές κατηγορίες του πληθυσμού (μετανάστες, γυναίκες κ.λπ.). Κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι, γλωσσολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες ερμηνεύουν τις προσωπικές εμπειρ...

Η σύνθεση των τριών "μικρομυθιστορημάτων" απλώνεται σε τέσσερις δεκαετίες. Οι "Μέρες καφενείων" είναι το πρώτο σημαντικό έργο του Ισμαήλ Κανταρέ και χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του '60, ενώ οι "Ιστορίες τρέλας" γράφτηκαν προς το τέλος του 2004. Ο Κανταρέ ήταν φοιτητής στη Μόσχα όταν άρχισε να γράφει τις "Μέρες καφενείων", έργο που τελείωσε στα Τίρανα και εξέδωσε το 1962 σε μια εφημερίδα για τη νεολαία. Το έργο απαγορεύτηκε γιατί χαρακτηρίσθηκε "παρακμιακό", ξένο προς τη σοσιαλιστική πραγματικότητα. Οι "Μέρες καφενείων" περιγράφουν την αναζήτηση ενός χειρογρά...

Στο "Στρατηγό της νεκρής στρατιάς" εξιστορείται η παραμονή στην Αλβανία δύο Ιταλών, ενός στρατιωτικού κι ενός ιερέα, που πηγαίνουν 15 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου για να βρουν και να ξεθάψουν τα οστά των σκοτωμένων ιταλών στρατιωτών. Οι δύο άντρες που παρουσιάζονται στο ξενοδοχείο "Ντάιτι" των Τιράνων εκπροσωπούν αφενός τη στρατιωτική κι αφετέρου τη θρησκευτική αντίληψη του κόσμου. Ένας στρατιωτικός κι ένας ιερωμένος, λοιπόν, που τόσο με τη δική τους ευαίσθητη και εύθραυστη σχέση όσο και με τους καυστικούς τους διαλόγους σχετικά με τους Αλβανούς, ιδωμένο...

Αφγανιστάν. Υπάρχει ένα επίθετο που, εδώ και δέκα πλέον χρόνια, συνοδεύει αδυσώπητα το όνομα αυτής της χώρας. Το επίθετο είναι: λησμονημένος.Το λησμονημένο Αφγανιστάν. Ένας μη-τόπος. Τρία ζευγάρια διαφορετικά μάτια, τρεις διαφορετικές γλώσσες για να διηγηθούν, για να ραγίσουν έστω και για λίγο την ένοχη αμνησία του κόσμου. Γιατί αυτός ο μη-τόπος και αυτός ο μη-χρόνος είναι κατάμεστοι από ταπεινωμένες, απαρνημένες και ακρωτηριασμένες ζωές. Σ' αυτό το βιβλίο προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε σύμβολα, λέξεις και εικόνες. Και ίσως, το ελπίζω, ακόμα και το ανείπωτο, αυτό που δεν...