Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ποιητικό παίγνιο για έξι χέρια, με κοινό θεματικό, υφολογικό και τεχνοτροπικό άξονα. Τρεις ποιητές πιάνουν και αφήνουν το ίδιο νήμα, διερευνώντας τις δυνατότητες μιας κοινής εκφραστικής πορείας. Από την έκδοση των ποιημάτων μου τη νέα δεν λάθεψε, καθώς θ' ακούσεις, καμία μετρική· ρίμα με κατάνυξη συστήθηκε στην ευκτική και υλικά σμιλεύτηκαν για λύρα του Ορφέα. Μα εσύ κραγιόν ενδύθηκες γι' αποστροφή μοιραία. Απ' το ερμάρι σου, λοιπόν, την έκδοσή μου πέτα, αφού στυγνά προτίμησες να φτύσεις τον ποέτα.

Από τις "τρεις θεότητες του νεωτερικού πανθέου" (ελευθερία - ισότητα - αλληλεγγύη), η τρίτη υπήρξε η λιγότερο καλότυχη. Συζητήσεις γύρω από το νόημα και τα όρια της ελευθερίας, το βάθος και το πλάτος της ισότητας, δεν έλειψαν ποτέ. Όμως, η αλληλεγγύη παρέμεινε η αφανής πτυχή του τριπτύχου, σκιώδης για τη φιλοσοφία, την πολιτική θεωρία ή τη νομική επιστήμη. Τις λίγες, δε, φορές που η σιωπή γύρω από την έννοια λύεται, τούτο συμβαίνει με την πρόσληψή της είτε ως απλού φυσικού αισθήματος (κάτι εν ολίγοις, αδιάφορο για την έννομη συμβίωση)· είτε ως αυτοπροαίρετου καθήκοντος (κάτ...

Το OuLiPo [Ouvroir de Litterature Potentielle (Εργαστήριο Δυνητικής Λογοτεχνίας)], ένα από τα πιο συναρπαστικά και κυριολεκτικώς ψυχαγωγικά λογοτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στη Γαλλία, το 1960, από τους Raymond Queneau και Francois Le Lionnais, και γρήγορα στρατεύτηκαν στις τάξεις του σημαντικοί συγγραφείς και καλλιτέχνες, Γάλλοι και μη, ανάμεσα στους οποίους εξέχουσα θέση κατέχουν ο Jacques Roubaud, ο Jacques Bens, o Marcel Benabou, o Marcel Duchamp, o Αμερικανός Harry Mathews, ο Ιταλός Italo Calvino και, εξοχότερος όλων, ο Αναγεννησιακός Georges Perec. Το Ou...

Η "Έμμετρη φυσική ιστορία των θεάτρων" είναι ένα ποιητικό αφήγημα, επιμελώς συγκοπτώμενο και οπωσδήποτε συνεχές. Η φυσική ιστορία μιας παρά φύση τέχνης. Έμμετρη και ομοιοκατάληκτη -καθώς πρέπει: Σαν να τελειώνουν όλα, και η μουσική να συνεχίζει να παίζει ανεπηρέαστη, για τον εαυτό της. Παρακολουθούμε, με έκθαμβα παιδικά μάτια, τα μέλη ενός μοντέρνου θιάσου. Ο Καμπουράκος, η Εσταυρωμένη του Τσίρκου, ο Άγιος Πρεκάριος κι ο Εθνικός Αντικέρης, συσπώνται μέσα στο στίχο και μέσα απ’ το στίχο. Η Μούσα παλεύει χαριτωμένα να ξεφύγει από τα μαχαίρια του τσίρκου, το νυστέρι του Ανθ...

Μπορεί να ηττήθηκε, να συκοφαντήθηκε, να μετατράπηκε γρήγορα στο αντίθετό της. Πριν όμως γίνουν αυτά, η Οκτωβριανή Επανάσταση συνέβη - προς απογοήτευση των προπαγανδιστών του αιώνιου, "αυτονόητου" καπιταλισμού. Έναν αιώνα περίπου μετά, τόσο η καπιταλιστική κρίση και τα τέρατα που γεννά, όσο και ο νέος δημοκρατικός και κομμουνιστικός πειραματισμός σε κάθε γωνιά της γης, μαρτυρούν ότι το 1917 παραμένει μια διαρκής πηγή έμπνευσης, μια αναπόφευκτη αναφορά για όσους σκέφτονται και δρουν στο πλαίσιο των κινημάτων για την ισότητα, την ελευθερία και την παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύ...

Στη σοσιαλιστική παράδοση συναντούμε συχνά μια οξεία κριτική του κυρίαρχου δημοκρατικού λόγου. Εξίσου συχνά, ο σοσιαλισμός προτάθηκε ως η πιο ευρεία δημοκρατία που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος. Τι συμβαίνει εδώ; Είναι, άραγε, η δημοκρατία ένα απλό νομιμοποιητικό μακιγιάζ για το "δεσποτισμό του εργοστασίου"; Μήπως η νομιμοποιητική της ισχύς βασίζεται στο ότι, αντίθετα, εγκλείει κάτι άξιο λόγου, του οποίου ο σοσιαλισμός αποτελεί και το μόνο δυνατό διάδοχο; Τι γίνεται όταν οι περιεκτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας βρίσκονται σε άκρα αναντιστοιχία με τις παρούσες πολιτικές μορφές...