Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ας δεχτούμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φύσης, μάλιστα ένα συνειδητό της μέρος. Αν δεχτούμε πως η συνειδητότητα αυτή τον διαχωρίζει ταυτόχρονα από τη φύση δημιουργώντας του νέα πεπρωμένα, τότε το ερώτημα της καλλιτεχνικής έκφρασης τίθεται σοβαρά, ταυτίζεται δηλαδή με τα πρωταρχικά ερωτήματα του ανθρώπου. Η ταύτιση και η ταυτόχρονη απόστασή μας από τη φύση δημιουργούν μια ρωγμή, μια σχάση. Ίσως το πρώτο αίτιο της ανάγκης για έκφραση να ξεπηδά μέσα από αυτή τη ρωγμή, θέλοντας πρώτα να τη δηλώσει, μετά να τη γεφυρώσει.

Ακόμη και σήμερα, ζωή και τέχνη μοιράζονται κάποιο μεγαλείο, αραιά και πού. Κατά πως φαίνεται, το έχουμε ανάγκη. Συχνότερα αλληλοδανείζονται μιζέρια, μετριότητα, οδύνη, αλλά και την εκατέρωθεν αδιαφορία, κι ακόμη πιο πολύ την περιφρόνηση. Συγκοινωνούντα δοχεία ή, αντιθέτως, απομονωμένα νεφελώματα, παθητικοί εραστές ή θανάσιμοι εχθροί, ανακαλύπτουν τη διαλεκτική της σύνθεσης και της ανάλυσης, και μολοντούτο παρασύρονται από την έλξη του Μηδενός που, αν κοιταχτεί απ' το πλάι γίνεται γραμμή, ενώ η περιδίνησή του το καμπυλώνει σε ένα πλαγιασμένο οχτώ. Μηδέν και άπειρο, το...

Μετά από μια σειρά λευκώματα που παρουσιάζουν το εικαστικό του έργο, ο γνωστός ζωγράφος Απόστολος Κιλεσσόπουλος δημοσιεύει ένα ιδιότυπο βιβλίο, που συνδυάζει τον δοκιμιακό λόγο με αυτοβιογραφικά στοιχεία, και αναφέρεται στην τέχνη στο σύνολο της αλλά και σε κάθε τέχνη χωριστά. Με όχημα τη μουσική και την παρουσία της στη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια πρώτα στην Κατερίνη και μετά στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν στην περίοδο που σπούδαζε αρχιτεκτονική στη Γερμανία αλλά και στα χρόνια της παραγωγικής καλλιτεχνικής του ζωής μέχρι τώρα, ο Κιλεσσόπουλος επιχειρεί ένα τολμηρό άνοιγμ...