Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Τουσκουλανές Διατριβές", στις οποίες εντάσσεται και το "Φάρμακο της λύπης", γράφτηκαν υπό την επήρεια του πένθους. Πέντε μήνες νωρίτερα ο Κικέρων είχε χάσει την αγαπημένη του κόρη Τυλλία. Όταν λοιπόν προτείνει τη φιλοσοφία ως αντικαταθλιπτικό, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι μιλάει εκ πείρας. "'Ολες οι ψυχικές διαταραχές φέρνουν δυστυχία", γράφει ο μεγάλος Λατίνος φιλόσοφος. "Όμως η λύπη είναι πραγματικός δήμιος. Η λαγνεία σε κάνει να φλέγεσαι από ερωτικό πάθος, η υπέρμετρη χαρά συμβαδίζει με την επιπολαιότητα, ο φόβος προκαλεί ταπείνωση, αλλά η θλίψη σημαίνει κάτ...

"Δεν είναι εύκολο να βρεθούν τέτοια οράματα και τέτοιοι ηγέτες στην εποχή μας. Ο κόσμος είδε έκπληκτος τους αδύναμους βλαστούς της δημοκρατίας να προσπαθούν να φυτρώσουν στο σκληρό έδαφος της καταπίεσης. Όσοι θα ήθελαν να τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν και να μεγαλώσουν, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αναζητήσουν έμπνευση και καθοδήγηση στην ιστορία του Περικλή και της πόλης του, της Αθήνας, όπου, μια φορά κι έναν καιρό, παρά τις μύριες αντιξοότητες, η δημοκρατία κατόρθωσε να θριαμβεύσει".

ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ Δεν έπρεπε να απογοητευθώ απ' τη Μόνα Λίζα. Είναι γυναίκα πονηρή· ξέρει τι κάνει. Ένα βράδυ ψαλίδισα το περίγραμμά της και την απάλλαξα μονομιάς από το λαδοπράσινο τοπίο που πρόσβαλλε την ευφυΐα της. Εν συνεχεία τεμάχισα το πρόσωπο, τα χέρια το λαιμό της σε οριζόντιες λωρίδες, τις κόλλησα με UHU σε χρωματιστό χαρτόνι της αρεσκείας μου, αφήνοντας μεγάλα μεσοδιαστήματα εις τρόπον ώστε να επιμηκυνθεί η θεία μορφή σε σχήμα μεταφυσικό. Τώρα η Τζοκόντα μου θυμίζει τζίνι που μόλις βγήκε απ' το λυχνάρι. Κάθε φορά που την κοιτώ, "Καλά κατάλαβες"...

"Στη ζωή μου πολλές φορές μου δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία να πεθάνω και μακάρι να μου είχε συμβεί αυτό. Είχα κερδίσει όλα όσα ήθελα, είχα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου απέναντι στη ζωή, το μόνο που μου απέμενε ήταν ο αγώνας ενάντια στη μοίρα. Επομένως, ακόμη κι αν η λογική από μόνη της αδυνατεί να μας κάνει να περιφρονούμε το θάνατο, ας ζήσουμε τουλάχιστον μια ολοκληρωμένη ζωή η οποία θα μας δώσει την εντύπωση ότι έχουμε ζήσει με το παραπάνω. Γιατί παρ' όλο που οι αισθήσεις τους θα τους έχουν εγκαταλείψει, ωστόσο και οι νεκροί, όσο κι αν δεν μπορούν να νιώσουν τίποτε, έχου...

Το έπος της Ελλάδας και της Ρώμης είναι το έπος ενός μεγάλου πολιτισμού ο οποίος επηρέασε, όσο κανείς άλλος, την πορεία της Οικουμένης. Είναι το έπος του περάσματος από την Απολυταρχία στη Δημοκρατία, απ' την απόλυτη υποταγή στον μονάρχη στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του πολίτη. Είναι το έπος της μεγάλης τέχνης, το έπος της δημιουργίας ενός κράτους ικανού να διοικήσει και να διαχειριστεί τις τύχες όλων των ετερόκλητων λαών που κατοικούσαν στα παράλια της Μεσογειακής Λεκάνης. Η συνολική ιστορία του αρχαίου κόσμου, από τον Όμηρο ως τον Αδριανό, έτσι όπως την αφηγείται, με το...

Πρόκειται για την πέμπτη από τις Τουσκουλανές διατριβές, μια σειρά από φιλοσοφικές συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στην έπαυλη του φιλοσόφου στο Τούσκουλο, και οι οποίες γράφτηκαν υπό την επήρεια του πένθους, καθώς πέντε μήνες νωρίτερα ο Κικέρων είχε χάσει την αγαπημένη του κόρη Τυλλία. "Του έφεραν στεφάνια και μυρωδικά. Έκαψαν λιβάνια και φόρτωσαν τα τραπέζια με τα πιο διαλεχτά εδέσματα. Ο Δαμοκλής θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό. Εν μέσω όλης αυτής της επίδειξης, ο Διονύσιος διέταξε να δέσουν ένα αστραφτερό σπαθί με μια αλογότριχα και να το κατεβάσουν από την οροφή έτσι ώστ...

Στους μύθους, κάθε μεταμόρφωση προϋποθέτει έναν [θ]άνατο ή ένα [θ]αύμα και, οπωσδήποτε, την εμπλοκή κάποιου [θ]εού. Στη δεύτερη συλλογή της Όλγας Παπακώστα, η Κάρμεν Οβίδη διακτινίζεται στον χώρο και στον χρόνο αλλάζοντας πρόσωπα και προσωπεία, καταμετρά απώλειες και, μεταμορφωμένη πια, βρίσκει επιτέλους τα γυαλιά της.

Πρόκειται για τη δεύτερη και την τέταρτη από τις Τουσκουλανές διατριβές, όπου ο μεγάλος φιλόσοφος μιλάει σαν σύγχρονός μας για το σωματικό πόνο και τις ψυχικές διαταραχές, αντίστοιχα. "Όταν βάζουμε δύναμη, σηκώνουμε εύκολα τα βάρη, ενώ, αν το σώμα μας είναι χαλαρό, μας φαίνονται ασήκωτα", γράφει ο μεγάλος Λατίνος φιλόσοφος. "Το ίδιο και η ψυχή, όταν βάλει δύναμη, μπορεί να απαλλαγεί από όλα τα βάρη που την πιέζουν, ενώ, όταν χαλαρώνει την προσπάθεια, επιβαρύνεται τόσο πολύ, που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Και για να λέμε την αλήθεια, η ψυχή πρέπει να επιστρατεύει...

Γιατί ήξεραν να πολεμούν όπως ο Αχιλλέας χωρίς να χάνουν την ανθρωπιά τους, ήξεραν να αισθάνονται και να δακρύζουν όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα χωρίς να χάνουν τη λογική τους, ήξεραν να γλεντούν και να μεθούν χωρίς να χάνουν το χιούμορ τους. Κυβερνήτες του εαυτού τους, ήξεραν να κυβερνηθούν απ' τους ομοίους τους. Έμαθαν να βλέπουν τον κόσμο πέρα απ' αυτό που έβλεπαν τα μάτια τους και ν' απολαμβάνουν το αισθητό με τα έργα της τέχνης τους. Γι' αυτό έχουν σημασία οι Έλληνες, σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Σ' αυτό το συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα ο Ρος Λέκι ξαναζωντανεύει αριστοτεχνικά μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ανθρωπότητας, τον Αννίβα. Με βάση τα ιστορικά γεγονότα και πλήθος λεπτομέρειες, ξετυλίγει ένα δραματικό χρονικό έρωτα και μίσους, ηρωισμού και σκληρότητας. Η μυθική μορφή του Αννίβα, του μεγάλου στρατιωτικού και πολιτικού, του ανθρώπου, τα σχέδια, τα όνειρα και η μοίρα του, δοσμένα όλα σε υπέροχες επικές σκηνές, μεταμορφώνουν την ψυχρή ιστορία σε γοητευτική περιπέτεια.