Ζωγράφου Ευγενία 1878-1963
Zográfou Evgenía
Η Ευγενία Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, κόρη του Λυκούργου Ζωγράφου. Σε παιδική ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου φοίτησε στο Παρθεναγωγείο και, μαθήτρια ακόμη, δημοσίευσε το ποίημα Η Μπίλιω, μετά από παρότρυνση του Αριστομένη Προβελέγγιου.Δημοσίευσε διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια, μελέτες και άρθρα. Διευθύντρια του περιοδικού εντύπου Ελληνική Επιθεώρησις, οργάνου της Καλλιτεχνικής Συντροφιάς, συνεργάστηκε επίσης με τα έντυπα Ακρόπολις, Σκριπ, Άστυ, Ατλαντίς, Εμπρός κ.α. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1912 εργάστηκε ως εθελόντρια νοσοκόμα, ενώ από το 1921 ως το 1922 διετέλεσε διευθύντρια του στρατιωτικού περιοδικού Νίκη με εντολή του Υπουργείου Εξωτερικών. Η τελευταία μνεία στο όνομά της ως διευθύντριας της Ελληνικής Επιθεωρήσεως υπάρχει στο τεύχος του Ιανουαρίου του 1946, όπου αναγράφεται και η διεύθυνσή της στην Αθήνα, Μενάνδρου 83. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ευγενίας Ζωγράφου βλ. Ιωαννίδου Μαριέττα, "Η Γκούραινα της Ευγενίας Ζωγράφου· Ένα αγνοημένο μυθιστόρημα μιας λησμονημένης συγγραφέως", Διαβάζω 363, 5/1996, σ.70-77 και Σταμάτης Κώστας Μιχ., "Ζωγράφου Ευγενία", Πελοποννησιακή λογοτεχνία· Η λογοτεχνία της Αργολίδας, σ.221. Αθήνα, 1995. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Η Γκούραινα
Ζωγράφου Ευγενία 1878-1963
Καλλιγράφος (2018)
"Ελληνίδα Γεωργία Σάνδη" αποκαλούσε ο Τύπος της εποχής την Ευγενία Ζωγράφου (Ναύπλιο, 1878). Η Ζωγράφου και το έργο της παρέμειναν ως τώρα στην αφάνεια, ούτε ως "όνομα ψιλόν" δεν τα συναντάμε στις ανθολογίες και στις Ιστορίες της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Ξεχάστηκε και ως δημοσιογράφος που έκανε το πρώτο εργατικό ρεπορτάζ στην Ελλάδα, ως εκδότρια, για 36 ολόκληρα χρόνια, του περιοδικού Ελληνική Επιθεώρησις, ως η πρώτη απ' όσο γνωρίζουμε Ελληνίδα που έγραψε ιστορικό μυθιστόρημα, ως αγωνίστρια για τα δικαιώματα του φύλου της. Και επειδή ακριβώς οι 'γυναικείες μαρτυρίες' π...
Αποτύπωση της Ιουλίας Ιατρίδη
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (2007)
Από τις λίγες, αληθινά εξέχουσες γυναικείές φυσιογνωμίες της πρώτης μεταπολεμικής λογοτεχνικής γενιάς, η Ιουλία Ιατρίδη -θαυμαστά προετοιμασμένη με χάρισμα ισχυρό και με παιδεία βαθειά, ουσιώδη- κατόρθωσε με τα ψυχωμένα βιβλία της να υψωθεί επάξια στην πρώτη γραμμή των πεζογράφων της γενιάς της. Έπλασε, με γλώσσα χυμώδη και με σπάνιο οίστρο έμπνευσης, αφηγήματα, αυθεντικά κατορθώματα δημιουργικής λειτουργίας στην περιοχή της λογοτεχνίας και σμίλευσε χαρακτήρες που θα μείνουν αθάνατοι.
