Abramovic Marina
Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, από τη δεκαετία του '70, έχει ταυτίσει το όνομά της με την περφόρμανς στον εικαστικό χώρο, έχει επηρεάσει καθοριστικά, με το έργο της, όσο λίγοι καλλιτέχνες, τη σύγχρονη τέχνη και την εξέλιξή της, κι έχει αποσπάσει βραβεία σε μεγάλες εκθέσεις. Το 1997 έλαβε μέρος στην Μπιενναλε της Βενετίας, όπου και πήρε το μεγάλο βραβείο, τον Χρυσό Λέοντα, με το έργο της "Balkan Baroque" . Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1946, όπου και ξεκίνησε τις πρώτες σπουδές της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1975 μετακόμισε στο Άμστερνταμ, όπου γνώρισε τον Γερμανό καλλιτέχνη Ulay. Συνδέθηκαν και συνεργάστηκαν για τα επόμενα δώδεκα χρόνια, δημιουργώντας έργα σύγχρονης τέχνης που παρουσιάστηκαν στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Το έργο της "Balkan Baroque" σχολιάζει την κατάσταση στα Βαλκάνια και την πατρίδα της, τη Γιουγκοσλαβία, στις αρχές της δεκαετίας του '90, πολύ πριν από τα δραματικά γεγονότα στη χώρα της, σαν ένα προφητικό και καταλυτικό έργο. Τον Μάρτιο του 2010 το ΜοΜΑ παρουσιάζει το σύνολο του έργου της.
Περνώντας από τοίχους
Abramovic Marina
Ροπή (2016)
Το 2010, στο πλαίσιο της αναδρομής στην καριέρα της Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο ΜοΜΑ, περισσότεροι από 750.000 άνθρωποι στάθηκαν στην ουρά για να καθίσουν απέναντί της και να επικοινωνήσουν μαζί της μη λεκτικά, σε μία πρωτοφανή περφόρμανς μεγάλης διάρκειας, που κράτησε περισσότερες από 700 ώρες. Εκείνος ο εορτασμός σχεδόν πενήντα χρόνων πρωτοποριακών περφόρμανς απέδειξε ακόμα μία φορά πως η Μαρίνα Αμπράμοβιτς είναι πραγματική δύναμη της φύσης. Κόρη κομμουνιστών και ηρώων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Μαρίνα μεγάλωσε στη μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία του Τίτο και ανατράφηκε με άκρ...
"Για τα πράγματα που λείπουν"
Συλλογικό έργο
Άγρα (2009)
Τα κείμενα του βιβλίου προέρχονται από απομαγνητοφωνήσεις τηλεοπτικών εκπομπών στην ΕΤ1. Δεκαοχτώ καλλιτέχνες, διευθυντές μουσείων και επιμελητές τέχνης συζητούν με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου. Είναι όλοι τους βαθιά στοχαστικοί. Και παρότι από τη μορφή με την οποία παρουσιάζονται οι συνεντεύξεις απουσιάζουν τόσο η εικόνα των έργων όσο και η αύρα της ζωντανής παρουσίας τους, ωστόσο αναδεικνύονται οι λόγοι για τους οποίους κάνουν τέχνη, ή είναι μέσα σ' αυτήν.