Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη μελέτη του αυτή, ο Ρώσος υπαρξιστής στοχαστής Σεστόφ, αναγνωρίζοντας το μεγάλο λογοτεχνικό ταλέντο του "βάρδου της απελπισίας", όπως αποκαλεί τον Τσέχοφ, και απορρίπτοντας την ερμηνευτική αρχή "η τέχνη για την τέχνη", επιχειρεί να αναδείξει το βαθύτερο νόημα της δημιουργίας του συγγραφέα κατά την πορεία του από τα πρώτα του έργα έως τα τελευταία. Διαπιστώνει δε μια μεγάλη αλλαγή που συντελείται μεταξύ των έργων Η στέπα και Ιβάνοφ, η οποία,κατ’ αυτόν, είναι προϊόν μιας βαθιάς εσωτερικής ρήξης που υπέστη ο συγγραφέας και που καθόρισε την μετέπειτα δημιουργία του. Οι ήρ...

Μετά το έργο του Λεφ Σεστόφ Λέων Τολστόι, αυτός που γκρεμίζει και χτίζει κόσμους, οι εκδόσεις Ροές παρουσιάζουν κείμενα του σημαντικού αυτού υπαρξιστή φιλοσόφου και για τον έτερο μεγάλο της ρωσικής λογοτεχνίας, τον Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Τα τρία κείμενα της παρούσας έκδοσης επιχειρούν, από διαφορετική πλευρά το καθένα, να ερμηνεύσουν τόσο το έργο όσο και την προσωπικότητα του μεγάλου συγγραφέα. Έτσι, το πρώτο, που γράφτηκε για την επέτειο των 25 χρόνων από τον θάνατό του, ασκεί κατά βάση κριτική στα ανεδαφικά εθνοκεντρικά πολιτικά οράματά του. Στο δεύτερο επιχειρεί...

Στο πλαίσιο των φιλοσοφικών του αναζητήσεων, ο Σεστόφ καταπιάστηκε και με τους μεγάλους στοχαστές της ανθρωπότητας: τον Τολστόι και τον Ντοστογιέφσκι, τον Πασκάλ, τον Λούθηρο, τον Καρτέσιο, τον Πλωτίνο, τον Σπινόζα και άλλους· την δε ενασχόλησή του αυτή την ονομάζει «προσκύνημα μέσα από τις ψυχές». Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσονται και οι τρεις διαλέξεις της παρούσας έκδοσης. Στην πρώτη, μέσα από το Πόλεμος και Ειρήνη, ο Σεστόφ προβάλλει την πάλη του Τολστόι ανάμεσα στην λογική και την πίστη. Στην δεύτερη, πάντα μέσα από τα λογοτεχνικά αλλά και τα φιλοσοφικο-θρησκευτικ...

Ο Λεβ Σεστώφ, όπως και ο Νίτσε και για τους ίδιους μ' εκείνον λόγους (δυσπιστία στη συστηματική σκέψη, επιδίωξη της αμεσότητας), προχωρεί σε μια ασυνεχή και μερικές φορές αφοριστική παράθεση των απόψεών του. Η αληθινή γνώση, ισχυρίζεται ο Σεστώφ, βρίσκεται στους αντίποδες του ορθολογισμού, δεν αποκαλύπτεται παρά όσο το δυνατόν μακρύτερα από τα μέρη που έχουν οργανωθεί από τον πολιτισμό και το πνεύμα, εμφανίζεται στη διαίσθηση και διατηρείται στον πόνο. Τη θέση του αυτήν ο Σεστώφ την αναπτύσσει με παραδείγματα που δανείζεται από τη ρωσική λογοτεχνία, κυρίως από τον Ντοστογιέ...