Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Oρχάν Βελί Κανίκ προσανατολίστηκε στο γλωσσικό περιβάλλον, ξεπερνώντας τη μεσοαστική καταγωγή του και γράφοντας στη γλώσσα των δρόμων. Η ποίησή του γέμισε με λαϊκές εκφράσεις στις οποίες οφείλεται εν μέρει το γεγονός πως διαβάζεται άνετα ακόμη και σήμερα. Οπωσδήποτε μια τέτοια τακτική δεν είναι χωρίς προδρόμους, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο ποιητής και σούφι Γιουνούς Εμρέ. Αλλά η ποιητική του σχέση με την παράδοση δεν εξαντλήθηκε στη γλωσσική τόλμη. Συνέχισε παίρνοντας μαθήματα από τη διαύγεια και τη μελωδικότητα, ιδίως των σούφι ποιητών. Όπως κι εκείνοι, αναζήτησε την α...

"Ο βίος της Μαρίας" ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγες μέρες, από τις 15 έως τις 23 Ιανουαρίου του 1912, χρονικό διάστημα το οποίο ταυτίζεται με την περίοδο συγγραφής των πρώτων "Ελεγειών του Ντουίνο", που επρόκειτο να αποτελέσουν τη μέγιστη λυρική σύνθεση του Ρίλκε. Ωστόσο "Ο βίος της Μαρίας" δεν αποτελεί άσκηση γραφής ή πάρεργο, αλλά σχετίζεται με μια σημαντική για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Ρίλκε περίοδο ποιητικής κυοφορίας. "Ο βίος της Μαρίας" θα πρέπει να διαβαστεί ως μοναδικό ποιητικό επίτευγμα εσωτερικής αναζήτησης, στο οποίο διασταυρώνεται η υπαρξιακή αγωνία ενός από...

"Ο βίος της Μαρίας" ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγες μέρες, από τις 15 έως τις 23 Ιανουαρίου του 1912, χρονικό διάστημα το οποίο ταυτίζεται με την περίοδο συγγραφής των πρώτων "Ελεγειών του Ντουίνο", που επρόκειτο να αποτελέσουν τη μέγιστη λυρική σύνθεση του Ρίλκε. Ωστόσο "Ο βίος της Μαρίας" δεν αποτελεί άσκηση γραφής ή πάρεργο, αλλά σχετίζεται με μια σημαντική για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Ρίλκε περίοδο ποιητικής κυοφορίας. "Ο βίος της Μαρίας" θα πρέπει να διαβαστεί ως μοναδικό ποιητικό επίτευγμα εσωτερικής αναζήτησης, στο οποίο διασταυρώνεται η υπαρξιακή αγωνία ενός από...

Το μάθημα της συγγραφικής έχει από παλιά καθιερωθεί στα περισσότερα πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών της Αμερικής και της Βρετανίας. Στην Ελλάδα το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι το πρώτο που συμπεριέλαβε το μάθημα αυτό στο προπτυχιακό του πρόγραμμα σπουδών. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ανθολογεί τα καλύτερα ποιήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα των φοιτητών και φοιτητριών που μετείχαν στα δέκα χρόνια διδασκαλίας του προπτυχιακού μαθήματος "Συγγραφική" (1996-2006) και δημοσιεύτηκαν στα εννέα τεύχη του ετήσιου περιοδικού "α-φορμ...

Ο "Σλοβένος Ρεμπώ". Και όμως, δεν πρόκειται για διαφημιστικό υπερθεματισμό. H ποιητική διάνοια των Κοσοβέλ και Ρεμπώ ·κυρίως στο Μεθυσμένο καράβι του δεύτερου· συλλαμβάνει μια γερασμένη, ετοιμοθάνατη Ευρώπη, η παρακμή της οποίας συνοδεύεται από τις φυσικές και κοινωνικές καταστροφές που προξενεί η καπιταλιστική προοπτική και η τεχνολογική ανάπτυξη ενός καινούργιου κόσμου. Ιμπρεσιονισμός/εξπρεσιονισμός/κονστρουκτιβισμός: οι προφανέστεροι -διαδοχικά- προσανατολισμοί της ποίησης του Κοσοβέλ. Ωστόσο, οι ταξινομήσεις της κριτικής σε τάσεις και σχολές είναι πολύ αφηρημένες, πο...

Η μακάβρια θεματολογία του μαιτρ του γοτθικού τρόμου σε τρία κλασικά διηγήματα με βασικό άξονα το θάνατο.

"Τίποτα δεν παλιώνει πιο γρήγορα από το νέο", έλεγε ο Μπόρχες. Παραδίδοντας σήμερα στη φθορά δεκαπέντε νέους ποιητές που γεννήθηκαν από το 1974 έως το 2000, έχουμε την επίγνωση πως καλύπτουμε την τελευταία ποιητική παραγωγή του τόπου μας. [...] Πρώτα απ' όλα ο ποιητής κρίνεται από την ιδιοφωνία του. Χιλιάδες ποιητές αναμασούν κι αντηχούν φωνές άλλων. Τους διαβάζεις μέσα από παράσιτα, όπως γινόταν παλιά με τα τρανζιστοράκια, που ο ένας σταθμός έπεφτε πάνω στον άλλον. Όσο τους διαβάζεις, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη δική τους φωνή από τις φωνές των άλλων που επικάθονται σαν κ...

[...] Τραβιόταν η Δ. στη γωνία/ -τα πόδια της ως τον μηρό στην πίσσα-/ γονάτιζε και σήκωνε τα μαλλιά/ και τίναζε τ' άστρα απ' τον αυχένα./ Σαν να 'νιωθα τι είχε συμβεί·/ ξερίζωνα τ' άσπρα κυκλάμινα/ που είχαν προλάβει να φανούν/ κάτω απ' τη γλώσσα μου. [...] (από τη σελ. 13 του βιβλίου)

Το παρελθόν που στοιχειώνει, ο έρωτας που ξεπερνάει το θάνατο, βασανισμένες οπτασίες και ένοχα μυστικά, οι νεκροί που αφυπνίζουν τους ζωντανούς, ήρωες που πέφτουν θύματα του σκοτεινού εαυτού τους, η έλξη για το υπερφυσικό και το παράδοξο, η κατάρα της τέχνης, εμμονές και απαγορευμένες επιθυμίες· όλα μέρος είτε της φαντασίας, είτε της πραγματικότητας της συγγραφέως και γυναίκας της βικτοριανής εποχής... Με ονειρική απόκοσμη ατμόσφαιρα και υποβλητικό πνεύμα, άλλοτε με τη νοσηρότητα ενός υπόγειου τρόμου και άλλοτε με ξεχωριστή ευαισθησία για τις κρυφές πτυχές του ανθρώπινου...

Το παρελθόν που στοιχειώνει, ο έρωτας που ξεπερνάει το θάνατο, βασανισμένες οπτασίες και ένοχα μυστικά, οι νεκροί που αφυπνίζουν τους ζωντανούς, ήρωες που πέφτουν θύματα του σκοτεινού εαυτού τους, η έλξη για το υπερφυσικό και το παράδοξο, η κατάρα της τέχνης, εμμονές και απαγορευμένες επιθυμίες· όλα μέρος είτε της φαντασίας, είτε της πραγματικότητας της συγγραφέως και γυναίκας της βικτοριανής εποχής... Με ονειρική απόκοσμη ατμόσφαιρα και υποβλητικό πνεύμα, άλλοτε με τη νοσηρότητα ενός υπόγειου τρόμου και άλλοτε με ξεχωριστή ευαισθησία για τις κρυφές πτυχές του ανθρώπινου...

Mε υποβλητικές πινελιές βικτοριανού τρόμου αλλά και περίσσια ευαισθησία για τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, είκοσι ένα ατμοσφαιρικά διηγήματα υψηλής αισθητικής από εμβληματικές συγγραφείς όπως οι Charlotte Bronte, Louisa May Alcott, Kate Chopin, Harriet Beecher Stowe, Edith Wharton, Elizabeth Gaskell, Charlotte Perkins Gilman, Mary Elizabeth Braddon και άλλες λιγότερο γνωστές αλλά χαρακτηριστικές γυναικείες πένες του 19ου αιώνα. Η έκδοση είναι εικονογραφημένη με 21 πίνακες εποχής που αντιστοιχούν σε κάθε διήγημα.

Υπάρχουν αυτοί που διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι, εκ φύσεως κοινωνικό ον. Άλλοι, διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως αντικοινωνικός. Λοιπόν, ομολογώ πως δεν κατάφερα ποτέ ν’ αντιληφθώ τι εννοούν μ’ εκείνο το -εκ φύσεως-, όμως έχω καταλάβει πως και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος, εφόσον ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και αντικοινωνικό ον συγχρόνως. Η ανάγκη, η έλλειψη, η στοργή, η αγάπη κι η συμπάθεια είναι τα στοιχεία που ωθούν τον άνθρωπο στην κοινωνικότητα και στην ένωση. [...]

Το "Βορτιστικό Μανιφέστο" δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού "Blast" (1914) και συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά κείμενα του αγγλο-αμερικανικού μοντερνισμού. Δίνει σάρκα και οστά -τόσο από ρητορικής όσο και από τυπογραφικής άποψης- στη βίαιη εικονοκλασία του βορτικισμού (vorticism), ενός αβανγκάρντ κινήματος στη λογοτεχνία και στις εικαστικές τέχνες, με επίκεντρο το Λονδίνο. Τα τρία μέρη του "Μανιφέστου" -το οποίο υπογράφεται, μεταξύ άλλων, από τον ποιητή Έζρα Πάουντ, τον συγγραφέα και ζωγράφο Γουίνταμ Λιούις και τον γλύπτη Ανρί Γκωντιέ-Μπρζέσκα- εκφράζουν την...

Για τους άλλους, η νύκτα βράζει το ψοφίμι της μες στο στομάχι της Ιστορίας. Για μας, η νύκτα σπαράσσεται στην ίδια μήτρα που εγέννησε τη βία· τον έρωτα· την παραφορά· τον πόθο για ελευθερία- κι οι μηχανές τους περιπολούν τον Στρέφη νότια των Τρικάλων, περασμένες 4.00 Ο Σάθης λέει πως χτύπαγαν πετσί τα τύμπανα σε δώδεκα χωριά κι οι γκρεμνοί τους μάτωναν τι θανατικό στα σκίνα [κι αυτό ήταν ήδη ένα βουνό σχήμα αυτονομίας] - Μα τον Δεκέμβρη κόβει η δική πατρίδα μου στ' οδόφραγμα· στήνονται Μάρνης Πατησίων Προπύλαια κι όλες πλευρές: φύλακες έμποροι και μαύρο πλ...

Από το παραβολικό διήγημα "Βαραββάς" και τον θεατρικό διάλογο "Μαρία Μαγδαληνή" μέχρι τα ποιήματα σε πεζή μορφή όπως η "Μεταμόρφωση του Κακού" και η "Εγκατάλειψη", η πρόζα του Τρακλ αποκαλύπτει τον σκοτεινό ψυχισμό και τη συγγραφική ιδιοφυία μιας μοναδικής περίπτωσης στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Τα πεζά κείμενα του Τρακλ είναι το σημείο μέγιστης ενέργειας της διάνοιάς του και ο θεμελιώδης βαθμός ελευθερίας στο γλωσσικό του σύστημα. Όπως ο ίδιος περιέγραψε αυτή την ελευθερία: "Αισθάνθηκα, οσμίστηκα και άγγιξα τις πιο τρομερές δυνατότητες εντός μου, και άκουσα τους δαίμ...

Σε κάθε απόφθεγμα ή αφορισμό του βιβλίου εδρεύει το πνεύμα ενός από τους πλέον ιδιοφυείς καλλιτέχνες της εποχής του, και όχι μόνο, παγκοσμίως: παιγνιώδες, σαρκαστικό, πικρό και πικραμένο μέσα από προκλητικές παραδοξολογίες, οξυδερκές χιούμορ και ανατρεπτική ειρωνεία, και αποκαλύπτεται η σκέψη του κυριότερου εκπροσώπου του κινήματος του Αισθητισμού που εμφανίστηκε στη Βρετανία στα τέλη του 19ου αιώνα.[...]

Ο Σουίνι Τοντ, ο κουρέας που τάιζε με το κρέας των πελατών του όλο το δικαστικό σύστημα του Λονδίνου, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1881, στο λαϊκό φυλλάδιο "Sweeney Todd, The Demon Barber of Fleet Street".