Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο δεύτερος τόμος του θεωρητικού οργάνου της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης, "Κλίβανος", συνεχίζει και εμβαθύνει την υπηρεσία έναντι της κεντρικής "γραμμής" την οποία έθεσε εξ αρχής η Ομάδα και δεν είναι άλλη από αυτή της επαναξιολόγησης της λογοτεχνικής μας ιστορίας μέσα από το πρίσμα κατασκευής μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης. Ιστορία στα πλαίσια της οποίας πρόσωπα, έργα και εποχές συμπλέουν σε αυτονομημένα δίκτυα εξέτασης τόσο υπό το πλέγμα φιλολογικών κατευθύνσεων όσο και υπό τη μεγέθυνση επιστημονικών προσεγγίσεων μέσα από την ψυχαναλυτική, φιλοσοφική κλπ ερμηνευ­...

Το περιοδικό "Κλίβανος" (Επιθεώρηση γραμμάτων και τεχνών) αποτελεί το θεωρητικό όργανο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης με τη συλλογή μεταξύ άλλων, θεωρητικών δοκιμίων για τη λογοτεχνία, την ποίηση και τις τέχνες. Αρχισυντάκτης: Αντώνης Χαριστός Συντακτική Ομάδα: Αργύρης Φυτάκης Νατάσα Χασάκιοϊλη Σίσσυ Μπαζιάνα Μαρία Μπουρμά Θoδωρής Γούτας Σταύρος Παπαγιάννης Δημήτρης Αθανασέλος Ελένη Βασιλάκη Κώστας Ζαχαρόπουλος

Το θεωρητικό έργο με τίτλο "Υπερρεαλισμός και αυτονόμηση των ιδεών. Για μία νέα κατασκευή της παράδοσης" αποτελεί την ολοκληρωμένη επεξεργασία των θέσεων της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης όπως αυτή αποτυπώθηκε στις διαλέξεις τις οποίες έφερες εις πέρας σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Λάρισα. Από την ίδρυση της η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης έθεσε ως στόχο την επανερμηνεία και επαναξιολόγηση των λογοτεχνικών, ποιητικών και καλλιτεχνικών δεδομένων όπως τα κατέγραψε η ιστορία χωρίς ωστόσο την, εκ των προτέρων, προσκόλληση και αντιγραφή αυτής. Στόχος τέθηκε η κατασκευή ενό...

Το "Μανιφέστο ανθρωπιστικής τέχνης" αποτελεί το πρώτο θεωρητικό έργο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης. Η ατομικότητα της γραφής δεν αναιρεί τη συλλιγκή της αποδοχή.

Ένα μυθιστόρημα με επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις κοινωνικές αναφορές που τον εκμηδενίζουν.

Η ελευθερία είναι ζήτημα παιδείας. Ένα μυθιστόρημα γύρω από την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, μέσα από τα μάτια ανθρώπων που τόλμησαν να οραματιστούν το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι. Εάν η ελευθερία είναι ο φωτεινός φάρος της σκέψης και η σκέψη ο αναγκαίος συνοδοιπόρος της ελευθερίας, τότε σίγουρα αδυνατούν και τα δύο να επιβιώσουν στον σχολικό κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Οι μαθητές, εθισμένοι να υπακούν στα "πρέπει" και τα "είθισται" είναι καταδικασμένοι να αναπαράγουν μία συγκεκριμένη αντίληψη που θέλει τον μαθητή άβουλο ον στους σχεδιασμούς τόσο του παρό...