Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΟ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ Τίποτα είναι το κλάμα του μωρού, το ζεστό ψωμί στα χέρια του μετανάστη, ένα ποτήρι νερό στα χείλη του διψασμένου· είναι το πρώτο φως της αυγής, το σ' αγαπώ του έφηβου κοριτσιού, το σκίρτημα του ζαρκαδιού. Τίποτα είναι το δάκρυ στο μάγουλο της μάνας, ο ήχος της καμπάνας σ' έρημο ξωκλήσι, το λάλημα του πετεινού τα χαράματα· είναι η κάθε μέρα που ανυπόμονη περνάει, είναι η ίδια μας η ζωή, τίποτα είναι αυτό το ανεκτίμητο τίποτα.

"Όλος ο πλούτος της ζωής είναι οι αναμνήσεις που λησμονούμε" έγραφε ο Τσέζαρε Παβέζε. Αυτό τον πλούτο, διασώζει και αποθησαυρίζει στην ποίησή του και μας καλεί να μοιραστούμε. Τα τιμαλφή του είναι εικόνες παιδικές, νεανικά σκιρτήματα, απελπισμένοι έρωτες, προσδοκίες, απογοητεύσεις, ομιχλώδη τοπία του ιταλικού βορρά, το ποτάμι, ο λόφος, ο θάνατος: μνήμες ανθρώπινες και γι' αυτό αιώνιες. Στη σχολή της "ερμητικής" ποίησης που δεσπόζει στα ιταλικά γράμματα με κυρίαρχα τα ονόματα του Ουνγκαρέτι, του Μάνταλε και του Κουασίμοντο (τα τρία Νόμπελ της Ιταλίας), ο Παβέζε -τόσο σημαντ...

Στον 20ό αιώνα ο Πέννα ήταν ένας επίγονος. Αλλά όχι επίγονος του 19ου. Ήταν ο επίγονος μιας παράδοσης που ξεκινά από τον 2ο αιώνα και φτάνει στον Ντ' Ανούτσιο. Ο Ευγένιος Αρανίτσης παρουσιάζοντας στην Ελευθεροτυπία της 31ης Ιουλίου του 1986, το βιβλίο του Σάντρο Πέννα Λίγος Πυρετός έγραφε: "Παρομοιάζουν συχνά τον Πέννα με τους αρχαίους Έλληνες λυρικούς". Ο Ουμπέρτο Σάμπα, μάλιστα, τον συνέκρινε με τον Μελέαγρο από τα Γάδαρα. Σχολιάζοντας ο Σάμπα το ποίημα του Πέννα "Καλοκαίρι" σημείωνε: "Μονάχα ένας Έλληνας (ο Αρχίλοχος) μπόρεσε να κρατήσει μια παρόμοια αίσθηση με τόση απλό...

Προσκλήσεις και προκλήσεις: ένας τρόπος να τιτλοφορήσει κανείς τα κείμενα που συστεγάζονται στον τόμο αυτό. Προσκλήσεις ανάγνωσης και παράλληλα προκλήσεις, αφορμές και ερεθίσματα για προβληματισμό πάνω στην ανάγνωση που δίχως άλλο ανοίγει το δρόμο της γραφής. Τα κείμενα του τόμου είτε απετέλεσαν εισηγήσεις σε συνέδρια, είτε γράφτηκαν για τις ανάγκες κάποιου αφιερώματος, είτε θέλησαν να προσεγγίσουν ένα θέμα λογοτεχνίας (δίχως την πρόθεση να το εξαντλήσουν), δεν είναι παρά η κατάθεση συγκεκριμένου ενδιαφέροντος που προϋποθέτει την κριτική ανάγνωση, την ερμηνεία και την αξιο...

To 2014 συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την τραγική αυτοχειρία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Η επέτειος αυτή αποτέλεσε για μας την εκκινούσα ιδέα, προκειμένου να προχωρήσουμε στην παρουσίαση της παρούσας έκδοσης. Διερωτώμενοι αν μπορεί ο ποιητής να συγκινήσει τον σύγχρονο αναγνώστη, αν μπορεί να διαβάζεται σήμερα ο Λαπαθιώτης, στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και της κυριαρχίας του τεχνικού πολιτισμού, απαντάμε πως ναι, μπορεί και σήμερα να διαβάζεται και να συγκινεί, γιατί εκφράζει πηγαία και ειλικρινή συναισθήματα, είναι ανθρώπινος, τρυφερός και πικραμένος. Και όπως έ...

Το έργο των αριστερών ποιητών και πεζογράφων δεν έτυχε από τους πανεπιστημιακούς κύκλους ίδιας μεταχείρισης με εκείνο των μη αριστερών κατά τη διάρκεια του αιώνα μας. Κι όταν κείμενα της λογοτεχνίας με αριστερές ιδέες έγιναν αντικείμενο της λογοτεχνικής κριτικής, τα άρθρα αυτά, κατά κανόνα, δεν ξεπερνούσαν το είδος της βιβλιοπαρουσίασης, της βιβλιοκρισίας και της επιφυλλίδας. Σπάνιες οι μελέτες και τα βιβλία όπου εξετάζονται τα έργα χωρίς προκαταλήψεις και δογματισμούς, με μοναδικό κριτήριο την επιστημονική αλήθεια. Το πόνημα του συγγραφέα διευρύνει τους ορίζοντες της αναζή...

Μέσα από το δοκιμιακό έργο του Ελύτη, από τα παλιότερα ως τα πιο πρόσφατα κείμενά του, επανέρχεται η εντυπωσιακή συχνότητα στο πρόβλημα της ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας και ιδιοσυστασίας, "οι συντεταγμένες του ελληνισμού", για να δανειστούμε μια δική του έκφραση. Τις συντεταγμένες αυτές ορίζει και κατ' αντιδιαστολή προς άλλες πολιτισμικές περιοχές αλλά και καθαυτές, ως διυποκειμενικές πνευματικές δομές και ως σύνθετες συναρτήσεις βάθους. Για τους λόγους και την αναγκαιότητα ενός τέτοιου ορισμού έχει πολύ σαφείς και συγκεκριμένες απόψεις: "Εγώ και η γενιά μου -κι εδώ π...

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είναι από τους ελάχιστους ποιητές που ευτύχησε να εισπράξει εν ζωή την εύλογη ανταπόκριση στο έργο του, εκ μέρους της λογοτεχνικής και της φιλολογικής συντεχνίας, αλλά και του αναγνωστικού κοινού. Τι, άραγε, έχει να προσθέσει ένα βιβλίο, μόλις ένδεκα χρόνια από τον θάνατό του; Κατ' αρχήν, έρχεται να αναδείξει, και να φωτίσει περαιτέρω, με σύγχρονους όρους, το ίχνος του Αναγνωστάκη, στα πεδία όπου αυτό αποτυπώθηκε, ήτοι στο πεδίο της ποίησης, αλλά και σε εκείνα της πολιτικής συμμετοχής, της αρθρογραφίας του στην Αυγή, του περιοδικού Κριτική, της κοι...

Τώρα μου μένει στου έρωτα την άγρια καταιγίδα Να ιδώ να μετρηθούν για με θάνατος και ζωή. Η Μαρία Πολυδούρη (1902-1930), εμβληματική ρομαντική μορφή της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, ύμνησε με αμεσότητα και γνήσιο λυρισμό τον παθιασμένο, χωρίς ανταλλάγματα έρωτα, τον έρωτα-αντάρτη που πάει κόντρα σε κοινωνικές συμβάσεις και κατεστημένες αξίες. Ανυπότακτη και ασυμβίβαστη, πέρασε στην ιστορία για τη θυελλώδη σχέση της με τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη καθώς και για το τραγικό της τέλος, στα είκοσι οχτώ της μόλις χρόνια. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου περιλαμβάνονται οι δύο...

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα σημαντικότερα ποιήματα των δύο σπουδαίων ποιητών που συνδέθηκαν με έναν θυελλώδη έρωτα. Η έκδοση αποτελείται από δύο μέρη: το ένα αφιερωμένο στον Καρυωτάκη και το άλλο αφιερωμένο στην Πολυδούρη. Σε κάθε μέρος υπάρχει εισαγωγή και χρονολόγιο για κάθε ποιητή.

Η ιστορία μιας άγριας εκδίκησης. Το τελευταίο γράμμα μιας μελλοθάνατης νεαρής κομουνίστριας στα χρόνια του εμφυλίου στη Χαλκίδα. Η οδύσσεια μιας Βορειοηπειρώτισσας στη σύγχρονη Ελλάδα. Η συνάντηση με το δολοφόνο του αγωνιστή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. Η εσωτερική μετανάστευση στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Ο αδιέξοδος έρωτας μιας μαθήτριας προς τον καθηγητή της. Η πορεία μιας νεαρής αντάρτισσας από τα χωριά της Ηπείρου προς την εξορία, στην Ουγγαρία, το 1948. Η τελευταία φωτογράφιση του λήσταρχου Θωμά Γκαντάρα, στη Θεσσαλία τη δεκαετία του ’20. Με...