Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλο κάτι πρέπει να κάνω, ξέρεις. Δεν τα βγάζω πέρα. Όχι μ' όλους μαζί. Σίγουρα δεν έκανα για οικογένεια. Είναι κακό πράγμα η οικογένεια.

Όλα μπορεί κανείς να τ' αντέξει στη ζωή. Γιατί όλα έγιναν για να σε βασανίζουν - στο τέλος συνηθίζεις. Το ανυπόφορο είναι πως πρέπει να τ' αντέξεις μονάχος. Το θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη "Αντόνιο ή Το μήνυμα" που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1972 στο Θέατρο Τέχνης, στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, εκδίδεται για πρώτη φορά από την Κάπα Εκδοτική.

Μ' αρέσει να κοιτάζω μέσα στα ξένα σπίτια, ακόμη κι όταν είναι τραβηγμένες οι κουρτίνες. Βλέπω σκιές να πηγαινοέρχονται. Το θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη "Η συναναστροφή" που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1967 στο Εθνικό Θέατρο, στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά, εκδίδεται για πρώτη φορά από την Κάπα Εκδοτική. "Το κάθε έργο έχει τη δική του λειτουργία που βρίσκει αυθόρμητα δρόμους επαφής με το κοινό. Δεν πιστεύω στην πρόθεση που δηλώνεται, αλλά στο αποτέλεσμα. Γιατί και ο στόχος, τελικά, από το αποτέλεσμα θα βγει και όχι από την πρό...

Είκοσι πέντε προσωπικότητες της διανόησης, φιλόσοφοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, καταθέτουν τις σκέψεις τους αποκαλύπτοντας το έργο τους, τους προβληματισμούς τους και πτυχές της προσωπικής ζωής τους. Κομμάτια της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας, η πολυπλοκότητα της πολιτικής, οι απαρχές της τρομοκρατίας, η ομορφιά της αρχαιολογικής σκαπάνης και των μύθων, η ασκητική της μουσικής, τα όρια της λογοτεχνίας, η γοητεία του θεάτρου, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, έννοιες υπαρξιακές και αξίες διαχρονικές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώ...

Το μονόπρακτο "Η διανυκτέρευση" παίχτηκε για πρώτη φορά, μαζί με τα μονόπρακτα "Η πόλη" και "Η παρέλαση", έχοντας τον γενικό τίτλο "Η πόλη", από το Θέατρο Τέχνης τον Μάιο του 1965 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και σκηνικά-κοστούμια Μαρίας Ρούσσου. Είχαν λάβει μέρος: Σοφία Μιχοπούλου (Γριά), Κατερίνα Καραγιάννη (Σοφία), Νίκος Χαραλάμπους (Μίμης). Επίσης, μεταδόθηκε από το Rai3 Radio τον Οκτώβριο του 1966. Το μονόπρακτο "Η πόλη" πρωτοπαίχτηκε από το Θέατρο Τέχνης τον Μάιο του 1965 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και σκηνικά-κοστούμια Μαρίας Ρούσσου. Είχαν λάβει μέρος: Νεκτάριος Β...

Είναι, λοιπόν, καιρός της καυχήσεως, καθώς είναι καιρός της εργασίας και της ταπεινοφροσύνης. Ξεκινώντας το 2009, στόχος μας ήταν ένα φεστιβάλ, όπως αυτό των Φιλίππων, να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα, διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει παραστάσεις, να έχει δικές του παραγωγές, πέρα από αυτές που φιλοξενεί και υποδέχεται, να είναι τόπος ενός πραγματικού ραντεβού που αφορά πάντα το σήμερα. Ένα φεστιβάλ "τοπικό", με την πατούσα του "εδώ και τώρα" και το μέτωπο ψηλά, άγρυπνο και ανήσυχο. Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε...

Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της "Πόλης" ("Η Διανυκτέρευση", "Η Πόλη", "Η Παρέλαση"), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο το τρίπρακτο έργο της, "Η Συναναστροφή", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν: "Αντόνιο ή το Μήνυμα" (1972), "Η Νίκη" (1978), "Η Κασέτα" (1982), "Ο Ήχος του Όπλου" (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη-Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο "Διαμάντια και Μπλουζ", σε σκηνοθεσία Βασί...

Με τον τρίτο τόμο συνεχίζεται η έκδοση των απάντων της Λούλας Αναγνωστάκη. Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται τα έργα: "Η Νίκη", "Ο ουρανός κατακόκκινος" και "Σε σας που με ακούτε" και στο δεύτερο το πιο πολυπαιγμένο έργο της, "Ο ήχος του όπλου". Η έκδοση όλων των έργων θα ολοκληρωθεί σε έξι τόμους. Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της "Πόλης" ("Η Διανυκτέρευση", "Η Πόλη", "Η Παρέλαση"), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το τρίπρακτο έργο της "Η Συνανασ...

Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης ("Η διανυκτέρευση", "Η πόλη", "Η παρέλαση"), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το τρίπρακτο έργο της "Η Συναναστροφή", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν: "Αντόνιο ή το Μήνυμα" (1972), "Η νίκη" (1978), "Η κασέτα" (1982), "Ο ήχος του όπλου" (1987), όλα από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο "Διαμάντια και Μπλουζ", σε σκηνοθεσία Βα...

Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης ("Η διανυκτέρευση", "Η πόλη", "Η παρέλαση"), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το τρίπρακτο έργο της "Η Συναναστροφή", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν: "Αντόνιο ή το Μήνυμα" (1972), "Η νίκη" (1978), "Η κασέτα" (1982), "Ο ήχος του όπλου" (1987), όλα από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο "Διαμάντια και Μπλουζ", σε σκηνοθεσία Βα...

Κείμενα μεγάλα ή μικρά, συνεντεύξεις, σκέψεις σημειωμένες στο περιθώριο ενός τετραδίου,της γνωστής θεατρικής συγγραφέως Λούλας Αναγνωστάκη. Μια διαδρομή σαράντα χρόνων στο θέατρο, με δέκα θεατρικά έργα-σταθμούς που αποτελούν ένα διαρκές παρόν, συνιστά μια διαδρομή που εκ των πραγμάτων μεταβάλλεται σε μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Είτε πρόκειται για κείμενα γραμμένα από την ίδια τη συγγραφέα είτε άλλοι έχουν καταγράψει τη σκέψη της όπως η ίδια τους την έχει εξομολογηθεί, σε όλα καιροφυλακτεί η έκπληξη, η ανατροπή, η λοξή ματιά. Μια στάση ζωής που ναρκοθετεί ως τη διάλυση την οι...

Παλιό βερολινέζικο σπίτι που επινοικιάζεται -υπάρχει κι ένα πιάνο με ουρά. Σκάλες που οδηγούν επάνω. Έπιπλα παλιά αλλά με φθορά (όχι υπερβολική, απλώς πατίνα χρόνου). Υπάρχουν τεράστια πανώ με συνθήματα επάνω όλων των ειδών και αποκλίσεων που δείχνουν την πολυσημία των συμμετεχόντων σε κάποιο φεστιβάλ. Άγρια αντιεξουσιαστικά συνθήματα αλλά και φιλειρηνικά. Οικολόγοι, παλαιοκομμουνιστές, φιλελεύθεροι, ακόμα και νεοφασίστες. Η σκηνή είναι άπλετα φωτισμένη. Μένει άδεια ίσα που να προλάβει ο θεατής να διαβάσει τα πανό. "[...] Κανένα έλεος για μας που αιώνες ολόκληρους βασανι...