Αραβαντινού Μαντώ
Aravantinoú Mantó
Γεννήθηκε στο Βόλο τον Ιανουάριο του 1923. Το πραγματικό της όνομα ήταν Βασιλική Γκικοπούλου. Μετά τη γέννησή της οι γονείς της εγκαθίστανται στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1945. Το 1941 τελείωσε το Γυμνάσιο και παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. Με την απελευθέρωση έρχεται στην Αθήνα και το 1946 παρακολουθεί μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν. Το 1947 προσλαμβάνεται στο θίασο της Κατερίνας. Από το 1953 ως το 1955 εργάζεται στο γραφείο Αθηνών του Associated Press. Το 1955 εγγράφεται στη Σχολή Ξεναγών και έκτοτε εργάζεται ως ξεναγός. Συμμετείχε ενεργά στην κίνηση του περιοδικού "Πάλι" που ίδρυσε ο Νάνος Βαλαωρίτης (1963-1967). Το 1967 με υποτροφία του Ινστιτούτου Γκαίτε φεύγει για το Δυτικό Βερολίνο, όπου έμεινε μέχρι το 1970. Από το 1970 ως το 1974 και από το 1975 ως το 1977 μένει στο Παρίσι όπου μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη και τον Ανδρέα Παγουλάτο δημοσιεύει και παίρνει μέρος στις εκδηλώσεις του πρωτοποριακού περιοδικού Change. Πέθανε το Σεπτέμβριο του 1998 από τη Νόσο του Αλτσχάιμερ. Ποιητικές συλλογές: Γραφή Α, Αθήνα 1962, Γραφή Β, Αθήνα 1964, Γραφή Γ Αθήνα 1971, Γραφή Δ και Ε, Θεμέλιο Αθήνα 1983. Πεζά: Μεταγραφή ή εμπειρία συνόρων,Ερμής, Αθήνα 1975, Τα ελληνικά του Τζέημς Τζόυς, Ερμής Αθήνα 1977 κ.ά.
Νίκη Καναγκίνη
Συλλογικό έργο
Futura (2005)
[...] Η Νίκη Καναγκίνη ανήκει στη γενιά των πνευματικών ανθρώπων που με τις αναζητήσεις τους και τις προτάσεις τους αναζωογόνησαν την ελληνική πολιτιστική ζωή μετά το 1960 στο χώρο των εικαστικών τεχνών, αλλά και της μουσικής, του θεάτρου, της ποίησης και της λογοτεχνίας. Η εξέλιξη του έργου της περνά από αντιπροσωπευτικά στάδια που αντικατοπτρίζουν την πορεία μιας γυναίκας καλλιτέχνιδας, η οποία παρατηρεί με οξυδέρκεια και κριτικό πνεύμα το γύρω της κόσμο, μένει ανοικτή στα ερεθίσματα της δικής μας και της ξένης πολιτιστικής παράδοσης, αναπλάθει το μύθο της πραγματικότητα...
Δουβλινέζοι
Joyce James 1882-1941
Ηριδανός (2004)
Οι "Δουβλινέζοι" -βιβλίο κατατρεγμένο, όπως και τα άλλα του Τζέιμς Τζόυς. Όπως και ο ίδιος. "Όλοι προσπαθούν να φύγουν μακριά απ' τη χώρα που την κατέχει ένας θυμωμένος και εκδικητικός Δίας". Έφυγε και ο ίδιος. Με τη σκέψη του στη χώρα του. Το Δουβλίνο στάθηκε σημείο αναφοράς για τον μεγαλύτερο συγγραφέα του περασμένου αιώνα. Και, φυσικά, οι Δουβλινέζοι εκείνοι δεν θα μπορούσαν να μην αποτυπωθούν στο χαρτί από την πένα του. "Η ψυχή του λιγοθυμούσε καθώς άκουγε να πέφτει το χιόνι σιγά σιγά, να σκεπάζει το σύμπαν μαλακά, να σκεπάζει την Ιρλανδία... σαν να 'ταν αυτή η τελευτα...
Τζαίημς Τζόυς
Αραβαντινού Μαντώ
Θεμέλιο (1983)
Το έργο του Τζαίημς Τζόυς δε θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την "αναπόφευκτη μεταβλητικότητα του ορατού" και κυρίως τη μεταβλητικότητα της γλώσσας, που αενάως μεταμφιέζεται στα πιο γκροτέσκα ή σοφά της μασκαρέματα. Ο δημιουργός αυτού του έργου ήταν πολύ περήφανος που κατόρθωσε να γράψει τα δεκαοχτώ επεισόδια του "Οδυσσέα", σε δεκαοχτώ διαφορετικές γλώσσες και ανάλογες φιλοσοφικές θέσεις. Η γνωστή εξίσωση των στρουχτουραλιστών: γλώσσα = πρόσωπο+πράγμα, κατορθώθηκε στον "Οδυσσέα". Η ίδια εξίσωση στη μέγιστη υπερβολή μπόρεσε να πραμγατοποιηθεί στο Finnegans Wake.
