Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Σ. Μ. Αϊζενστάιν διαλέγεται με ορισμένους εκπροσώπους της σύγχρονης κριτικής. Οι κριτές κρίνονται. Ο Αϊζενστάιν διαλέγεται με τον εαυτό του στη θεωρία και την πράξη. Εδώ διαγράφεται μια τροχιά που κύριο χαρακτηριστικό της έχει την αφετηρία: Μοντάζ των Ατραξιόν. ΜΟΝΤΑΖ ΤΩΝ ΑΤΡΑΞΙΟΝ: "Μέσο απελευθέρωσης από το ζυγό της απεικονιστικής αυταπάτης και αναπαραστατικότητας"

Ένας μοναδικός οδηγός για μια περιοχή με ξεχωριστή φυσική ομορφιά και ασύγκριτη γοητεία. Μια κατατοπιστική περιήγηση στη σπάνια πανίδα, τη βλάστηση και τη χλωρίδα των Πρεσπών. Ένα χρήσιμο εργαλείο για τις επισκέψεις σας στις Πρέσπες και στα γύρω χωριά, καθώς και για τους οικολογικούς προορισμούς της ακριτικής Φλώρινας. Μια "ακτινογραφία" της ιστορίας, της λαογραφίας, των σπουδαίων θρησκευτικών μνημείων, των παραδοσιακών οικισμών και των δραστηριοτήτων στη φύση.

Το "Λαμπρότητες και αθλιότητες εταιρών" αποτελεί το δεύτερο μέρος του μνημειώδους μυθιστορηματικού δίπτυχου του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, το οποίο αρχίζει με τα "Χαμένα Όνειρα". Έργο αυτόνομο, το οποίο αποτελεί το κέντρο της Ανθρώπινης Κωμωδίας του Ναπολέοντα της Γραφής, το "Λαμπρότητες και Αθλιότητες" εγκαινιάζει και ταυτοχρόνως ξεπερνά το είδος εκείνο του μεγάλου αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο ασκεί μια ριζική κοινωνική κριτική. Πρωταγωνιστής του είναι ένα ιστορικό πρόσωπο: ο διαβόητος Βωτρέν, δραπέτης των κατέργων και αρχηγός του υποκόσμου, ο οποίος καταλήγει να γίνει αρχ...

Το "Λαμπρότητες και αθλιότητες εταιρών" αποτελεί το δεύτερο μέρος του μνημειώδους μυθιστορηματικού δίπτυχου του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, το οποίο αρχίζει με τα "Χαμένα Όνειρα". Έργο αυτόνομο, το οποίο αποτελεί το κέντρο της Ανθρώπινης Κωμωδίας του Ναπολέοντα της Γραφής, το Λαμπρότητες και Αθλιότητες εγκαινιάζει και ταυτοχρόνως ξεπερνά το είδος εκείνο του μεγάλου αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο ασκεί μια ριζική κοινωνική κριτική. Πρωταγωνιστής του είναι ένα ιστορικό πρόσωπο: ο διαβόητος Βωτρέν, δραπέτης των κατέργων και αρχηγός του υποκόσμου, ο οποίος καταλήγει να γίνει αρχηγ...

Αν μένουν κάποιες αξεπέραστες αξίες από τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο είναι η προσοχή, ο σεβασμός, η προστασία, η ανάδειξη, η σκέψη, στοιχεία με τα οποία κατοχύρωσε την πολυμορφία και τη διαφορετικότητα των δημιουργών του. Ο Κώστας Σφήκας είναι ένας σκηνοθέτης που δοκίμασε, θα έλεγε κανείς στα άκρα, τις ανοχές και τις αντοχές της κινηματογραφικής δημιουργικότητας, στοχάστηκε και μόχθησε για μια άλλη, εντελώς ριζοσπαστική και αποκλίνουσα από το συνήθη αφηγηματικό σινεμά, προσέγγιση του κινηματογραφικού πολιτισμού. Σε άλλες εποχές και σε άλλες συνθήκες θα ήταν ένας απόκληρος...

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...

Περιλαμβάνονται τα δοκίμια του Αντρέ Μπαζέν: "Ο κινηματογραφικός ρεαλισμός και η ιταλική σχολή της απελευθέρωσης", "Η γη τρέμει", "Ο κλέφτης των ποδηλάτων", "Η αγιότητα μόνο μετά", "Ο δρόμος της ελπίδας", "Ντε Σίκα ο σκηνοθέτης", "Ένα μεγάλο έργο: 'Ουμπέρτο Ντ.'", "Ευρώπη 51", "Μήπως ο ιταλικός κινηματογράφος τείνει ν' αρνηθεί τον εαυτό του;", "Σκληρή Νάπολη", "Ντε Σίκα και Ροσελίνι", "Σένσο", "Λα Στράντα", "Το 'Il Bidone' ή το πρόβλημα της σωτηρίας", "'Καμπίρια' ή ταξίδι στο βάθος του νεορεαλισμού", "Η βαθιά αυθεντικότητα των 'Βιτελόνι'", "Έρωτας στην πόλη" και "Υπεράσπιση...

Περιλαμβάνονται τα δοκίμια του Αντρέ Μπαζέν: "Η οντολογία της φωτογραφικής εικόνας", "Ο μύθος του απόλυτου κινηματογράφου", "Ζωή και θάνατος της διπλοτυπίας", "Σχετικά με το 'Γιατί πολεμάμε'", "Σχετικά με τον Ζαν Πενλεβέ", "Στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου: 'Παρίσι 1900'", "Κινηματογράφος και εξερεύνηση", "Ο ανθρώπινος παράδεισος", "Ο κόσμος της σιωπής", "Νεκρός κάθε απόγευμα", "Αντρέ Ζιντ", "Ο μύθος του Στάλιν στο σοβιετικό κινηματογράφο", "Απομίμηση και πιστότητα ή το μηδέν για ένα μουστάκι", "Εισαγωγή σε μια συμβολική του Σαρλώ", "Ο κ. Υλό και ο χρόνος", "Το απαγορευμέν...

Ο Noel Burch απ' όσα ξέρω είναι ο μόνος μετά τον Andre Bazin που δεν προτείνει μια θεωρία για τον κινηματογράφο. Το έργο του είναι ένα σύστημα έρευνας και όχι κανόνων. Το βιβλίο αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις κενές ουτοπίες (θεωρίες) ούτε τις κοινότυπες αναλύσεις που τείνουν να επιβάλουν στην κινηματογραφική τέχνη τα μεθοδολογικά συμπεράσματα της γλωσσολογίας. Η τέχνη αυτή προσεγγίζεται στις σελίδες του μέσα από τα δικά της εκφραστικά (πρακτικά) μέσα. Μέσα δηλαδή από τα κατ, τα ρακόρ, τις εισόδους και εξόδους από το οπτικό πεδίο... και το καλλιτεχνικό καθεστώς που αυτά επ...