Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μιά πολύ παράξενη παράγραφο του Μόμπι-Ντίκ, φαινομενικά, ξεκάρφωτη μέσα στο κεφάλαιο 41 του μυθιστορήματος, συμφύρονται ένα σωρό παραπομπές, από την ανθρωπολογία ως τη γνωσιολογική θεωρία του Melville κι από τον Μεσαίωνα (ανατολικό και δυτικό) ως την ελληνική αρχαιότητα και τη Βίβλο. Η ευκαιρία είναι εξαιρετικά πρόσφορη για να παρακολουθήσουμε, όχι μόνο τον ειρμό των σχολίων στο έργο τούτο, αλλά και τη γενικότερη ιστορική και φιλολογική τεκμηρίωση των απόψεων αυτού του συγγραφέα, που ο Α. Κ. Χριστοδούλου προσέγγισε από μιάν εντελώς, ανύποπτη πλευρά μελετώντας τον και μετ...

Το κείμενο του βιβλίου αυτού δεν αποτελεί απλώς πηγή βιογραφικών πληροφοριών και κάποιων αισθητικών κρίσεων, ούτε και μόνο ένα μνημείο μεταφραστικής και γλωσσικής αγωγής για την παράδοσή μας. Εδώ παρακολουθούμε ακόμη και τον κεντρικό ήρωα να μιλάει για τον εαυτό του· ο συγγραφέας βλέπει απ' έξω (και μεταθανάτια) αυτόν τον "μονόλογο" και προσθέτει τη δική του εξομολόγηση· την όλη παράσταση θεωρεί εκ των υστέρων και από σημαίνουσα απόσταση χρόνου ο μεταφραστής, που αφήνει κι ένα πιθανό σχόλιο στην ίδια τη ζωή του· κι εμείς προσερχόμαστε, με την προνομία του τελευταίου ματιού,...

Το κείμενο του βιβλίου αυτού δεν αποτελεί απλώς πηγή βιογραφικών πληροφοριών και κάποιων αισθητικών κρίσεων, ούτε και μόνο ένα μνημείο μεταφραστικής και γλωσσικής αγωγής για την παράδοσή μας. Εδώ παρακολουθούμε ακόμη και τον κεντρικό ήρωα να μιλάει για τον εαυτό του· ο συγγραφέας βλέπει απ' έξω (και μεταθανάτια) αυτόν τον "μονόλογο" και προσθέτει τη δική του εξομολόγηση· την όλη παράσταση θεωρεί εκ των υστέρων και από σημαίνουσα απόσταση χρόνου ο μεταφραστής, που αφήνει κι ένα πιθανό σχόλιο στην ίδια τη ζωή του· κι εμείς προσερχόμαστε, με την προνομία του τελευταίου ματιού,...

"Θρυλείται πως ο Άργος χρειάστηκε τα εκατό του μάτια για να προσανατολιστεί με ασφάλεια στο βαθύ τρισκότεινο σπήλαιο όπου ζούσε, τρώγοντας τους ανθρώπους ωμούς, η μυθική Έχιδνα και να τη σκοτώσει. Αλλά τις έρπουσες -ή αναπάντεχα φτερωτές-προσεγγίσεις της ιστορικής Έχιδνας ούτε με χίλια μάτια δεν υπάρχει ελπίδα να τις δει κανείς. Τι ελπίδα θα είχα εγώ, με την ελάχιστη διάταση της οράσεως που θα μπορούσα ίσως να επιτύχω; Γι' αυτό ως οδηγούς της καθόδου μου στα άδυτα της τυφλότητας διάλεξα, ύστερα από περίσκεψη, τέσσερις τυφλούς. Θεώρησα καλύτερο να με ξεναγήσουν στα σκότη τέσ...

Στην αφιερωματική του επιστολή προς τον ηγεμόνα της Βερόνας Cangrande della Scala ο Δάντης δεν διστάζει να ποδηγετήσει την ανάγνωση της "Θείας Κωμωδίας" με τρόπο που εξόργισε τη νεότερη κριτική: πολλές σελίδες δαπανήθηκαν για ν' αμφισβητηθεί η αυθεντικότητα του κειμένου και όχι λιγότερες για την υπεράσπισή της. Η προτίμηση του μεγάλου ποιητή στην ερμηνεία του έργου του βάσει της θεολογικής του αλληγορίας -που διατυπώνεται ρητά στην ανάλυση του εισαγωγικού μέρους από το Πρώτο Άσμα του "Παραδείσου"- ήταν αναπόφευκτο να έρθει σε σύγκρουση με τις νεωτερικές απόψεις για την πολυ...

Στην αφιερωματική του επιστολή προς τον ηγεμόνα της Βερόνας Cangrande della Scala ο Δάντης δεν διστάζει να ποδηγετήσει την ανάγνωση της "Θείας Κωμωδίας" με τρόπο που εξόργισε τη νεότερη κριτική: πολλές σελίδες δαπανήθηκαν για ν' αμφισβητηθεί η αυθεντικότητα του κειμένου και όχι λιγότερες για την υπεράσπισή της. Η προτίμηση του μεγάλου ποιητή στην ερμηνεία του έργου του βάσει της θεολογικής του αλληγορίας -που διατυπώνεται ρητά στην ανάλυση του εισαγωγικού μέρους από το Πρώτο Άσμα του "Παραδείσου"- ήταν αναπόφευκτο να έρθει σε σύγκρουση με τις νεωτερικές απόψεις για την πολυ...

Προσωπικότητα διεθνούς πλέον κύρους ο Giorgio Agamben σ' αυτό το νεανικό του δοκίμιο διατρέχει μετά λόγου γνώσεως τους κυριότερους σταθμούς στις μέχρι σήμερα θεωρίες για το χρόνο και την ιστορία, για να λάβει θέση -ως συνεπής μαρξιστής- και πάνω στον τρόπο απεμπλοκής μας από την αντεπαναστατική τους δυναστεία. Το τομίδιο επικουρούν δυο παρεμβάσεις σε επιμέρους ζητήματα της θεωρητικής του περιδιάβασης, από τον Ηρακλή Δ. Λογοθέτη και τον Ανδρέα Χριστινίδη.

Προσωπικότητα διεθνούς πλέον κύρους ο Giorgio Agamben σ' αυτό το νεανικό του δοκίμιο διατρέχει μετά λόγου γνώσεως τους κυριότερους σταθμούς στις μέχρι σήμερα θεωρίες για το χρόνο και την ιστορία, για να λάβει θέση -ως συνεπής μαρξιστής- και πάνω στον τρόπο απεμπλοκής μας από την αντεπαναστατική τους δυναστεία. Το τομίδιο επικουρούν δυο παρεμβάσεις σε επιμέρους ζητήματα της θεωρητικής του περιδιάβασης, από τον Ηρακλή Δ. Λογοθέτη και τον Ανδρέα Χριστινίδη.

Η παρούσα μεταγραφή, που δίδεται στη δημοσιότητα εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, σε αυτοτελή πλέον και πλήρη μορφή, επιλέχθηκε για μια πολύ συγκεκριμένη της αρετή: την ελκυστικότητά της ως αναγνώσματος για ένα ευρύ κοινό. Θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί κανείς αν η αρετή αυτή απασχόλησε ποτέ ως κύριο αίτημα τις μεταγραφικές πρωτοβουλίες που σημειώθηκαν κατά τον εικοστό αιώνα γύρω στο ομηρικό κείμενο -πρωτοβουλίες που διακρίνονταν κατά το πλείστον από γενναιόφρονα φιλοδοξία (όπως βεβαίως και η, εν εξελίξει στις μέρες μας, του Δ.Ν. Μαρωνίτη). Δεν υπάρχει αμφιβο...

Εκφράσεις της εχθρότητας και της προκατάληψης στη σύγχρονη κοινωνία· η παρουσία της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού στην Ελλάδα· στοιχεία για την αποκορύφωση της δίωξης σε βάρος των Εβραίων από την χιτλερική Γερμανία, με τη συνδρομή κειμένων του Ραούλ Χίλμπεργκ· και, τέλος, η «Φούγκα Θανάτου» του Πάουλ Τσελάν: υλικά προβληματισμού για τους όρους της συνύπαρξης στον κόσμο του ξημερώνει. Ο Ανδρέας Χριστινίδης με τη συγκέντρωσή τους εδώ εκθέτει μιαν από τις μονιμότερες εστίες ενδιαφέροντος των μαθημάτων του στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν, δίνοντας συνάμα με απόλυτη καθαρότητα κ...

Τρεις εξέχοντες Γερμανοί διανοητές καταθέτουν τους προβληματισμούς τους γύρω στην περίπτωση Νίτσε. Επισημαίνουν το ριζοσπαστικό χαρακτήρα του ως στοχαστή και πεζογράφου, το ερμηνευτικό πρόβλημα που εγείρει ο λόγος του, το παρωδιακό στοιχείο και τη σωτήρια λειτουργία του, τη συγγένειά του συνολικά με το διαφωτισμό, αλλά και με τις επιστήμες της ψυχής, τον κίνδυνο, τέλος, που υπέφωσκε κατά το Μεταπόλεμο, η διάσωση από την παραποίηση να τον αφήσει έρμαιο του ακαδημαϊσμού. Δύο κείμενα σε απόσταση τριακονταετίας: η συζήτηση "Για τον Νίτσε κι Εμάς" μεταξύ των T.W. Adorno, M. Hosk...

"Δεν ξέρω ποιος με έφερε στον κόσμο, ούτε τι είναι ο κόσμος, ούτε τις εγώ ειμί, έχω φοβερή άγνοια για τα πάντα, δεν ξέρω τι είναι το σώμα μου, οι αισθήσεις μου, η ψυχή μου κι αυτό το τμήμα του Εγώ μου που σκέπτεται τα όσα λέγω, που αναλογίζεται τα πάντα και τον εαυτό του, και τα γνωρίζει όχι περισσότερο απ' ό,τι τα υπόλοιπα. Βλέπω τις τρομακτικές διαστάσεις του διαστήματος που με περιβάλλει και βρίσκομαι δεμένος σε μια γωνιά αυτής της απεραντοσύνης, χωρίς να γνωρίζω γιατί είμαι εδώ και όχι αλλού, ούτε γιατί ο λίγος χρόνος που μου δόθηκε να ζήσω ορίστηκε σ' ετούτο και όχι σε...

Η ιστορία του Chr. Headington είναι το πρώτο αγγλόφωνο εγχειρίδιο του είδους που έρχεται στη γλώσσα μας, κομίζοντας για γνωστές αρετές της αγγλοσαξονικής επιστημονικής παράδοσης: τον μέγιστο δυνατό βαθμό αντικειμενικότητας ακόμα και σε πολύ συνοπτικές διαπραγματεύσεις, το αίσθημα του ουσιαστικού και τη σφαιρικότητα των θεωρήσεων. Το έργο έχει δομηθεί με πρόθεση να φανεί χρήσιμο σε μια μεγάλη κλίμακα φίλων του βιβλίου: από τον φιλόμουσο ή τον αναγνώστη με ευρύτερα ενδιαφέροντα, που αναζητάει μια ευσύνοπτη πηγή βασικών κρίσεων και πληροφοριών, ως τον σπουδαστή του Ωδείου ή το...

Η παρούσα εργασία εξετάζει διεξοδικά την ομάδα εκείνη των Άγγλων ποιητών του ΙΖ΄ αιώνα, που οι συνθέσεις τους - καινοτόμες, συχνά δύσκολες ή και γενικά δυσνόητες από τους σύγχρονούς τους, ποιητές και κριτικούς - αποτελούν το λογοτεχνικό corpus που αποκαλείται Μεταφυσική Ποίηση. Οι Μεταφυσικοί, αντλώντας από τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά επιγράμματα τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομία των εκφραστικών τους μέσων και πλέκοντας τις συνθέσεις τους, συνήθως, γύρω από μια κεντρική φαεινή ιδέα, στρέφουν το βλέμμα τους στις νέες δοξασίες και ανακαλύψεις της εποχής, μπολιάζοντάς τες με σ...

Ένα βιβλίο σταθμός, μια μελέτη στην οποία ο συγγραφέας διερευνώντας τα στοιχεία και τις συνιστώσες που ορίζουν το έργο της τέχνης, μετατρέπει τις προσεγγίσεις της σε ορμητήριο προκειμένου να σκεφτούμε, με βάση όσα έχουν γίνει στην τέχνη, στην γνώση, στον έρωτα, στην πολιτική και στην ηθική, ό,τι ακατόρθωτο ακόμη μπορούμε να κατορθώσουμε, στα διαπλεκόμενα πεδία της καθημερινής μας ζωής.

Ο συγγραφέας, επιχειρώντας να συνθέσει σε έναν γερό κι αδιάσπαστο κορμό όλες τις "κριτικές" που επεξεργάζονταν οι ειδικοί στον καιρό του, έως και την έκδοση της "Ανατομίας" δημιούργησε με τούτο το μνημειώδες έργο μια ενιαία θεωρία για τη λογοτεχνία, καθώς δε μιλούσε για ένα κάποιο κείμενο, για μια γενιά ή για τα άπαντα κάποιου συγγραφέα, αλλά για το σύνολο της υπάρχουσας λογοτεχνίας: από τη Βίβλο και τους Κλασικούς έως τη σύγχρονη Επιστημονική Φαντασία και τα λαϊκά ρομάντζα. Και όντως το κατόρθωσε, όχι μόνο επειδή δεν του έλειπε η απόλυτη εποπτεία στα κείμενα που όφειλε να...