Καλαντζής Κωνσταντίνος
Ο Κωνσταντίνος Καλαντζής σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και Ανθρωπολογία στο University of Oxford και στο University College London. Η διδακτορική έρευνα του αφορούσε ζητήματα εξουσίας και κοινωνικού φαντασιακού στα Σφακιά Κρήτης από τη σκοπιά του οπτικού και του υλικού πολιτισμού. Διεξάγει εθνογραφική έρευνα στο πλαίσιο δύο αρχαιολογικών προγραμμάτων, στις Κυκλάδες (Πανεπιστήμιο Κρήτης και Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και τη Θεσσαλία (Αρχαιολογική Υπηρεσία και University of Southampton). Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα του αφορούν ζητήματα σχετικά με την οπτική ανθρωπολογία και τον υλικό πολιτισμό, την κριτική θεωρία, τη μετααποικιακή θεωρία και τη φαινομενολογία. Έχει λάβει υποτροφίες από διάφορα ιδρύματα, όπως το University College London, το Arts and Humanities Research Council και το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Princeton University.
Η παιδεία εν Ελλάδι 1935-1951
Καλαντζής Κωνσταντίνος
Πεδίο (2018)
Μια μοναδική εργασία στην Ιστορία της Εκπαίδευσης και μάλιστα για μια πολυτάραχη και κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα (δικτακτορία του Μεταξά, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και κατοχή, εμφύλιος, διώξεις της Αριστεράς), με μια παρουσίαση διόλου "ουδέτερη", που προδίδει το ενδιαφέρον του συγγραφέα της για την κοινωνική λειτουργία του σχολείου και την αναγκαιότητα της αλλαγής του, όπως άλλωστε αποδεικνυεται και από τις προτάσεις που διατυπώνει. Το έργο αυτό - διαχρονικό και επίκαιρο - έμεινε αδημοσίευτο για περισσότερα από 50 χρόνια και δεν αξιοποιήθηκε στην ιστοριογραφία της εκπαίδε...
Υλικός πολιτισμός
Συλλογικό έργο
Αλεξάνδρεια (2013)
Είναι ο υλικός κόσμος "επιφανειακός", "εφήμερος", και ως εκ τούτου καταδικασμένος να συγκαλύπτει και να συσκοτίζει ό,τι θεωρείται "ουσιαστικό", "αληθινό" και "αιώνιο"; Είναι άψυχος" και "παθητικός", στον αντίποδα της οντότητας του "ανθρώπου", που είναι "ζωντανός" και "ενεργητικός"; Τότε, πώς μπορεί ένα έργο τέχνης να "δρα": να καθηλώνει, να συγκινεί, να προκαλεί συναισθήματα στο θεατή του; Και γιατί απευθυνόμαστε σε μια μηχανή ή σε ένα αυτοκίνητο δίνοντας του συχνά όνομα και παρακαλώντας το να μη χαλάσει όταν βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά; Πώς γίνεται να υπάρχουν "έξυπνα...