Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τη μονογραφία αυτή ο Βασίλης Μαγκλάρας ολοκληρώνει ένα ερευνητικό πρόγραμμα που αναφέρεται στην κοινωνική θεωρία του Talcott Parsons. Εδώ επικεντρώνεται στο νεανικό έργο του αμερικανού στοχαστή, το οποίο θεωρείται από πολλούς και το σημαντικότερο, διότι υπερβαίνει τον ορίζοντα της επιστήμης της κοινωνιολογίας και θεματοποιεί ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής θεωρίας εν γένει· επιπλέον διατέμνει το σύνολο σχεδόν των γνωστικών αντικειμένων των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών. Ως κεντρικά για την παρουσίαση και την ανακατασκευή της κοινωνικο-θεωρητικής προβληματι...

Στα πρώιμα κείμενά του ο μεγάλος αμερικανός κοινωνιολόγος Talcott Parsons επεξεργάζεται έναν συνδυασμό οικονομικών και κοινωνιολογίας, ο οποίος συνιστά κατά μία έννοια τη συνέχεια της κλασικής παράδοσης των οικονομικών. Ο δεσμός πολιτικής και οικονομίας που κυριαρχούσε στις θεωρίες των κλασικών του 18ου και 19ου αιώνα είχε διαρραγεί με τις αναλύσεις των ορθόδοξων οικονομολόγων, με συνέπεια το γνωστικό αντικείμενο των οικονομικών να λάβει θετικιστικά χαρακτηριστικά συνδεόμενο αποκλειστικά με τη μελέτη και ερμηνεία της ορθολογικής συμπεριφοράς των ατόμων. Έτσι η ατομική και κ...

Στα πρώιμα κείμενά του ο μεγάλος αμερικανός κοινωνιολόγος Talcott Parsons επεξεργάζεται έναν συνδυασμό οικονομικών και κοινωνιολογίας, ο οποίος συνιστά κατά μία έννοια τη συνέχεια της κλασικής παράδοσης των οικονομικών. Ο δεσμός πολιτικής και οικονομίας που κυριαρχούσε στις θεωρίες των κλασικών του 18ου και 19ου αιώνα είχε διαρραγεί με τις αναλύσεις των ορθόδοξων οικονομολόγων, με συνέπεια το γνωστικό αντικείμενο των οικονομικών να λάβει θετικιστικά χαρακτηριστικά συνδεόμενο αποκλειστικά με τη μελέτη και ερμηνεία της ορθολογικής συμπεριφοράς των ατόμων. Έτσι η ατομική και κ...

"Όπως έχει τονίσει ο Habermas, είναι αδύνατον να καταλάβουμε την εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνιολογικής θεωρίας χωρίς να επικεντρωθούμε στο έργο του Talcott Parsons: και εκείνοι που θέλουν να συνεχίσουν την παρσονική παράδοση προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα αδύνατα σημεία της (π.χ. νεο-λειτουργισμός), αλλά και όσοι την απορρίπτουν (π.χ. εθνομεθοδολογία, προσέγγιση συμβολικής διαντίδρασης, φαινομενολογική κοινωνιολογία) δεν μπορούν παρά να έχουν ως σημείο εκκίνησης το πολύπλοκο, δυσνόητο αλλά θεμελιώδες έργο του αμερικανού κοινωνιολόγου. Απ' αυτή τη σκοπιά η προσπάθεια του Βασ...

"Όπως έχει τονίσει ο Habermas, είναι αδύνατον να καταλάβουμε την εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνιολογικής θεωρίας χωρίς να επικεντρωθούμε στο έργο του Talcott Parsons: και εκείνοι που θέλουν να συνεχίσουν την παρσονική παράδοση προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα αδύνατα σημεία της (π.χ. νεο-λειτουργισμός), αλλά και όσοι την απορρίπτουν (π.χ. εθνομεθοδολογία, προσέγγιση συμβολικής διαντίδρασης, φαινομενολογική κοινωνιολογία) δεν μπορούν παρά να έχουν ως σημείο εκκίνησης το πολύπλοκο, δυσνόητο αλλά θεμελιώδες έργο του αμερικανού κοινωνιολόγου. Απ' αυτή τη σκοπιά η προσπάθεια του Βασ...

Το ανά χείρας έργο έχει έναν πολύ απλό, αλλά συνάμα δύσκολο στόχο: να συνενώσει τρεις διαφορετικές κοινωνικές θεωρίες υπό μία ενιαία αφηγηματική συνέχεια. Οι θεωρίες των Parsons, Luhmann και Habermas αξιοποιούν και οι τρεις τη μεθοδολογική παράδοση του λειτουργισμού και συγκροτούν μαζί μια ειδικότερη επιστημολογική παράδοση η οποία χαρακτηρίζεται από την κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών σχέσεων υπό τη μορφή συστήματος. Ο Parsons είναι ο πρωτοπόρος του συστημικού μοντέλου ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων κατά τον 20ό αιώνα ενώ ο Luhmann και ο Habermas, εκκινών...

Η προσπάθεια διάσωσης της πολυειδίας και πολλαπλότητας του εμπειρικού οδήγησαν την αριστοτελική θεωρία σε αναλύσεις οι οποίες, παρότι δεν μπορούν να ιδωθούν υπό το πρίσμα του σχετικισμού, ωστόσο χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό απροσδιοριστίας, ο οποίος όμως παρέχει τη δυνατότητα στις ιδιαίτερες σκοπιές να περιέχονται σε μια ενότητα εντός της πόλεως. Στο ζήτημα της επιείκειας, ο Αριστοτέλης προκαταλαμβάνει σύγχρονες αναλύσεις της φιλοσοφίας του δικαίου. Η επιείκεια αναγνωρίζεται ως επανόρθωμα της φορμαλιστικής ιδιότητας του δικαίου, που προκύπτει από την ανάγκη για την πραγμ...

Ο Ψυχοπαίδης γνώριζε, ίσως καλύτερα από κάθε άλλον σύγχρονό του, τις ιδιαιτερότητες του αντικειμένου και, παρότι δεν υπήρξε ποτέ του δογματικός, κατάφερε να αποφύγει τις δυσκολίες του σχετικισμού και να διατυπώσει μέσα από τα έργα του μια σταθερή θέση και αντίληψη κατανόησης των κοινωνικών σχέσεων και της ζωής. Στο κείμενο που ακολουθεί κάνει ακριβώς αυτό που επιτάσσει το ίδιο το αντικείμενο της Πολιτικής Επιστήμης. Προσεγγίζει όλες τις διαφορετικές σκοπιές με κριτικό και αναλυτικό τρόπο, αναδεικνύει το κρυμμένο πολιτικό απόθεμα κάθε θεώρησης και τη συνδέει με το ιδιαίτερο...

Εισηγήσεις: - Περικλής Βασιλόπουλος: "Η πορεία του Σπήλιου" - Νίκος Μουζέλης: "Από το Λονδίνο στην Αθήνα" - Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος: "Η συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη" - Γιάννης Μαρίνος: "Η εμπειρία του 'Οικονομικού Ταχυδρόμου'" - Γιώργος Κριμπάς: "Η ριζοσπαστικότητα" - Λεωνίδας Λουλούδης: "Πολιτική και Οικολογία" - Κώστας Ζέπος: "Μια ζωή ολοκληρωμένη" - Γιώργος Παγουλάτος: "Η νέα οικονομία" - Νίκος Γιαννής: "Οδηγός νέων ανθρώπων" - Ηλίας Κατσούλης: "Όψεις του εκσυγχρονισμού" - Πάνος Καζάκος: "Όραμα και ηθικότητα" - Αιμίλιος Ζαχαρέας: "Για την ανανέωση της Αρι...

Ο τόμος συγκεντρώνει τα πιο σημαντικά από τα πρώιμα κείμενα του Τάλκοτ Πάρσονς, ο οποίος, αν και διεθνώς θεωρείται θεμελιωτής της σύγχρονης κοινωνιολογίας, στην Ελλάδα παραμένει σχετικά άγνωστος. Στα κείμενα που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, μπορεί κανείς να εντοπίσει σε καθαρή μορφή όλες εκείνες τις φιλοσοφικές, επιστημολογικές και ιδεολογικές διαστάσεις που διαμόρφωσαν αργότερα την προβληματική της Δομής της κοινωνικής δράσης. Ο Τάλκοτ Πάρσονς αξιολογεί εδώ το έργο του Ντιρκέμ, του Βέμπερ, του Ζόμπαρτ, του Παρέτο, αλλά και του Μαρξ και θέτει το ζήτημα της...

Ο τόμος συγκεντρώνει τα πιο σημαντικά από τα πρώιμα κείμενα του Τάλκοτ Πάρσονς, ο οποίος, αν και διεθνώς θεωρείται θεμελιωτής της σύγχρονης κοινωνιολογίας, στην Ελλάδα παραμένει σχετικά άγνωστος. Στα κείμενα που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, μπορεί κανείς να εντοπίσει σε καθαρή μορφή όλες εκείνες τις φιλοσοφικές, επιστημολογικές και ιδεολογικές διαστάσεις που διαμόρφωσαν αργότερα την προβληματική της Δομής της κοινωνικής δράσης. Ο Τάλκοτ Πάρσονς αξιολογεί εδώ το έργο του Ντιρκέμ, του Βέμπερ, του Ζόμπαρτ, του Παρέτο, αλλά και του Μαρξ και θέτει το ζήτημα της...