Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζεται από τον γνωστό Γάλλο ανταποκριτή διεθνών ΜΜΕ Φαμπιάν Περιέ, ως ο πολιτικός που, σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αριστεράς, προκάλεσε υπολογίσιμη αναστάτωση στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης. Κατά τον συγγραφέα, πίσω από την προσωπική διαδρομή του Αλέξη Τσίπρα ξετυλίγεται, αφενός, η μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας και, αφετέρου, η ιστορία των πρόσφατων πολιτικών αναταράξεων στην Ευρώπη της κρίσης που στο επίκεντρό τους βρέθηκε ο Έλληνας πολιτικός. Ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβάνεται ο...

Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα του 20ού αιώνα, η Ισπανική Επανάσταση είναι αναμφισβήτητα το πιο παραγνωρισμένο. Τον Ιούλιο του 1936 η λαϊκή αντίσταση στο φασιστικό πραξικόπημα που κάνει ο στρατός, μετατρέπεται άμεσα σε επανάσταση και αυτή οδηγεί σε ένα μετασχηματισμό που όμοιό του δεν είχε ξαναγνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα και δεν επρόκειτο να γνωρίσει ξανά, σε αυτή την έκταση, τα επόμενα 80 χρόνια. Το κίνημα των κολεκτιβοποιήσεων και της εργατικής αυτοδιαχείρισης στις ελεύθερες περιοχές της Ισπανίας, υπήρξε η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα προσπάθεια της ανθρωπότητας να αποτινάξει...

Βρισκόμαστε στο τέλος του 2016, εν μέσω συνεχών διεθνών εξελίξεων που τείνουν προς ανατροπή της μέχρι τούδε ισορροπίας. Το ευρωπαϊκό πεδίο φαίνεται πολύ κρίσιμο για την παγκόσμια κατάσταση και την τροπή που θα πάρουν οι μετασχηματισμοί. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαία μια πιο διεθνική επαφή και αίσθηση των πραγμάτων για την απόκτηση της οποίας παίζουν σημαντικό ρόλο οι στοχαστές όπως ο Ετιέν Μπαλιμπάρ. Ο Μπαλιμπάρ, όπως το συνηθίζει, είναι αρκούντως προσεκτικός και λαμβάνει πολιτική θέση με τρόπο αργό, ζυγιάζει και ξαναζυγιάζει τα πράγματα, τις τάσεις, τις δυνάμεις...

Στις 17 Ιουλίου του 1936, ο στρατός της Ισπανίας, ενθαρρυμένος από την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, στασιάζει ενάντια στη Δημοκρατία και την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, που βρίσκεται στην εξουσία μετά τις εκλογές του Φλεβάρη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, η Ισπανία χωρίζεται σε "πολλά δύο κομμάτια. Από τη μία πλευρά οι φασίστες, ο στρατός και η εκκλησία. Από την άλλη το αντιφασιστικό στρατόπεδο, στο οποίο αντιμάχονται δύο μεγάλες τάσεις: αυτή που υποστηρίζει και ξεκινά την πιο φιλόδοξη κοινωνική επανάσταση του 20ού αιώνα, το μεγάλο πείραμα της εργατικής αυτοδιαχείρισης,...

Η ιστορία του εργατικού κινήματος αφηγείται με λεπτομέρειες τις διαφωνίες, τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους μαρξιστές και τους αναρχικούς. Οι οπαδοί των δύο ρευμάτων δεν παραλείπουν να καταπιάνονται με θεωρητικά ή ιστοριογραφικά κείμενα με τα οποία καταγγέλλουν τις αθλιότητες του αντιπάλου. Ορισμένοι από αυτούς κατέληξαν να είναι ειδικοί σε αυτήν τη διαδικασία ηθικής "εκτέλεσης" του άλλου. Στον αντίποδα βρίσκεται το βιβλίο των Ολιβιέ Μπεζανσενό και του Μικαέλ Λεβύ: "Το αντικείμενο του βιβλίου μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Τοποθετείται κάτω από το έμβλημα...

"Η οργάνωση της Διεθνούς, έχοντας σαν σκοπό όχι τη δημιουργία Κρατών και νέων δεσποτισμών, αλλά την καταστροφή από τη ρίζα κάθε ιδιαίτερης κυριαρχίας, οφείλει να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από την οργάνωση των Κρατών. Όσο αυταρχική, εξουσιαστική, τεχνητή, βίαιη και εχθρική προς τη φυσική ανάπτυξη των λαϊκών συμφερόντων και ενστίκτων είναι αυτή η τελευταία, τόσο η οργάνωση της Διεθνούς οφείλει να είναι ελεύθερη, φυσική και σύμφωνη σε κάθε σημείο αυτών των συμφερόντων και αυτών των ενστίκτων. Ποια είναι όμως η φυσική οργάνωση των μαζών; Είναι αυτή που βασίζεται στους ιδι...

Μπορούμε, όπως έκανε ο Μαλατέστα, να υποστηρίξουμε την ομοσπονδιακή συσπείρωση όλων των αναρχικών ομάδων. Ή, πάλι να υποστηρίξουμε την άποψη του Κροπότκιν ότι οι αναρχικοί πρέπει να συνεχίσουν να δρουν σε ξεχωριστές μικρές ομάδες, αλλά αφιερώνοντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριοποίησής τους στην ενασχόληση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ή, ακόμη να σταθούμε στην άποψη του Τζέιμς Γκιγιόμ, του θαρραλέου συντρόφου του Μπακούνιν, ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τις ειδικές αναρχικές οργανώσεις και να δουλέψουμε αποκλειστικά μέσα στα επαναστατικά συνδικάτα προκειμένο...

Γιατί όταν αρχίζει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας γινόμαστε δέκα χρονών; Γιατί αυτή η σχέση που έχουμε με το ποδόσφαιρο που άρχισε σαν σχολικό ξελόγιασμα αντέχει τόσο πολύ στο χρόνο; Γιατί η σχέση μας με τη μπάλα κατάφερε να επιβιώσει μέσα από συναισθήματα αδιαφορίας, λύπης και μίσους που νιώθαμε κατά καιρούς; Τι σημαίνει αυτό το οικουμενικό πάθος, για ένα παιχνίδι που για κάποιους άλλους είναι ανάξιο λόγου; Ο συγγραφέας του παρόντος βιβλίου, ο Πασκάλ Μπονιφάς, είναι ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους αναλυτές της διεθνούς πολιτικής και τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τη γ...