Ακτσόγλου Μπάμπης 1954-2007

Aktsóglou Bámpis

Ο Μπάμπης Ακτσόγλου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Παρίσι, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Οθόνη", "Φιλμ", "Σινεμά", "Προοδευτικός Κινηματογράφος", καθώς και με τα "Κινηματογραφικά Τετράδια", που ίδρυσε μαζί με ομάδα Θεσσαλονικέων κινηματογραφόφιλων. Μετά το 1987, συνεργαζόταν αποκλειστικά με το περιοδικό "Αθηνόραμα". Έγραψε μονογραφίες σκηνοθετών (Χίτσκοκ, Πολάνσκι, Κόπολα, Λόουζι), καθώς και μια μελέτη για το Ουέστερν. Επιμελήθηκε την έκδοση "Le cinema grec" (Centre Georges Pompidou), καθώς και διάφορα βιβλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τζαβέλλας, Σαμπρόλ, Ντράγιερ, Μπουνιουέλ, Ιμαμούρα, Μιζογκούτσι, Αλμοδόβαρ, Γουϊντερμπότομ, Σερώ, Βέντερς, Σβανκμάγιερ, κ.ά.). Διετέλεσε, για διαδοχικές περιόδους, υπεύθυνος προγραμματισμού του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης, υπήρξε, μαζί με άλλους, ιδρυτής της αλυσίδας καταστημάτων "Clip Art". Πέθανε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Πέμπτης 18 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 52 ετών, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης νοσηλείας του στον Ερυθρό Σταυρό. Στην ανακοίνωση του περιοδικού "Αθηνόραμα" για την απώλειά του, σημειώνεται: "Ο κόσμος του κινηματογράφου, της κριτικής, της σκέψης, του πολιτισμού, οι χιλιάδες αναγνώστες του, έχασαν έναν πολύτιμο άνθρωπο, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Μπάμπης Ακτσόγλου δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια του "Αθηνοράματος" θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μέλους της. [...] Ο κινηματογράφος δεν ήταν για τον Μπάμπη απλώς επαγγελματική ενασχόληση, ήταν υπόθεση ζωής. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα μεγάλα λόγια, αλλά οι αναγνώστες του μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πίσω από τις κριτικές του τη βαθιά και πολύπλευρη κουλτούρα του, την ευρύτατη και βαθιά γνώση του κινηματογράφου, αλλά - και κυρίως - την ανυποχώρητη υπεράσπιση ενός κινηματογράφου που δεν είναι απλώς και μόνο καταναλωτικό προϊόν. Αντικειμενικός πάντοτε στην κριτική του, τολμούσε επανειλημμένα να πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα της εποχής. Μπορεί να συμφωνούσες ή να διαφωνούσες με την κριτική του Μπάμπη Ακτσόγλου, ήσουν όμως πάντα βέβαιος ότι ήταν μια κριτική έντιμη, τεκμηριωμένη με σαφή κριτήρια. Σε αυτές τις ιδιότητές του οφειλόταν άλλωστε και η ιδιαίτερη, στενή σχέση που είχε διαμορφώσει με τους χιλιάδες φίλους του κινηματογράφου που διάβαζαν κάθε εβδομάδα τα κείμενα του."