Χριστοδουλίδης Γιώργος Ζ. 1926
Christodoulídis Giórgos Z.
Ο Γιώργος Ζ. Χριστοδουλίδης ανήκει στους πνευματικούς ανθρώπους του απόδημου ελληνισμού. Γεννήθηκε το 1926 στην Κύπρο. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύθηκαν το 1943 στα "Κυπριακά Γράμματα". Τον ίδιο χρόνο κατετάγη στο Κυπριακό Σύνταγμα και υπηρέτησε σαν στρατιώτης κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιταλικό Μέτωπο. Στον στρατό με δική προσπάθεια έβγαινε το δακτυλογραφημένο περιοδικό (και αργότερα εφημερίδα του τοίχου) "Μαχώμενη Κύπρος". Το 1960 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Από νωρίς με άρθρα στις εφημερίδες και εισηγήσεις σε διάφορους οργανισμούς ασχολήθηκε με θέματα γύρω από την ταυτότητα της ποροικίας. Τον Φεβρουάριο του 1976 έδωσε τη διάλεξή του "Πατριωτική αγωγή μακρυά από την πατρίδα", την οποία η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Συλλόγων Μ. Βρεττανίας εξέδωσε σε βιβλίο και διένειμε αργότερα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Συνεδρίου Αποδήμων στη Λευκωσία τον Ιούλιο 1976. Ο Γιώργος Ζ. Χριστοδουλίδης ασχολήθηκε με ποίηση, χρονογράφημα, μελέτες και μεταφράσεις και συνεργάστηκε με διάφορα ελληνικά έντυπα στη Μ. Βρετανία και λογοτεχνικά περιοδικά κυρίως τη "Νέα Εποχή" στην Κύπρο και το "Τομές" στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα στην ξένη ποίηση
Παρασκήνιο (2005)
"... σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση χαλαρώνει διαρκώς τους δεσμούς του σύγχρονου ανθρώπου με την πολιτιστική του κληρονομιά και τις ρίζες του, εμείς όταν βλέπουμε ξένους ποιητές από μακρινές χώρες να μας υπενθυμίζουν και να μας δείχνουν την αγάπη τους για τη δική μας κληρονομιά, συμβάλλει αν όχι σε τίποτε άλλο τουλάχιστον στο να διατηρηθούν κάποιες ισορροπίες..." Μέχρι τώρα, ποιήματα ξένων ποιητών για την Ελλάδα ήταν σκόρπια σε ανθολογίες ή σε εργασίες πάνω στη δημιουργία ενός ή περισσοτέρων ποιητών. Μας έλειπε μια συγκεντρωτική έκδοση που θα έδινε σ' αυτά τα ποιήματα...
Δύο Ευρωπαίοι ποιητές
Herbert Zbigniew 1924-1998
Παρασκήνιο (2001)
[...] Η ποίηση των Χέρμπερτ και Χόλουπ δεν εμφανίζει την εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο ποσοστό της σύγχρονης (και όχι μόνο της ελληνικής) ποιητικής παραγωγής. Ο αναγνώστης αυτής της ποίησης μπορεί να την προσεγγίσει με τα προσωπικά του βιώματα και να βρει σ' αυτή "κάτι δικό του", κάτι που σκέφτηκε ή ένιωσε κάποτε αλλά δεν είχε τις λέξεις να το εξωτερικεύσει. Δεν ήταν πάντα επικοινωνιακός ο ρόλος της ποίησης; Εκτιμώ την στάση των δύο ποιητών στη ζωή και στην τέχνη. Ο Χόλουπ ήταν μαρξιστής. Ο Χέρμπερτ δεν ήταν. Την εποχή των μεγάλων ιδεολογικών συγκρούσεων το "πι...
