Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Loxandra" is the story of a Greek family living in Constantinople (Istanbul) from the mid-18th century up to the beginning of the First World War. It is not biographical as such, and many of the characters are fictional. Others, including the main character of Loxandra, are real. Constantinople was the author's home during the first years of her life and in her book she conveys the historical events, the customs, the spirit of those times when life for the Greeks of Constantinople was relatively untroubled. The real Loxandra was brought up in the Anatolian tradition of lov...

Χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και αφηγήσεις, από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ως τις μέρες μας. Στην ανθολογία "Χριστούγεννα και Χιονιάς" επιλέχθηκαν πενήντα τέσσερα διηγήματα, κυρίως, από τριαντατέσσερις σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς και δημιουργούς, με γνώμονα τη συνύπαρξη και συνήχηση διαφορετικών φωνών σε ένα ευρύ γιορταστικό πεδίο, χάριν μεγαλύτερης αναγνωστικής απόλαυσης. Με σκηνικό τις μέρες των Χριστουγέννων, προσωπικά βιώματα και μυθοπλασία -σε μεγάλες στιγμές- συνυφαίνονται και εμπνέουν κάθε λογής αφηγηματικά κείμενα, που αποτυπώνουν με...

Μπορεί να ηττήθηκε, να συκοφαντήθηκε, να μετατράπηκε γρήγορα στο αντίθετό της. Πριν όμως γίνουν αυτά, η Οκτωβριανή Επανάσταση συνέβη - προς απογοήτευση των προπαγανδιστών του αιώνιου, "αυτονόητου" καπιταλισμού. Έναν αιώνα περίπου μετά, τόσο η καπιταλιστική κρίση και τα τέρατα που γεννά, όσο και ο νέος δημοκρατικός και κομμουνιστικός πειραματισμός σε κάθε γωνιά της γης, μαρτυρούν ότι το 1917 παραμένει μια διαρκής πηγή έμπνευσης, μια αναπόφευκτη αναφορά για όσους σκέφτονται και δρουν στο πλαίσιο των κινημάτων για την ισότητα, την ελευθερία και την παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύ...

"Την πραγματική ζωή της Ρωμιοσύνης στην Κωνσταντινούπολη, από τα 1870 ως τις παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, κοιταγμένη μέσα από την πρόσχαρη, στοργική, αλλά και αδάμαστη ιδιοσυγκρασία μιας μητριαρχικής Μπουμπουλίνας, που αντίς σπαθί σηκώνει μια τρυπητή κουτάλα της σούπας, μας δίνει με τη "Λωξάντρα" της η Μαρία Ιορδανίδου. [...] Έχω την εντύπωση πως η κυρία Ιορδανίδου μεταχειρίστηκε κάμποσα "οικογενειακά ανέκδοτα" [τα οποία] όμως χωνεύτηκαν αριστοτεχνικά, όπως χωνεύτηκε και το ηθογραφικό και γλωσσικό υλικό για να χτιστεί αυτή η συναρπαστική μορφή της Γραικιάς Μάνας...

Αυτό δεν είναι πιστή βιογραφία και πολλοί χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Άλλοι είναι πραγματικοί, όπως ο χαρακτήρας της Λωξάντρας. Εκείνο όμως που προσπάθησα να αποδώσω όσο μπορούσα πιο πιστά, είναι τα ιστορικά γεγονότα, τα έθιμα και το πνεύμα της εποχής. Ελπίζω να το κατόρθωσα, γιατί την παλιά την Πόλη την έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου και έμεινε βαθιά χαραγμένη στο μυαλό μου. Τον πρόφτασα το νυχτοφύλακα που διαλαλούσε τις νύχτες την πυρκαγιά, πρόφτασα τις σέντιες και το σήμαντρο των Ταταούλων, πρόφτασα τον Τούρκο το νερουλά που ζητούσε απ' τη Λωξάντρα λίγο θαυματουργ...

Η "Λωξάντρα" δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα. Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, που έγινε ανάρπαστο από την πρώτη του ήδη κυκλοφορία, οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται για να αναπλάσουν την εικόνα της Πόλης πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μαρία Ιορδανίδου έγραψε το βιβλίο το 1963, όταν ήταν ήδη εξήντα έξι χρόνων, επειδή -όπως έλεγε- δεν ήθελε αυτά τα λίγα πράγματα που ήξερε να τα πάρει μαζί της. Η "Λωξάντρα" είναι η ιστορία της γιαγιάς της: μέσα από αυτήν, η Μαρία Ιορδανίδου ξαναζωντανεύει μιαν ολόκληρη εποχή, ακόμα και "τώρ...

Η "Λωξάντρα" δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα. Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, που έγινε ανάρπαστο από την ώρα που πρωτοκυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της "Εστίας", οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται για να αναπλάσουν την εικόνα της Πόλης πριν άπό τόν Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μαρία Ιορδανίδου έγραφε το βιβλίο το 1963, όταν ήταν ήδη εξήντα έξι χρόνων, επειδή - έλεγε- δεν ήθελε αυτά τα λίγα πράγματα πού ήξερε να τα πάρει μαζί της. Η "Λωξάντρα" είναι ή ιστορία της γιαγιάς της: μέσα από αυτήν, η Μαρία Ιορδανίδου ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη...

Πίσω από τον αθώο και ανυποψίαστο τίτλο "Η αυλή μας" η Μαρία Ιορδανίδου, με την κοφτερή παρατηρητική της ματιά και το πυκνό της γράψιμο, ζωντανεύει το σήμερα: την εποχή της τσιμεντένιας πολυκατοικίας, της μόλυνσης του περιβάλλοντος, της αυτοκαταστροφής. Μεσ' από τον μικρό χώρο μιας "αυλής", κατορθώνει να μας παρουσιάσει τον σύγχρονο άνθρωπο και τα προβλήματα της καθημερινής ζωής, όπως τα βλέπει και τα αφηγείται η ίδια -μια γριά γυναίκα του περασμένου αιώνα- με νοσταλγικές εικόνες από το παρελθόν, με χιούμορ, απλότητα και ανάλαφρη διάθεση.