Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Όσο διαβάζεις την ποίηση του Μοσχοβάκου τόσο ανακαλύπτεις τους κρυφούς χυμούς που τροφοδοτούσαν τόσα χρόνια το ποιητικό του ιδίωμα. Μιά ποίηση χαμηλών τόνων με καλυμμένες εξάρσεις, έντιμη, λιτή, συνεπής στο αίσθημά του, όχι στριφνή και συνήθως υπαινικτική. Παρότι ανήκει στη λεγόμενη γενιά του ΄70, όχι μόνο ηλικιακά, λίγο ακούμπησε -εύλογα δάνεια άλλωστε - στη νεωτερικότητα που κυριάρχησε στους ποιητές της γενιάς .Διαμορφώνει ένα δικό του τρόπο γραφής που δεν στηρίζεται στην εκζήτηση αλλά στην απλότητα, την καθαρότητα και στη βαθύτητα των σκέψεων που επεξεργάζεται π...

ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΧΩΡΙΖΕΙ Οργισμένος ο βασιλεύς Γελίμερος φορώντας τη λεοντή της νίκης που τις προάλλες του χάρισαν οι άνδρες του κι εκστομίζοντας βρωμόλογα επιτρεπόμενα μόνο σ' αξιωματούχους καταφερόταν εναντίον των Ούννων οι οποίοι σε τίποτα δεν μπορούσαν να φτάσουν τον πολιτισμό των Βανδάλων καθώς διακήρυσσε. Στο βάθος του πάντως ελάχιστη αμφιβολία τον βασάνιζε γι' αυτό κατέφυγε ανήσυχος στις τηρούμενες στατιστικές. Εξάλλου είναι λεπτές οι ισορροπίες καθώς όλοι γνωρίζουν. Συχνά μάλιστα μια τρίχα χωρίζει τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.

Ποιήματα με αμεσότητα και συγκεκαλυμμένη οργή [...] Την τάση για ταύτιση που υπάρχει στην ποίηση του Νίκου Μοσχοβάκου τη συναντούμε σε όλα τα ποιήματά του - αναρωτιέμαι αν αυτό αποτελεί μια διάθεση για φυγή και λησμονιά περισσότερο, ή απόρριψη που πηγάζει από μια βαθιά ενοχή... Όμως ο ποιητής φαίνεται να έχει ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα, το εγώ με όλες τις ιδιαιτερότητές του [...] (Βερονίκη Δαλακούρα, εφ. "Η Καθημερινή", 19/5/2009) ΥΙΟΙ ΤΩΝ ΙΩΝ Δύο ιοί συναντήθηκαν στον σπλήνα. Αφού αντάλλαξαν τυπικές χαιρετούρες αποφάσισαν να μεταβούν χάριν αναψυχής οικ...