Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Πολύ προ του 1789 η Γαλλία παρουσίαζεν ήδη μίαν επαναστατικήν κατάστασιν. Αλλά το πνεύμα της επαναστάσεως δεν είχεν ακόμη ωριμάσει αρκετά ώστε να εκραγή αύτη. Επί της αναπτύξεως λοιπόν του πνεύματος τούτου της ανυποταξίας, της τόλμης, του μίσους κατά της κοινωνικής τάξεως, διηυθύνθησαν αι προσπάθειαι των επαναστατικών. Ενώ οι νοικοκυραίοι επαναστάται διηύθυνον τας προσβολάς των εναντίον της κυβερνήσεως, οι επαναστάται του λαού -των οποίων ούτε καν τα ονόματα η ιστορία μας διετήρησε- οι άνδρες του λαού προητοίμαζον την εξέγερσίν των, την Επανάστασίν των, δια στασιαστ...

"...Αναρχικοί; Όχι, αυτοί οι ανυπόμονοι φιλήδονοι οι οποίοι, ελλείψει του νομίμου εργαλείου το οποίο επιτρέπει "να ζήσεις την ζωή σου" με κάθε ασφάλεια, το κεφαλαίο, κατέφευγαν πάντοτε στο παράνομο εργαλείο, το περίστροφο. Από τους αναρχικούς έχουν μονάχα την ετικέτα... Για αυτούς επίσης ο πλούτος, ή έστω οι απολαύσεις τις οποίες εξασφαλίζει, όπως και για τους αστούς, τα αδέλφια τους, απετέλεσε τον σκοπό των προσπαθειών τους. Τα μέσα για να τον επιτύχουν; Δεν έχουν σημασία, αρκεί να επιτευχθή... Από την πλευρά τους, κρατούν λάθος σημαία. Δεν ανήκουν στον Αναρχισμό αλλ...

"...Αναρχικοί; Όχι, αυτοί οι ανυπόμονοι φιλήδονοι οι οποίοι, ελλείψει του νομίμου εργαλείου το οποίο επιτρέπει "να ζήσεις την ζωή σου" με κάθε ασφάλεια, το κεφαλαίο, κατέφευγαν πάντοτε στο παράνομο εργαλείο, το περίστροφο. Από τους αναρχικούς έχουν μονάχα την ετικέτα... Για αυτούς επίσης ο πλούτος, ή έστω οι απολαύσεις τις οποίες εξασφαλίζει, όπως και για τους αστούς, τα αδέλφια τους, απετέλεσε τον σκοπό των προσπαθειών τους. Τα μέσα για να τον επιτύχουν; Δεν έχουν σημασία, αρκεί να επιτευχθή... Από την πλευρά τους, κρατούν λάθος σημαία. Δεν ανήκουν στον Αναρχισμό αλλ...

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης

Γράφουν οι: Pierre Naveau, Paul-Laurent Assoun, Marie-Helene Brousse, Θανάσης Τζαβάρας, Ντόρα Περτέση, Markos Zafiropoulos, Δημήτρις Βεργέτης, Θάνος Λίποβατς, Νίκος Παπαχριστόπουλος, Κυριακή Σαμαρτζή, Νατάσα Κατσογιάννη, Pierre-Gilles Gueguen, Francois Leguil, Νίκος Σιδέρης

Συλλογή βραχέων κειμένων του Φρόυντ, τα οποία μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, με προμετωπίδα την περίφημη αναφορά στο "οικογενειακό μυθιστόρημα των νευρωτικών". Θεματικός άξονας των κειμένων αυτών η σχέση του ατομικού με το συλλογικό, δοθείσης της ιδιαίτερης αναφοράς στο σχολείο, την "εγκαταλελειμμένη" νεολαία, την αυτοκτονία, τον γάμο, καθώς επίσης και οι επί μέρους εκφάνσεις της οιδιπόδειας διαλεκτικής, μέσα από τις παραπραξίες και την υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας. Επίμετρο από τον Σερζ Κοτέ, πανεπιστημιακό και ψυχαναλυτή της Σχολής του Φροϋδικού Αι...

Ο αναρχικός κομμουνισμός διατηρεί αυτήν την κατάκτηση, την πλέον πολύτιμη όλων - την ελευθερία του ατόμου. Την διευρύνει περαιτέρω και της δίδει μία στέρεα βάση - την οικονομική ελευθερία, δίχως την οποίαν η πολιτική ελευθερία παραμένει ψευδαισθητική. Δεν ζητά από το άτομο, αφ' ου έχει θυσιάση τον θεό-αφέντη του σύμπαντος, τον Θεό-Καίσαρα και τον θεό-Κοινοβούλιο, να του προσφέρη ένα πιο αδυσώπητο από τους προηγουμένους -τον Θεό-Κοινότητα, να αποποιηθή στον βωμό του την ανεξαρτησία του, την βούλησή του, τις προτιμήσεις του και να δώση τον όρκο του ασκητισμού, τον οποίον έδι...

Ο αναρχικός κομμουνισμός διατηρεί αυτήν την κατάκτηση, την πλέον πολύτιμη όλων - την ελευθερία του ατόμου. Την διευρύνει περαιτέρω και της δίδει μία στέρεα βάση - την οικονομική ελευθερία, δίχως την οποίαν η πολιτική ελευθερία παραμένει ψευδαισθητική. Δεν ζητά από το άτομο, αφ' ου έχει θυσιάση τον θεό-αφέντη του σύμπαντος, τον Θεό-Καίσαρα και τον θεό-Κοινοβούλιο, να του προσφέρη ένα πιο αδυσώπητο από τους προηγουμένους -τον Θεό-Κοινότητα, να αποποιηθή στον βωμό του την ανεξαρτησία του, την βούλησή του, τις προτιμήσεις του και να δώση τον όρκο του ασκητισμού, τον οποίον έδι...

Οι "γραφές της ψυχανάλυσης" αποτυπώνουν κάθε φορά μια διαφορετική εκδοχή από τον πλούτο της κλινικής εμπειρίας της ψυχανάλυσης και του ιδιαίτερου τρόπου της να προσεγγίζει τα φαινόμενα της ζωής και του πολιτισμού. Τον πρώτο λόγο έχει εδώ η εκ-τροπή του ασυνειδήτου σε γραφή, ώστε -παραφράζοντας τη γνωστή φροϋδική προτροπή- "εκεί που ήταν αυτό να έρθει ...η γραφή", αλλά και η τροποποίηση του πραγματικού δια της γραφής έτσι όπως μόνον μέσω αυτής μπορεί να επισυμβεί, χάρη στο δικό της ίχνος. Η σειρά απευθύνεται σε όλους όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν αντιληφθεί ή υπ...

Ο πολιτισμός μας είναι δομημένος... στην καταπίεση των ενορμήσεων. Καθένας ξεχωριστά έχει εκχωρήσει ένα τμήμα της ιδιοκτησίας του, της εξουσιαστικής του τελειότητας, των επιθετικών και εκδικητικών τάσεων της προσωπικότητάς του. Εξ αυτών των συνεισφορών προέκυψε η κοινή πολιτισμική ιδιοκτησία υλικών και πνευματικών αγαθών. Πέρα της βιοτική ανάγκης, εκείνα τα οποία ώθησαν τα μεμονωμένα άτομα σε αυτήν την παραίτηση είναι ακριβώς τα συναγόμενα εκ του ερωτισμού οικογενειακά συναισθήματα... Όποιος δυνάμει της άκαμπτης ιδιοσυστασίας του δεν δέχεται να συμπράξει σε αυτήν την ενορμ...

Κείμενα για την τέχνη και την ψυχανάλυση. Όπερα, ποίηση, τραγωδία, θεωρία: Αρτώ, Ντερριντά, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Λεκατσάς, Σοφοκλής, Βέρντι, Ντβόρζακ, Μπιζέ. Λόγος για το μη αναπαραστάσιμο της τέχνης, για το προσδιοριστικό κενό της τέχνης, για τον καλλιτέχνη ο οποίος προηγείται πάντοτε του αναλυτή. Η ερμηνεία της γραφής ως αμφιταλάντευση μεταξύ του ασφαλούς του γλωσσολογικού σημείου και του αβεβαίου του ψυχαναλυτικού γράμματος, του γράμματος του ασυνειδήτου, του αποβλήτου, του απορρίματος της καλλιτεχνικής πρόθεσης, του ανερματίστου του αποτυπωμένου στο χαρτί λογοτεχνικ...

Για ποιον λόγο ο Ρολάν Μπαρτ; Ίσως αυτό να είναι και το ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει τούτο το βιβλίο. Καθώς έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Μπαρτ, όπως επίσης και από τον αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς τα χρόνια που ακολούθησαν -μια γενιά η οποία έδωσε ένα καινούργιο νόημα στην πράξη του στοχασμού- το ερώτημα δεν μπορεί να θεωρηθεί άκαιρο. Ερώτημα όχι μονάχα αναγκαίο αλλά και θελκτικό, με ιδιαίτερη βαθύνοια. "Ρολάν Μπαρτ, Το επάγγελμα του συγγραφέα", τρεις άξονες ανάγνωσης του Μπαρτ "Αναμνήσεις μιας φιλίας", ένα αυτοβιογραφικό...

Για ποιον λόγο ο Ρολάν Μπαρτ; Ίσως αυτό να είναι και το ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει τούτο το βιβλίο. Καθώς έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Μπαρτ, όπως επίσης και από τον αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς τα χρόνια που ακολούθησαν -μια γενιά η οποία έδωσε ένα καινούργιο νόημα στην πράξη του στοχασμού- το ερώτημα δεν μπορεί να θεωρηθεί άκαιρο. Ερώτημα όχι μονάχα αναγκαίο αλλά και θελκτικό, με ιδιαίτερη βαθύνοια. "Ρολάν Μπαρτ, Το επάγγελμα του συγγραφέα", τρεις άξονες ανάγνωσης του Μπαρτ "Αναμνήσεις μιας φιλίας", ένα αυτοβιογραφικό...

Υγεία για όλους. Όχι μόνο απουσία ασθενείας αλλά και ένα καθεστώς πλήρους ευεξίας. Το πρόταγμα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και του περίφημου ορισμού του, στην εποχή της ιατρικοποίησης και της ποσοστικοποίησης της υγείας και της ασθενείας, στην εποχή της δικτατορίας της υγιεινής. Νέος τρόπος εγγραφής του υποκειμένου στον κοινωνικό δεσμό ή απόκλιση από το ιδανικό σώμα, η απόκλιση από το ιδεώδες της ψυχικής υγείας, η απόκλιση από τον εν γένει ιδανικό τρόπο ζωής και υγιεινής η νέα μορφή δυσφορίας στον πολιτισμό. Τι γίνεται όμως με τον ίδιο τον πάσχοντα, τον ασθενή, το υ...

Υγεία για όλους. Όχι μόνο απουσία ασθενείας αλλά και ένα καθεστώς πλήρους ευεξίας. Το πρόταγμα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και του περίφημου ορισμού του, στην εποχή της ιατρικοποίησης και της ποσοστικοποίησης της υγείας και της ασθενείας, στην εποχή της δικτατορίας της υγιεινής. Νέος τρόπος εγγραφής του υποκειμένου στον κοινωνικό δεσμό ή απόκλιση από το ιδανικό σώμα, η απόκλιση από το ιδεώδες της ψυχικής υγείας, η απόκλιση από τον εν γένει ιδανικό τρόπο ζωής και υγιεινής η νέα μορφή δυσφορίας στον πολιτισμό. Τι γίνεται όμως με τον ίδιο τον πάσχοντα, τον ασθενή, το υ...

Κείμενα για τη ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), τη γλυπτική (Μιχαήλ Άγγελος, Πικάσσο), τη φωτογραφία (Ρεμπυφά), τη σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), τους Μυστικούς (Άγγελος Σιλέσιος). Κοινό τους σημείο; Η λέξη και η εικόνα ως μορφές επεξεργασίας του πραγματικού. Με αναφορές στον Φρόυντ και τον Λακάν αναζητείται ένας ευρύτερος τόπος συνύπαρξης τέχνης και ψυχανάλυσης, πέρα από την απόπειρα μιας εφηρμοσμένης ψυχανάλυσης στην τέχνη: η λέξη και η εικόνα ενός του εκκενωμένου από το σεξουαλικό Πράγμα αυτού τόπου, ο οποίος δεν δύναται ούτε να αρθρωθεί ούτε να καταδειχθεί.

Κείμενα για τη ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), τη γλυπτική (Μιχαήλ Άγγελος, Πικάσσο), τη φωτογραφία (Ρεμπυφά), τη σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), τους Μυστικούς (Άγγελος Σιλέσιος). Κοινό τους σημείο; Η λέξη και η εικόνα ως μορφές επεξεργασίας του πραγματικού. Με αναφορές στον Φρόυντ και τον Λακάν αναζητείται ένας ευρύτερος τόπος συνύπαρξης τέχνης και ψυχανάλυσης, πέρα από την απόπειρα μιας εφηρμοσμένης ψυχανάλυσης στην τέχνη: η λέξη και η εικόνα ενός του εκκενωμένου από το σεξουαλικό Πράγμα αυτού τόπου, ο οποίος δεν δύναται ούτε να αρθρωθεί ούτε να καταδειχθεί.

"Τον Κρίστοφ Χάιτσμαν, ζωγράφο, τον έπεισε ο διάβολος, την πρώτη φορά υπό την μορφή ευυπόληπτου ευγενούς, (ν. 1) να δεσμευθεί μέσω γραπτής συμφωνίας να γίνει υιός του. Ένα έτος αργότερα εξηναγκάσθη από μία φρικτή μορφή (ν. 2), με τρομακτικές απειλές, να δηλώσει υπακοή δεσμευόμενος εγγράφως με το ίδιο του το αίμα. Και αν έτη 1677, την 8η Σεπτεμβρίου, απηλευθερώθη από την υποτέλειά του στον διάβολο μέσω της φιλεύσπλαχνης Μητέρας του Θεού, της Μαρίας (ν. 3), στο Τσέλλ". Το κείμενο το οποίο συνόδευε τον μεγάλο πίνακα του Χάιτσμαν, τον οποίο ο Φρόυντ αναφέρει ως "εξώφ...