Λάππας Γιώργος 1950-2016
Ο γλύπτης Γιώργος Λάππας γεννήθηκε το 1950 στο Κάιρο. Το 1958 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Λονδίνο και στη συνέχεια μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Συνέχισε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Από το 1992 δίδασκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από τη δεκαετία του 1990 εστίασε περισσότερο στις φιγούρες. Το έργο του περιλαμβάνει γλυπτά, κατασκευές και εγκαταστάσεις, συνήθως μεγάλου μεγέθους, που ερευνούν τη σχέση της γλυπτικής με τον χώρο και την επικοινωνία με τον θεατή. Είχε πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα το 1990 στην Μπιενάλε Βενετίας μαζί με τον Μπουτέα, ενώ ήταν από τους λίγους Ελληνες καλλιτέχνες που είχε πάρει μέρος στο Outlook στην Αθήνα το 2003. Έφυγε από τη ζωή αιφνίδια στις 25 Ιανουαρίου 2016 μετά από κρίση παγρεατίτιδας, στα 66 του χρόνια.
George Lappas: Maqams of Blood and Maqams of Milk
Futura (2003)
George Lappas: Maqams of Blood and Maqams of Milk
Futura (2003)
George Lappas
Συλλογικό έργο
Futura (2005)
[...] Η έκθεση του Γιώργου Λάππα αναπτύσσει την επικοινωνία της με το θεατή, προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μια τα έργα, με την ανιμιστική τους ενέργεια και τη σχεδόν παραισθητική τους οντότητα, συνδέονται με το θεατή μέσω της όρασης των καθαρών γλυπτικών μετασχηματισμών της μάζας σε φως (σπινθήρας στο "Ποτάμι) ή σε υγρό (ρευστοποίηση της μάζας του "Φωτεινού παπουτσιού"). Από την άλλη, γνέφουν στον θεατή για την ίδια τη σχέση τους μαζί του, αναπόσπαστο στοιχείο εξοικείωσης, στη γιορτή που προτείνουν, μέσα από τη διαδικασία όσμωσης και ενοποίησης του χώρου, του έργου, του θε...
George Lappas
Συλλογικό έργο
Futura (2005)
[...] Η έκθεση του Γιώργου Λάππα αναπτύσσει την επικοινωνία της με το θεατή, προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μια τα έργα, με την ανιμιστική τους ενέργεια και τη σχεδόν παραισθητική τους οντότητα, συνδέονται με το θεατή μέσω της όρασης των καθαρών γλυπτικών μετασχηματισμών της μάζας σε φως (σπινθήρας στο "Ποτάμι) ή σε υγρό (ρευστοποίηση της μάζας του "Φωτεινού παπουτσιού"). Από την άλλη, γνέφουν στον θεατή για την ίδια τη σχέση τους μαζί του, αναπόσπαστο στοιχείο εξοικείωσης, στη γιορτή που προτείνουν, μέσα από τη διαδικασία όσμωσης και ενοποίησης του χώρου, του έργου, του θε...
Με τον φακό στραμμένο στις Κυκλάδες
Μαυρωτάς Τάκης
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (2005)
[...] Είκοσι Έλληνες δημιουργοί έστρεψαν το φακό τους, ασφαλώς με ιερή συγκίνηση και ευαισθησία, στο κυκλικό νησιώτικο σύνολο του κεντρικού Αιγαίου που περιβάλλει προστατευτικά τη Δήλο, την ιερή νήσο του Απόλλωνα για να απαθανατίσουν συγκεκριμένα υλικά. Το ξερό, πετρώδες, ενίοτε απόκρημνο αλλά ανεπανάληπτο τοπίο των Κυκλάδων και το κρυστάλλινο μάρμαρο, διάφανο σχεδόν σαν την πρώτη αυγή της ανθρωπότητας. Από τους συμπαγείς όγκους που γεννήθηκαν μοναδικές μορφές, τα κυκλαδικά γλυπτά, που συχνά δεν ξεπερνούν σε μέγεθος την ανθρώπινη παλάμη. [...] Η έκθεση "Με τον φακό στραμμέν...
Art & Nature
Συλλογικό έργο
Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.) (2008)
Το περιβάλλον και ο πολιτισμός αποτελούν έννοιες απολύτως αλληλένδετες στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν αποτυπώνουν μόνο τη διαδρομή και τη δράση του ανθρώπου στον κόσμο, αλλά καθορίζουν απόλυτα την ίδια του τη ζωή και την ποιότητά της. Η προστασία, επομένως, του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου της χώρας αποτελεί την προτεραιότητά μας γιατί διαφυλάσσει την κοινωνική συνοχή και την ποιότητα ζωής όλων μας. Είναι όμως μια υπόθεση που δεν ανήκει προνομιακά σε μια μόνο μερίδα ανθρώπων, αλλά μας αφορά όλους ανεξαιρέτως. Το κοινώς λεγόμενο "σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά" φαίνεται...
Ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι ιστορίες τους
Στεφανίδης Μάνος Σ.
Μουσείο Μπενάκη (2010)
24 σύγχρονοι Έλληνες δημιουργοί παρεμβαίνουν με τα έργα τους στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη. Η έκθεση επιχειρεί ένα διάλογο ανάμεσα στην καταγεγραμμένη ιστορία και την άγραφη, ανάμεσα στην επίσημη ιστορία και στα ίχνη των μικρών καθημερινών ιστοριών μέσα στο χρόνο, ίχνη που γίνονται ντοκουμέντα για τους μελετητές του μέλλοντος ή αφορμή δημιουργίας για τους καλλιτέχνες του σήμερα.