Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκδοση συνοδεύει την αναδρομική έκθεση του εικαστικού καλλιτέχνη Χρήστου Τζίβελου (1949-1995) στο Μουσείο Μπενάκη. Παρουσιάζει εν συνόλω το γλυπτικό έργο του Τζίβελου από τη δεκαετία του ’70 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μαζί με αρχειακό υλικό, άγνωστα σχέδια και φωτογραφικά ντοκουμέντα από εγκαταστάσεις που είχε πραγματοποιήσει στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Αυστραλία, και στις ΗΠΑ.

Το παρόν βιβλίο είναι η εξέλιξη και η καταγραφή έρευνας για τις πρακτικές αστικής αλληλεγγύης, όπως εμφανίστηκαν στις ελληνικές πόλεις μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2009. Η πρωτοβουλία οργανώθηκε από το "Εργαστήριο Ιστορίας, Θεωρίας και Εννοιολογικού Σχεδιασμού" του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ένα εργαστήριο στην πόλη του Βόλου και μια ημερίδα παρήγαγαν το αρχικό υλικό. This book is the outcome of a research and documentation on urban solidarity practices as they appeared in Greek cities after the outburst of the crisis in 2009. The i...

Η έκδοση κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της ομότιτλης έκθεσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, από τις 29 Ιανουαρίου μέχρι τις 5 Απριλίου 2015. Η έκδοση παρουσιάζει το πολύπλευρο εικαστικό έργο του καλλιτέχνη, επικεντρωνόμενη στη σχέση της καλλιτεχνικής του παραγωγής με τη φωτογραφία. Παράλληλα, ακολουθώντας τη λογική της έκθεσης, δομείται όχι χρονολογικά αλλά σε θεματικές ενότητες, αναδεικνύοντας τις αφορμές για τη δημιουργία των γλυπτικών και ζωγραφικών του έργων.

Μια μονογραφία της εικαστικού Μαρίας Λοϊζίδου, η οποία επιχειρεί να αναπτύξει τη σημασία της συλλογικότητας στη πορεία μιας δουλειάς, μέσα απο τη δική της προσωπική ματιά, στην εξέλιξη του έργου της από το 1981 έως σήμερα.

Η ομάδα Φιλοπάππου αποτελεί μια από τις μακροβιότερες εν ενεργεία συλλογικότητες στην Ελλάδα στην οποία συμμετέχουν ή έχουν συμμετάσχει πολλοί εικαστικοί της νεότερης γενιάς. Λειτουργεί χωρίς επίσημα μέλη, στη βάση μιας αυτοδιοργάνωσης με γνώμονα την προσωπική συνείδηση και τις αποφάσεις που λαμβάνονται μέσω ανοιχτών συζητήσεων μεταξύ των εκάστοτε συμμετεχόντων. Οι δράσεις της έχουν ως κύριο σκοπό την επανενεργοποίηση σημείων της πόλης και τόπων με πολύ ισχυρή ιστορία ή αρχαιολογικό, τουριστικό και αστικού σχεδιασμού ενδιαφέρον.

Πόσο εφικτή είναι μια αναπαράσταση; Πόσο τα υπολείμματα του πραγματικού, οι αφηγήσεις και τα ιστορικά τεκμήρια επηρεάζουν τη διαχείριση της μνήμης; Όποιες κι αν είναι οι απαντήσεις, 24 καλλιτέχνες δημιουργούν με τόλμη, ειλικρίνεια και ελευθερία τη διαδρομή που θα οδηγήσει σ' αυτές. Έργα: Νίκος Αλεξίου, Άννα Ανταλουδάκη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Μωρίς Γκανης, Σίμης Γκατένιο, Γιάννης Γρηγοριάδης, Ειρήνη Ευσταθίου, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Απόστολος Καραστεργίου, Γιώργος Λάππας, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Κυριάκος Μορταράκος, Κώστας Μπασάνος, Δημήτρης Ξόν...

Πρόκειται για το συνοδευτικό κατάλογο της ομότιτλης έκθεσης, η οποία διοργανώθηκε από το Μουσείο Μπενάκη (8 Δεκεμβρίου 2010 - 9 Ιανουαρίου 2011). Περιλαμβάνει κείμενα του Μανώλη Μπαμπούση, του επιμελητή της έκθεσης, Χριστόφορου Μαρίνου και της Ελένης Παπαργυρίου.

Πρόκειται για το συνοδευτικό κατάλογο της ομότιτλης έκθεσης, η οποία διοργανώθηκε από το Μουσείο Μπενάκη (8 Δεκεμβρίου 2010 - 9 Ιανουαρίου 2011). Περιλαμβάνει κείμενα του Μανώλη Μπαμπούση, του επιμελητή της έκθεσης, Χριστόφορου Μαρίνου και της Ελένης Παπαργυρίου.

ΜΙΜΟΙ Το 1893 κυκλοφόρησε στο Παρίσι η πρώτη, φωτολιθογραφική έκδοση των "Μίμων" του Marcel Schwob (1867-1905). Σ' αυτό το ασυνήθιστα έξυπνο βιβλίο ο "συγγραφέας των συγγραφέων", όπως αργότερα χαρακτηρίστηκε ο Schwob , προβαίνει σε μία ελεύθερη διασκευή των ομώνυμων κειμένων του Αλεξανδρινού ποιητή Ηρώνδα, τα οποία, μετά την ανακάλυψή τους σε αιγυπτιακό πάπυρο το 1889, δημοσιεύθηκαν από τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου, Frederic George Kenyon. Ο Schwob επιλέγει ένα απαρχαιωμένο λογοτεχνικό είδος που σχετίζεται με το αρχαίο ελληνικό δράμα και προσπαθεί ν...

ΜΙΜΟΙ Το 1893 κυκλοφόρησε στο Παρίσι η πρώτη, φωτολιθογραφική έκδοση των "Μίμων" του Marcel Schwob (1867-1905). Σ' αυτό το ασυνήθιστα έξυπνο βιβλίο ο "συγγραφέας των συγγραφέων", όπως αργότερα χαρακτηρίστηκε ο Schwob , προβαίνει σε μία ελεύθερη διασκευή των ομώνυμων κειμένων του Αλεξανδρινού ποιητή Ηρώνδα, τα οποία, μετά την ανακάλυψή τους σε αιγυπτιακό πάπυρο το 1889, δημοσιεύθηκαν από τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου, Frederic George Kenyon. Ο Schwob επιλέγει ένα απαρχαιωμένο λογοτεχνικό είδος που σχετίζεται με το αρχαίο ελληνικό δράμα και προσπαθεί ν...

- [...] Πολλές από αυτές τις στιγμές της παιδικής ηλικίας εκφράζονται μέσω του animation. Τι το ελκυστικό βρήκες σ' αυτή τη σύγχρονη μορφή αφήγησης; Πώς είναι να δημιουργείς με ένα μέσο το οποίο δεν έχει μια μακρά παράδοση στην Ελλάδα; - Δεν ζω απλώς στην Ελλάδα. Ζω στην Ελλάδα την εποχή του Διαδικτύου. Και δεν κάνω animation, αλλά Flash animation. Διαχειρίζομαι μια πλατφόρμα δηλαδή κινούμενης εικόνας την ίδια ακριβώς στιγμή που αρχίζει να ασχολείται μ' αυτή όλος ο κόσμος, γιατί το Flash είναι ένα εντελώς καινούριο software που ήρθε για να δώσει λύσεις σε μια σειρά προβλημ...

Πολλοί διαπιστώνουν την έκλειψη των αφηγήσεων. Ο λόγος που δίνεται συνήθως έχει να κάνει με την εποχή, μια "σχετικιστική" ή "διαχειριστική" εποχή, όπου οι μεγάλες αφηγήσεις θα φάνταζαν είτε κοινότοπες είτε ψευδείς είτε -το χειρότερο- παρωχημένες. Και είναι γεγονός ότι ως επί το πλείστον τα πεδία του δημόσιου λόγου -η πολιτική, η επιστήμη, η φιλοσοφία- μοιάζουν να τις αποποιούνται. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου, κατά τα φαινόμενα, τα μεγάλα, τα σκοτεινά, τα νεφελώδη ζητήματα της ύπαρξης αποτελούν πλέον σε ολοένα αυξανόμενο βαθμό θεωρητικά αντικείμενα. Με αυτή την έννοια, η σύγχρ...

An eclipse of narratives is perceived by many. The reason usually given has to do with this age, a "relativist" or "administrative" age, in which great narratives might appear commonplace, false, or -what is worse- obsolete. And it is true that the fields of public discourse -politics, science, philosophy- largely appear to renounce them. We live in a world where, apparently, the great, the dark, the nebulous issues of existence are to an ever increasing degree objects of theoretical investigation. In that sense, contemporary art is a privileged field. Although it often se...

Σύμφωνα με ένα ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας, "εικαστικός" σημαίνει "αυτός που αναφέρεται στην εικασία, αυτός που έχει την ικανότητα να απεικονίζει, να μορφοποιεί την ύλη, ο παραστατικός, ο απεικονιστικός" αλλά και "αυτός που έχει την ικανότητα να βγάζει συμπεράσματα, ο συμπερασματικός". Ο διττός αυτός ορισμός μπορεί κάλλιστα να περιγράψει το βασικό ερώτημά που επιθυμεί να θέσει, και εν μέρει να απαντήσει, τούτο το βιβλίο:Ποιος είναι άραγε ο ρόλος και ποιος ο λόγος ενός εικαστικού που ζει και εργάζεται στην αυγή του 21ου αιώνα, σε μια ταραγμένη μετά- 11/9 εποχ...

Σύμφωνα με ένα ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας, "εικαστικός" σημαίνει "αυτός που αναφέρεται στην εικασία, αυτός που έχει την ικανότητα να απεικονίζει, να μορφοποιεί την ύλη, ο παραστατικός, ο απεικονιστικός" αλλά και "αυτός που έχει την ικανότητα να βγάζει συμπεράσματα, ο συμπερασματικός". Ο διττός αυτός ορισμός μπορεί κάλλιστα να περιγράψει το βασικό ερώτημά που επιθυμεί να θέσει, και εν μέρει να απαντήσει, τούτο το βιβλίο:Ποιος είναι άραγε ο ρόλος και ποιος ο λόγος ενός εικαστικού που ζει και εργάζεται στην αυγή του 21ου αιώνα, σε μια ταραγμένη μετά- 11/9 εποχ...

Δεκαπέντε ιστορικοί, ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του λόγου, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι παρουσιάζουν κριτικά το συνολικό καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη, ως ένα Αρχείο προς αποκωδικοποίηση μέσα στο γενικότερο κοινωνικό και ιστορικό του πλαίσιο, από τα χρόνια του '60 στη Θεσσαλονίκη έως σήμερα. Εξετάζονται συγχρόνως εικόνες της εποχής και δυναμικές πτυχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργικής έκφρασης, που επίκεντρο της έχει τη ζωή στην πόλη, στο περιβάλλον που ορίζεται από την κυριαρχία των αναπαραστάσεων. Η πόλη, η σπαρακτική φαντασμαγορία τη...

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει κείμενα ελλήνων επιμελητών σχετικά με την επιμέλεια εκθέσεων, και απόψεις ανθρώπων που ασχολούνται με την επιμέλεια εκθέσεων αλλά δεν προέρχονται από τον συγκεκριμένο χώρο, επιχειρώντας και μια διατομεακή προσέγγιση του ζητήματος. Ο κάθε επιμελητής περιγράφει ένα "α-πραγματοποίητο" (urealised) πρότζεκτ του και μέσα από την πρότασή του αποκαλύπτει τις απόψεις του και τις ιδέες του σχετικά με την επιμέλεια. Το πρότζεκτ αυτό είναι μια προσπάθεια να ανοίξουμε μια πιο συστηματική συζήτηση για την επιμέλεια εκθέσεων και να αναγνωρίσουμε τη δυνατότητα...