Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πολιορκία της Τροίας βρίσκεται στον δέκατο χρόνο της. Οι Έλληνες, με τον Αχιλλέα επικεφαλής, έχουν επιφέρει αμέτρητα πλήγματα και ήττες στους Τρώες, αλλά η ίδια η πόλη της Τροίας ανθίσταται ακόμα. Αποκαρδιωμένοι, απογοητευμένοι και πικραμένοι από τον πόλεμο, ο Οδυσσέας και οι άντρες του νοσταλγούν την πατρίδα. Αλλά ενώ ο Αγαμέμνονας είναι ακόμα αποφασισμένος να εκδικηθεί την Τροία για την απαγωγή της Ελένης από τον Πάρη, όλοι οι άλλοι παραμένουν παγιδευμένοι από τον όρκο που σκαρφίστηκε ο Οδυσσέας. Στο μεταξύ, ο Επήριτος, διοικητής της φρουράς του Οδυσσέα, βασανίζεται από...

... Ήταν 15 Ιουνίου του '52. Η πρώτη συγκεκριμένη και σίγουρη ημερομηνία της παιδικής μου ηλικίας. Πριν, οι μέρες ήταν απλά ημερομηνίες γραμμένες στον πίνακα ή στα τετράδια... ... Είναι μια σκηνή που δεν μπορεί να την κρίνει κανείς. Ο πατέρας μου που με λάτρευε, θέλησε να εξοντώσει τη μητέρα μου που με λάτρευε κι εκείνη... Ένα κοριτσάκι μας μιλάει για τη ζωή του μέσα στον κόσμο των "μεγάλων", για την ντροπή μέσα στην οποία βυθίζονται από τη συμπεριφορά των γονιών τους, τα "μικρά" που δεν "καταλαβαίνουν". ... Ο πατέρας μου θέλησε να σκοτώσει την μητέρα μου μια Κυριακή του...

Ένα παιδί λέει, "Άκουσα και ξέχασα, είδα και θυμάμαι, έκανα και κατάλαβα". Το "Δεκάλεπτα μαθήματα ζωής για παιδιά", είναι ένα βιβλίο για να βλέπεις και να κάνεις· ένα βιβλίο που δίνει στους γονείς την ικανότητα να διδάξουν στα παιδιά τους τις ανεκτίμητες αρχές της ειλικρίνειας, της εμπιστοσύνης, της αγάπης και άλλες πολλές αξίες. Τα παιδιά θ' ανακαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους καθώς θα συμμετέχουν σε διασκεδαστικές δραστηριότητες. Τα παιχνίδια μπορούν να γίνουν με οποιαδήποτε σειρά, με πολύ λίγο προγραμματισμό κι ελάχιστες προμήθειες - κοινά αντικείμενα που υπάρχουν πάντ...

"Την 1η Ιουνίου του 1999 βρέθηκα με πρησμένο πρόσωπο στο νοσοκομείο της Βενετίας, χωρίς να ξέρω ποιος είμαι. Μετά από λίγες μέρες με έστειλαν στον τόπο μου, στο Παρίσι, για πιο εμπεριστατωμένες εξετάσεις. Δεν διέγνωσαν όμως τίποτα το αφύσικο στο μηχανισμό του σώματός μου. Κατάλαβα, τότε, πως έπρεπε ν' αναζητήσω μέσα μου την αιτία: η Βενετία είχε γίνει μια αρρώστια στη ζωή μου, από την οποία κινδύνευα να πεθάνω. Έμενε ν' ανακαλύψω το γιατί. "Ξανάφερα τα βήματά μου στους γνώριμους δρόμους της πόλης που είχα αγαπήσει πάνω απ' όλες, για να ξαναβρώ τα σκηνικά της, τους ήρωές τη...

Οκτώμιση. Τι θα πει αγαπώ έναν άντρα; Θα πει ότι βρίσκεται εδώ, και κάνει έρωτα κι ονειρεύεται και πάλι γυρίζει και κάνει έρωτα. Μια αναμονή, τίποτε άλλο.