Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ύστερος μοντερνισμός μάς είναι σήμερα τόσο μακρινός όσο ήταν και η αρχαιότητα για την Αναγέννηση. Ιδού η αφετηρία του σημαντικού αυτού βιβλίου του Τζέιμσον, όπου έργα του μοντερνισμού στη ζωγραφική (Ρούμπενς) και τη μουσική (Βάγκνερ και Μάλερ) αντιπαραβάλλονται με έργα του ύστερου μοντερνισμού (στον κινηματογράφο), καθώς και με μια πληθώρα μεταμοντέρνων πειραμάτων (από την επιστημονική φαντασία μέχρι το The Wire, και από τα "Ευρωσκουπίδια" στην όπερα μέχρι τον Όλτμαν και τη λογοτεχνία της Ανατολικής Γερμανίας): όλες αυτές οι δημιουργίες επιχειρούν, με διαφορετικούς τρόπου...

Ήταν ένα βράδυ όπως όλα τα υπόλοιπα στη ζωή του Νονό, ενός εννιάχρονου αγοριού μιας φτωχής οικογένειας που μοχθούσε για να τα βγάλει πέρα, όπως εξάλλου όλες οι φτωχές οικογένειες. Ο Νονό έπεσε να κοιμηθεί και το επόμενο πρωί ξύπνησε σε ένα μέρος όπου δεν είχε ξαναβρεθεί. Περιπλανώμενος, εξερευνώντας το μέρος στο οποίο βρέθηκε, μάλλον με μαγικό τρόπο, μαθαίνει πως είναι στη χώρα της Αυτονομίας, όπου οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τα έντομα, τα πουλιά, και όλα τα υπόλοιπα ζώα, όπου μικροί και μεγάλοι μοιράζονται τα πάντα, δουλεύουν από κοινού, αποφασίζουν μαζί για τα ζητήματα της...

Πρώτο μέρος ενός τρίτομου έργου που περιγράφει τις τέσσερις μορφές εξουσίας -ιδεολογική, στρατιωτικο-διπλωματική, οικονομική και πολιτική- τις οποίες συναντά κανείς στις ανθρώπινες κοινωνίες, σε ολόκληρη την ιστορική πορεία. Ο Μαν, σε αυτόν τον πρώτο τόμο, συνθέτει μια αφηγηματική ιστορία της εξουσίας από τη νεολιθική εποχή, διαμέσου των πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής, της κλασικής εποχής της Μεσογείου και της μεσαιωνικής Ευρώπης, μέχρι την περίοδο αμέσως πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση στην Αγγλία.

"Το 2006, ένας μουσουλμάνος Γάλλος πολίτης με καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού απήγαγε και δολοφόνησε, σε συνθήκες ιδιαζόντως ειδεχθείς, έναν Γάλλο πολίτη, Εβραίο στο θρήσκευμα. Αποκαλώ τον πρώτο Γιασέφ και τον δεύτερο Ελί. Ο ένας είναι 25 ετών, ο άλλος 23. Έχω αναπλάσει τα γεγονότα με τη φαντασία μου, για να συνθέσω μια λογοτεχνική δημιουργία, μια μυθοπλασία. Με ενδιέφερε μόνο η λογική τους, η υπόρρητη σημασία τους: αυτό που μας λένε για την εξέλιξη των κοινωνιών μας. Άλλωστε, τι είναι ένα 'γεγονός'; Τα ΜΜΕ, στην υπόθεση αυτή, παρήγαγαν ένα σωρό μυθιστορηματικές παραλλαγ...

Ένα μοναδικό βιβλίο που δίνει απάντηση σ'ένα μοναδικό ερώτημα: Πώς ο κόσμος μας έγινε χριστιανικός; Πώς εγκαταλείφθηκε ο αρχαίος κόσμος, η πλούσια και πανίσχυρη παράδοσή του, για να πάρει τη θέση του ο χριστιανικός πολιτισμός; - Χάρη στην ιδιοφυΐα ενός ξεχωριστού ανθρώπου, ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα, του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, να συλλάβει και να εκφράσει το πνεύμα της εποχής του. - Χάρη σε μια ξεχωριστή θρησκεία που ανανέωσε εις βάθος το θρησκευτικό συναίσθημα. Ένα συναίσθημα "μη αναγώγιμο" στη ψυχολογία ή στην κοινωνία. Με απλή γλώσσα και σαφήνεια, αποφεύγοντας...

Το πρόσφατο ενδιαφέρον για τις παραισθησιογόνες ουσίες στον πολιτισμό μας αρχίζει να συμβάλλει σε μια σημαντικά ενισχυμένη ευαισθησία της ανθρωπολογίας αναφορικά με τον ρόλο τέτοιων ουσιών σε άλλες κοινωνίες. Η χρήση παραισθησιογόνων ουσιών για την επίτευξη καταστάσεων καταληψίας στις οποίες κάποιος έρχεται σε επαφή με τον υπερφυσικό κόσμο είναι προφανώς μια αρχαία και ευρύτατα διαδεδομένη ανθρώπινη πρακτική. Στις μη εγγράμματες κοινωνίες, οι ειδικοί που έρχονται άμεσα αντιμέτωποι με το υπερφυσικό ονομάζονται από τους ανθρωπολόγους "σαμάνοι". Μία από τις πιο χαρακτηριστικές...

Είναι η κατεύθυνση "προς έτερον" που κάνει την αγάπη και το μίσος, μαζί με τα παρεπόμενα και τα όμοιά τους παθήματα, να αποκτούν κομβική θέση σε ένα εγχείρημα μετάβασης από τη θεωρία της γνώσης στην ηθική θεωρία. Και παρ όλο που ο εαυτός πάντοτε προηγείται στη χιουμιανή -και ευρύτερα στη διαφωτιστική- λογική, χωρίς την προβολή του στους άλλους, χωρίς αυτή την "ενσυναίσθηση" που γίνεται η λυδία λίθος όλης της ψυχολογίας και της ηθικής του Χιουμ (όπως και του Άνταμ Σμιθ λίγο αργότερα), όλη η ιδιάζουσα θέρμη της ζωής εν κοινωνία αποστραγγίζεται από το φιλοσοφείν, μετατρέποντάς...

Στο διεθνές μπεστ-σέλερ τους "Αυτοκρατορία", ο Μάικλ Χαρντ και ο Αντόνιο Νέγκρι παρουσίασαν μια μεγαλόπνοη ενοποιημένη θεώρηση ενός κόσμου όπου οι παλιές μορφές ιμπεριαλισμού δεν λειτουργούν πια και τα έθνη-κράτη, ακόμη και τα πιο ισχυρά, είναι αναγκασμένα να παραχωρήσουν μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους σ' ένα υπερεθνικό, πολυδιάστατο δίκτυο εξουσίας, την Αυτοκρατορία. Τι γίνεται όμως σε μια εποχή "αμερικανικής αυτοκρατορίας"; Πολλοί λένε πως ο μονομερής πόλεμος των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας αποδεικνύει ότι ο παλαιάς σχολής ιμπεριαλισμός παραμένει ακμαίος. Στο "Πλήθος"...

Το βιβλίο "Ο πόλεμος: Από τη μάχη του Μάρνη έως το Ιράκ" αποτελεί το εξαίρετο συγγραφικό έργο ενός από τους πλέον σημαντικούς εμπειρογνώμονες στον τομέα της στρατιωτικής ιστορίας και στρατηγικής. Ο Martin van Creveld εξιστορεί με πρωτότυπο και συναρπαστικό τρόπο τις συρράξεις ανά την υφήλιο κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκατονταετίας. Στο βιβλίο του αποκαλύπτονται οι παράγοντες που προκάλεσαν το αδιέξοδο στο Ιράκ και δίνονται απαντήσεις στο γιατί ισχυροί τακτικοί στρατοί βρίσκονται στην εποχή μας στο έλεος ανεπαρκώς εξοπλισμένων ανταρτών και στο πώς τα κυρίαρχα κράτη θα κ...

- Πώς έχουν εξελιχθεί από καταβολής τους τα διάφορα συστήματα υγείας; - Πώς εξηγούνται η θέση και οι προστασίες του ιατρικού επαγγέλματος; - Σε ποιο βαθμό η εξατομίκευση και η υπευθυνοποίηση των ατόμων αποτελούν ένα από τα μείζονα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των σύγχρονων πολιτικών υγείας; Αντικείμενο πολλαπλών και ετερογενών ερευνών, η πολιτική κοινωνιολογία της υγείας διασχίζεται από πολυάριθμα ρεύματα και βρίσκεται στον πυρήνα θυελλωδών αντιπαραθέσεων. Από την κοινωνική κατασκευή των ασθενειών έως την πολιτική διοίκησης των συστημάτων υγείας, περνώντας από την ιατρι...

Η "Πραγματεία περί ανεκτικότητας" (1763) είναι ένα εμβληματικό έργο που εκφράζει όσο λίγα το πνεύμα του Διαφωτισμού. Γράφτηκε με αφορμή μιαν από τις πολλές υποθέσεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας της εποχής, την άδικη καταδίκη και μαρτυρική θανάτωση ενός αθώου, του προτεστάντη Ζαν Καλάς. Με το έργο του αυτό ο Βολταίρος καταδικάζει κάθε μορφή φανατισμού και μισαλλοδοξίας και πλέκει το εγκώμιο της ανεκτικότητας. Η ανεκτικότητα είναι μια αρετή που μας οδηγεί να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον με όλες τις διαφορές του, όποιες και αν είναι οι γνώμες του και οι πε...

Ποτέ άλλοτε δεν γινόταν τόσος λόγος για ανθρώπινες σχέσεις, ή, απλώς, για "σχέση" (εννοώντας, στην περίπτωση αυτή, τη σχέση άντρα και γυναίκας), και ποτέ άλλοτε όσο σήμερα οι σχέσεις αυτές δεν ήταν τόσο ασταθείς και εύθραυστες. Ο άνθρωπος της ρευστής νεωτερικότητας (Liquid Modernity) -όπως αποκαλεί ο Ζ. Μπάουμαν τη μετανεωτερικότητα, την κοινωνία δηλαδή των τελευταίων δεκαετιών, με τους ραγδαίους ρυθμούς αλλαγής, διακρίνοντάς την από την καθαυτό νεωτερικότητα (Solid Modernity)- δημιουργεί δεσμούς εξαρχής χαλαρούς, ώστε να μπορούν να λύνονται εύκολα, γρήγορα και δίχως πόνο,...

Η νεωτερικότητα υποτίθεται ότι θα ήταν η περίοδος εκείνη της ανθρώπινης ιστορίας στην οποία οι φόβοι που στοίχειωναν την κοινωνική ζωή κατά το παρελθόν θα μπορούσαν να ξεπεραστούν οριστικά και τα ανθρώπινα όντα θα μπορούσαν να αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους και να δαμάσουν τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις του κοινωνικού και του φυσικού κόσμου. Κι όμως, στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα, ζούμε ξανά σε μια εποχή φόβου. Είτε πρόκειται για τον φόβο των φυσικών ή περιβαλλοντικών καταστροφών είτε για τον φόβο τυφλών τρομοκρατικών επιθέσεων, ζούμε σήμερα σε μια κατάσταση διαρκούς ά...

"Κρατάνε ομήρους στο Ολυμπιακό Χωριό. Έλα γρήγορα". [...] Πηγαινοερχόμασταν απ' το μπαλκόνι στην τηλεόραση του σαλονιού κι αναρωτιόμασταν πού ήταν εγκατεστημένη η κάμερα που τραβούσε όσα εκτυλίσσονταν μόλις είκοσι ή τριάντα μέτρα πιο πάνω από εκεί όπου βρισκόμασταν. Οι εικόνες δεν έδειχναν τίποτα που να μην μπορούμε να το δούμε και μόνοι μας σκύβοντας λίγο, κι ωστόσο όλα έμοιαζαν διαφορετικά στην οθόνη. Οι εξηγήσεις που μετέδιδε το δεύτερο γερμανικό κανάλι μάς έδιναν κάποια στοιχεία: τον άντρα με το λευκό καπέλο τον αποκαλούσαν Ίσα, ήταν ο αρχηγός του παλαιστινιακού κομάν...

Η "Σεροτονίνη" (από το όνομα μιας ευφορικής ορμόνης) διασχίζει μια Γαλλία που αναμασά τις παραδόσεις της, τυποποιεί τις πόλεις της και καταστρέφει τις εξοχές της φέρνοντας τους ανθρώπους στα όριά τους. Ο μεσήλικας πρωταγωνιστής, ένας γεωργικός μηχανικός, αφηγείται όλη τη ζωή του, τη φιλία του μ’ έναν αριστοκράτη γεωργό (αξέχαστο μυθιστορηματικό ήρωα και ανεστραμμένο είδωλο του πρωταγωνιστή), την αποτυχία των ιδανικών της νιότης τους, τη χαμένη του λίμπιντο, την ίσως παράλογη ελπίδα του να ξαναβρεί έναν χαμένο έρωτα. Το μυθιστόρημα θεωρήθηκε "προφητικό" -συμβαίνει συχνά...

Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να εμποδίσει τον άνθρωπο να αισθάνεται γεννημένος για την ελευθερία. Ποτέ, ό,τι κι αν γίνει, δεν μπορεί να δεχτεί τη δουλεία" γιατί σκέφτεται. Δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται μια ελευθερία χωρίς όρια, είτε ως παρελθούσα ευτυχία που του τη στέρησε μια τιμωρία, είτε ως μέλλουσα ευτυχία που του την χρωστά ένα είδος συμφωνίας με κάποια μυστηριώδη Πρόνοια. Ο κομμουνισμός που φαντάστηκε ο Μαρξ είναι η πιο πρόσφατη μορφή αυτού του ονείρου. Το όνειρο αυτό παρέμεινε ανέκαθεν μάταιο, όπως όλα τα όνειρα, ή, αν ποτέ λειτούργησε σαν παρηγοριά, ήταν πάντα σαν ό...

Ο Σαούλ Φριντλέντερ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ιστορικούς του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος. Το θεμελιώδες έργο του "Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι" κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Πόλις. Στο ανά χείρας βιβλίο, προϊόν μιας σειράς συναρπαστικών συνεντεύξεων με τον δημοσιογράφο Στεφάν Μπου, επιχειρεί με θαυμαστή σαφήνεια και κριτική οξυδέρκεια να καταθέσει τις σκέψεις του για την ιστορία και τη μνήμη του ναζισμού και της Σοά, για το πώς μπορεί κανείς να μιλήσει για το ανείπωτο κακό και για τις ιστοριογραφικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις γύρω από τα...

Μια λαϊκή ρήση λέει πως "ο όχλος δεν σκέφτεται". Και γιατί δεν σκέφτεται ο όχλος, απ' τη στιγμή που κάθε άτομο μέσα στον όχλο σκέφτεται; Γιατί ένας όχλος κάνει αυθόρμητα ό,τι δεν θα έκανε ποτέ καμία από τις μονάδες του; Γιατί ένας όχλος έχει ακατανίκητες παρορμήσεις άγριες επιθυμίες, ανόητες τάσεις που τίποτα δεν τις σταματά, και γιατί άγεται και φέρεται από αυτές τις αλόγιστες τάσεις, γιατί κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανένα από τα άτομα που τον απαρτίζουν; ... "Ό,τι είπα για τους όχλους ισχύει άλλωστε για ολόκληρη την κοινωνία, και για όποιον θα ήθελε να διατηρήσει...

Στο κείμενό της "Στοχασμοί για τις απαρχές του χιτλερισμού (1939-1940)", η Σιμόν Βέιλ απορρίπτει τη διαδεδομένη τάση να αποδίδεται το φαινόμενο του ναζισμού σε κάποιες γερμανικές εθνικές ιδιαιτερότητες ή στη διαβολική προσωπικότητα του Χίτλερ. Μια τέτοια βολική ερμηνεία απαλλάσσει όσους την υιοθετούν από την υποχρέωση μιας αυτοκριτικής έρευνας, που θα οδηγούσε στην ανίχνευση αρνητικών επιρροών και τάσεων, οι οποίες δεν χαρακτηρίζουν μόνο τον χιτλερισμό αλλά διαποτίζουν ολόκληρο σχεδόν τον δυτικό πολιτισμό. Σύμφωνα με τη Βέιλ, θεμέλιο του χιτλερισμού είναι δύο αρχές: η αρχή...

Το να φιλοσοφείς την καθημερινότητα ισοδυναμεί με το να αποφασίζεις κάθε φορά τη σχέση σου μαζί της. Επίσης, το να ζεις και να βιώνεις την καθημερινότητα σημαίνει τις περισσότερες φορές ότι ταλαντεύεσαι ανάμεσα στην αλλοτριωμένη έκπτωσή της, από τη μια μεριά, και τη δημιουργική αισθητική ένωση της θεωρίας με την πράξη, από την άλλη. Στο κείμενο του John Roberts, η γενεαλογική μέθοδος αναδεικνύει κυρίως τη θεματοποίηση του προβλήματος "καθημερινότητα" ως πρόβλημα της φιλοσοφίας που σκέπτεται κοινωνικά και εξετάζει τις πολιτισμικές μεταμορφώσεις της έννοιας στον 20ό αιώνα.