Βραχοπούλου Λίζα
H Λίζα Βραχοπούλου κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη. Σπουδάζει φιλολογία και θέατρο. Παίζει στο κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος και στο ελεύθερο θέατρο. Στο Παρίσι παρακολουθεί μαθήματα θεάτρου στη σχολή Rene Simon. Συνεχίζει τις σπουδές της στη Σορβόννη (Lettres modernes) και παίρνει πτυχίο συγχρόνως από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μεταφράζει έργα γαλλικά που παίζονται στην Ελλάδα. Στη συνέχεια βρίσκεται στο Λονδίνο, διδάσκει ελληνικά και γαλλικά στο Berlitz, St. Giles, Linguarama. Εκδίδει τα Νέα Ελληνικά για ξενόγλωσσους. Ασχολείται ακόμη με τη δημοσιογραφία. Ανήσυχο πνεύμα ταξιδεύει παντού. Ευρώπη, Αφρική, Ινδία. Στη Νιγηρία εργάζεται ως καθηγήτρια στο Queens College. Χρησιμοποιώντας αφρικάνικους θρύλους δίνει παραστάσεις μαριονέτας. Γράφει θεατρικά έργα και η ίδια κάνει τις χορογραφίες. Επιστρέφει και διορίζεται καθηγήτρια. Για δύο έτη διδάσκει και στη Σχολή της Πυροσβεστικής. Γράφει και παρουσιάζει το έργο της την "Ονειρόχωρα" σε πρωινές εκπομπές από το Πρώτο Πρόγραμμα. Συνεχίζει με παραστάσεις μαριονέτας "Γύρω γύρω όλοι στη μέση η ειρήνη" και "Το μαγικό βιβλίο της γνώσης". Συγχρόνως ασχολείται με τη Λαογραφία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Αποσπάται ως καθηγήτρια στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου στο Αβερώφειο, και κατόπιν στο Κάιρο, στην Αμπέτειο Σχολή. Στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού διδάσκει ελληνικά και αρχαία τραγωδία στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου. Δίνει παραστάσεις μαριονέτας στα γηροκομεία Αλεξάνδρειας και Καΐρου, ακόμα αρθρογραφεί στην τοπική εφημερίδα ΦΩΣ της Ελληνικής Κοινότητας. Στενή συνεργάτιδα του Κωστή Μοσκώφ, ανεβάζει στα ελληνικά την "Ιφιγένεια εν Ταύροις" (όπερα Καΐρου-Conference Hall, Αλεξάνδρεια). Πλούσια η δράση της στο χώρο του πολιτισμού με θεατρικές παραστάσεις που η ίδια γράφει, σκηνοθετεί και ανεβάζει στα Δημόσια Σχολεία (ακόμα έκθεση φωτογραφίας "Τα παιδιά της γης", εκδηλώσεις για την ειρήνη, παραστάσεις μαριονέτας). Συνεχίζει με παραστάσεις μαριονέτας στο παιδικό χωριό SOS, στην Κιβωτό, στο Γηροκομείο Θεσσαλονίκης, Μέριμνα Ποντίων Κυριών και στο Γηροκομείο Αθηνών. Παίρνει μέρος σε κοινωνικούς αγώνες και με την ΟΛΜΕ. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Οι φωτιές των αναμνήσεων
Δρόμων (2019)
Αυτά συνέβησαν τότε με εμάς τους Πόντιους Καυκάσιους. Οδύσσεια ήταν η ζωή μας. Πόσες φορές πρόσφυγες! Στη δίνη των πολέμων. Τα τραγούδια μας μιλούν για τον ξεριζωμό, για τους θανάτους, τον διωγμό από τους Τούρκους και την ανάγκη για επιβίωση. Στο τέλος, δυνατοί καθώς ήμασταν, επιβιώσαμε. Μάθανε τα παιδιά μας γράμματα. Προοδεύσαμε και φέραμε στην Ελλάδα τη δίψα για λευτεριά και δικαιοσύνη στην Ποντοκώμη, το χωριό μας. Για τα ιδανικά του ανθρώπου αγωνιστήκαμε και υποφέραμε. Δεν μετανιώσαμε όμως. (Παυλίδου (Θεοδωρίδου) Ελένη)
Τα δάκρυα των Πλειάδων
Βραχοπούλου Λίζα
Ιωλκός (2015)
Η δημιουργός αισθάνεται τα δάκρυα από τις επτά κόρες-θεότητες που έγιναν αστερισμοί να πέφτουν από τον ουρανό για όλα αυτά που μας βρήκαν. Ο πόνος, η δυστυχία και τα βάσανα την αγγίζουν, την επηρεάζουν, την πληγώνουν μα κείνη δεν απογοητεύεται. Στα αχνάρια του χρόνου, τις ρωγμές διασχίζει για να ανταμώσει μια ηλιαχτίδα ελπίδας. ΑΔΕΙΑ... ΑΔΕΙΑ Ένα άδειο ταξί περνά. Άδεια καταστήματα κι άδειες βιτρίνες,...
Η αλήθεια του ήλιου
Βραχοπούλου Λίζα
Ιωλκός (2008)
Η γεμάτη παλμό και αγωνιστική διάθεση ποίηση της παραγωγικής Λίζας Βραχοπούλου, αποδίδει ολοκάθαρα αλήθειες του σήμερα, του τότε και του αύριο. Η ποιητική συλλογή της «Η Αλήθεια του Ήλιου» είναι η 5η στο ποιητικό διάβα μιας δημιουργού η οποία (σύμφωνα με τα λόγια του Μ. Γ. Μερακλή) ανήκει «στους λίγους ευαίσθητους αφουγκραστές του τωρινού κόσμου». Η δύναμη του λόγου της Λίζας Βραχοπούλου φαίνεται και από τους παρακάτω στίχους της σύνθεσής της «Οι καρδιές μας δεν καίγονται». ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ Αυτή η θάλασσα είναι δική μας. Αυτά τα βράχια δεν καίγονται,...
Σεργιάνι από το φεγγάρι
Βραχοπούλου Λίζα
Ιωλκός (2004)
Περνάνε οι στιγμές, οι μέρες, οι βδομάδες, / οι μήνες, οι χρόνοι. / Και συ ψάχνεις ένα ολόγιομο φεγγάρι. / Κι άλλοτε το βρίσκεις, τρυφερό, λαμπερό, ευτυχισμένο. Άλλοτε μισοφέγγαρο,/ χαμένο μέσα στα σύννεφα, / κρυμμένο κάπου στον ουρανό. / Όπως ψάχνεις την αγάπη. / Που τη συναντάς άλλοτε ολόγιομη, / άλλοτε ένα μικρό κίτρινο μισοφέγγαρο, / άλλοτε ανύπαρκτη, / κρυμμένη στα σκοτάδια. / Η αγάπη, ο έρωτας, η φιλία. / Ή όλα αυτά μαζί. Ολόγιομα, / αστραφτερά, ευτυχισμένα. / Το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού. / Η τρυφεράδα του πατέρα. / Το χάδι και η φροντίδα της μάνας. / Το πάθος και...