Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φετινή έκδοση της "Κοινής Γνώμης στην Ελλάδα" συμπίπτει με το μετεκλογικό τοπίο της χώρας όπως αυτό διαμορφώθηκε τόσο από τις βουλευτικές εκλογές του 2009 όσο και τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Οι εκλογικές αυτές αναμετρήσεις κατέγραψαν ορισμένες σημαντικές διεργασίες που συντελούνται στο εκλογικό-κοινωνικό σώμα, σημαντικότερες των οποίων είναι η σαφής εμφάνιση στοιχείων αποδόμησης των κυβερνητικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ), η αποδυνάμωση των κομματικών στοιχίσεων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, καθώς και η εμφάνιση αντικομματικών και "αντιδικομματικών" συναισθη...

Επίσης γράφουν οι: Αντώνης Σαμαράς, Γιώργος Ε. Σέκερης, Θέμος Χ. Στοφορόπουλος, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γιάννος Χαραλαμπίδης, Σωκράτης Χάσικος, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄. Σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο το ανοικτό θέμα της Κύπρου έδωσε πολλαπλές ευκαιρίες διατύπωσης απόψεων και στρατηγικών λύσεων που οδήγησαν σε έντονες αντιπαραθέσεις, αλλά και σε συναινέσεις για τη φύση του κυπριακού προβλήματος και την κατά εποχές καλύτερη προοπτική επίλυσής του. Οι εξελίξεις στις παγκόσμιες ισορροπίες ισχύος είναι διαρκείς και η συνεχιζόμενη παγκόσμια οικον...

Το "σύνδρομο του Βιετνάμ" επηρέασε καθοριστικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ για περισσότερα από 25 χρόνια. Ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου, οι επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία και οι γρήγορες νίκες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, δημιούργησαν την εντύπωση ότι το σύνδρομο αυτό είχε ξεπερασθεί οριστικά. Οι καταστάσεις, όμως, έχουν αλλάξει και τα ερωτηματικά άρχισαν να πληθαίνουν. Θα γίνει το Ιράκ ένα δεύτερο Βιετνάμ; Μπορούν οι ΗΠΑ να διεξάγουν στο μέλλον συνεχείς πολέμους; Πώς θα αντισταθούν οι αδύνατοι στους ισχυρούς; Οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου δίνουν κάποιες πρώτες απαντήσεις...

Η Ελλάδα εισέρχεται στον 21ο αιώνα μέσα σ' ένα εντελώς διαφορετικό διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον από εκείνο των περασμένων δεκαετιών του ψυχρού πολέμου Ανατολής-Δύσης. Η διεθνής πολιτική των αρχών του 21ου αιώνα έχει μια εντελώς νέα ατζέντα όπου οι προτεραιότητές της δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί. Η παγκόσμια πολιτική αναγκαστικά επιχειρεί μια ιστορική υπέρβαση των παλιότερων δομών και διαδικασιών της, όπου η σταθερότητα και η μεταβολή συνιστούν μια διαλεκτική σύνθεση που υπόκειται ακόμη σε διαμόρφωση. Ίσως τα πιο εύγλωττα παραδείγματα αυτής της κυοφορούμενης σύνθεσ...