Δόικος Παναγιώτης Ο.
Dóikos Panagiótis O.
Ο Παναγιώτης Δόικος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει. Είναι επίκουρος καθηγητής της φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο του ίδιου πανεπιστημίου. Πραγματοποίησε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές φιλοσοφικές σπουδές (και ως υπότροφος), αντίστοιχα, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο της Bourgogne (Γαλλία). Κατά την περίοδο 1991-1996 εργάστηκε ως ειδικός μεταπτυχιακός υπότροφος στον τομέα Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ.. Στο πλαίσιο της θητείας του σε αυτή τη θέση, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Φαντασία, και γνώση στο Spinoza" (υπό την εποπτεία του καθηγητή Σωκράτη Δεληβογιατζή) και δίδαξε φιλοσοφική ανθρωπολογία, διαλεκτική και πολιτική φιλοσοφία. Κατά το διάστημα 1998-2002 εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στον τομέα Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ., διδάσκοντας κείμενα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας (μεταξύ αυτών, αποσπασμάτων του Ηρακλείτου, το "Συμπόσιο" και το "Φαίδρο" του Πλάτωνα και το "Περί ψυχής" του Αριστοτέλη). Οι έρευνές του αναπτύσσονται στα πεδία της οντολογίας, της γνωσιολογίας και της αισθητικής. Διερευνά τη δυνατότητα μιας νέας, κριτικής μεταφυσικής κυρίως στο πλαίσιο των σχέσεων του σώματος με τη στοχαστική φαντασία. Ένα ειδικότερο ενδιαφέρον του είναι η φιλοσοφική θεωρία του κινηματογράφου. Έχει δημοσιεύσει φιλοσοφικά βιβλία, καθώς και μελέτες σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε φιλοσοφικά και επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διευθύνει διδακτορικές διατριβές, με θέματα από τα πεδία της οντολογίας, της γνωσιολογίας και της αισθητικής, καθώς και της φιλοσοφίας του κινηματογράφου. Είναι μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρίας, των Association de la recherche sur l' image [έδρα: Dijon], Association des amis de Spinoza [έδρα: Παρίσι], Association des amis de Henry et Stella Corbin [έδρα: Παρίσι], του Ελληνοϊσπανικού κέντρου πολιτισμού Θεσσαλονίκης "Federico Garcia Lorca" και της Διεθνούς εταιρίας φίλων Νίκου Καζαντζάκη [έδρα: Γενεύη]. Είναι κριτής του περιοδικού επιστημονικών και εκπαιδευτικών ερευνών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Μέντορας. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του παλαιού κινηματογραφικού περιοδικού "Οθόνη" [έδρα: Θεσσαλονίκη (1979-1994)]. Παράλληλες των ερευνητικών δραστηριότητες: Είναι μέλος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης, του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και της Greenpeace. Έχει δημοσιεύσει φιλοσοφικά βιβλία, καθώς και μελέτες σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε φιλοσοφικά και επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρίας, των Association de la recherche sur l' image (Dijon) και Association des amis de Spinoza (Παρίσι), του Ελληνοϊσπανικού πολιτιστικού συνδέσμου Θεσσαλονίκης και Βόρειας Ελλάδας Federico Garcia Lorca, καθώς και του Ιστιοπλοϊκού ομίλου Θεσσαλονίκης.
Φαίδρος
Πλάτων
Ζήτρος (2002)
Με αφορμή μια θεωρία για τον έρωτα, ο Πλάτων συνέθεσε τον αισθαντικότερο και φιλοσοφικά πιο μεστό διάλογο της συγγραφικής του παραγωγής.
Φαίδρος
Πλάτων
Ζήτρος (2002)
Με αφορμή μια θεωρία για τον έρωτα, ο Πλάτων συνέθεσε τον αισθαντικότερο και φιλοσοφικά πιο μεστό διάλογο της συγγραφικής του παραγωγής.
Η λογική των μορφών στον κινηματογράφο του Orson Welles
Δόικος Παναγιώτης Ο.
Ίνδικτος (2006)
Το μεγαλείο της κινηματογραφικής δημιουργίας του Orson Welles, δοσμένο μέσα από ταινίες-σταθμούς στην ιστορία της 7ης Τέχνης, όσο και αν έχει κατά καιρούς -συνειδητά ή ασυνείδητα- επιχειρηθεί να περάσει στον κόσμο της λήθης, στέκεται πάντοτε ως σημείο αναφοράς, ως κινηματογραφικό ορόσημο, που καινοτομεί, ανοίγει δυνατότητες για περαιτέρω θέαση των οπτικών νοημάτων και συνάμα κινητοποιεί τον προσωπικό στοχασμό. Όλα αυτά μάλιστα σε μία εποχή όπου φαίνεται πως στον κινηματογράφο όλα -ή σχεδόν όλα- έχουν ήδη ειπωθεί, και η αμηχανία για την εξεύρεση νέων νοημάτων και εκφραστικών...
Ο "θάνατος του Θεού" και ο μεταφυσικός άνθρωπος
Δόικος Παναγιώτης Ο.
Ίνδικτος (2008)
Στο πλαίσιο μιας κριτικής διεύρυνσης του νοήματος της νιτσεϊκής ρήσης "ο Θεός είναι νεκρός", επιχειρείται να δειχθεί ότι ο "θάνατος του Θεού" συνιστά άνα οριακό εσωτερικό γεγονός, με το οποίο ο άνθρωπος εγκαινιάζει την περιπέτεια μιας ριζικής -από τη φύση της δι-φορούμενης- αναμέτρησης με τη μεταφυσική του διάσταση. O ίδιος αφενός (επι-)κρίνει τη λογική της υπαγωγής του σε έναν εξωτερικό, αφηρημένο και κυριαρχικό Θεό, φορέα της απειρότητας. Aφετέρου, δελεάζεται από τη φιλοσοφική ένταση της ανάγκης του να επιλέξει τη μία από τις δύο κεντρικές δυνατότητές του να εκφράσει το α...
Φιλοσοφία των επιστημών
Συλλογικό έργο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2008)
Τον Μάιο του 2006 πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, το οποίο συν-διοργανώθηκε από την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία και τον Τομέα Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θέμα του Συνεδρίου ήταν η «Φιλοσοφία των Επιστημών», και μέσα στους στόχους του περιλαμβανόταν η διερεύνηση και η ανάπτυξη προβλημάτων που αναφέρονται στα θεμέλια, στη φύση και το χαρακτήρα των επιστημών, στη μέθοδο και την κριτική αξιολόγηση των επιστημονικών θεωριών, στη λογική της επιστημονικής ανακάλυψης, σε ένν...
Φιλοσοφία των επιστημών
Συλλογικό έργο
Ζήτη (2008)
Τον Μάιο του 2006 πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, το οποίο συν-διοργανώθηκε από την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία και τον Τομέα Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θέμα του Συνεδρίου ήταν η «Φιλοσοφία των Επιστημών», και μέσα στους στόχους του περιλαμβανόταν η διερεύνηση και η ανάπτυξη προβλημάτων που αναφέρονται στα θεμέλια, στη φύση και το χαρακτήρα των επιστημών, στη μέθοδο και την κριτική αξιολόγηση των επιστημονικών θεωριών, στη λογική της επιστημονικής ανακάλυψης, σε ένν...
Ο ρόλος του ΟΗΕ στον 21ο αιώνα
Συλλογικό έργο
Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (2009)
"...Ας αναλογιστούμε εκείνη την προνομιακή στιγμή, κατά την οποία οι άνθρωποι κάθε προέλευσης στάθηκαν ενωμένοι (πριν από 60 χρόνια) με σκοπό να αγωνιστούν ενάντια στη βαρβαρότητα, να διακηρύξουν το δικαίωμα όλων να ζουν ειρηνικά και να ιδρύσουν μια κοινή πατρίδα μέσα σε έναν αλληλέγγυο και δίκαιο κόσμο. Ας αναλογιστούμε εκείνη την ευλογημένη στιγμή, κατά την οποία η ανθρωπότητα, παιδευμένη από τα δεινά της, τόλμησε να μετατρέψει το μέλλον της σε ελπίδα, υπέγραψε την παύση των σπαραγμών και διακήρυξε την άμετρη έφεσή της για την ισότητα των πάντων, καθώς και την ακατάλυτη α...
Η ζωή του ιδανικού στον κινηματογράφο
Δόικος Παναγιώτης Ο.
Εκδόσεις Παπαζήση (2012)
Η ευφορία που νιώθουμε κατά τη θέαση της αισθηματικής μουσικής κωμωδίας του Ντίνου Δημόπουλου "Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια" (1965), δεν οφείλεται μόνο στην επιδέξια κινηματογράφηση της πλοκής και στο συναρπαστικό ρυθμό των κινήσεων των ηθοποιών, που εκφέρουν τους γλαφυρούς διάλογους του Νίκου Τσιφόρου και του Πολύβιου Βασιλειάδη. Η απόλαυσή μας προκαλείται και από έναν άλλο, κρίσιμο αλλά αδήλωτο παράγοντα: την ποιητική συμπεριφορά των χρωμάτων. Τα τελευταία, χάρη στη νοηματική τους ευαισθησία και τη δυναμική των λαμπερών τους εντάσεων (αποτελέσματα της διασταύρωσης της σκ...
Ο γαλάζιος κήπος
Δόικος Παναγιώτης Ο.
Εκδόσεις Πηγή (2018)
Μια μόνο φορά, παντοτινή και απέραντη, μου χαρίζει ο έρωτας το στέμμα του το άπαρτο. Με το σπαθί της αχτίνας του ανοίγει και στους δυό μας την απάτητη πατρίδα του, εκείνη που κυμάτιζαν μέσα της μόνο τα όνειρά μας. Μα τώρα, με την πνοή τους να έχει περάσει αμετανόητη μέσα από τα βάσανα και να σκιρτά από το φως επάνω στα πρόσωπά μας, την περπατούμε κι εμείς, η νεράιδα μου κι εγώ, στο μαζί που γεννήθηκε από το άρωμα του γαλάζιου και των νοημάτων τα ξέφωτα. Ο κήπος είναι το παλάτι μας, γεμάτος από το Ναι που μας έσμιξε μέσα στο μυστικό της ξαστεριάς του κόσμου.
Η πολιτική της φαντασίας
Δόικος Παναγιώτης Ο.
Δαιδάλεος (2018)
Καμία πράξη εξουσίας, θετική ή αρνητική, δεν μπορεί να εμφανιστεί στην εξωτερική πραγματικότητα αν προηγουμένως δεν έχει αποτελέσει γεγονός μέσα στη φαντασία. Αυτή είναι η άποψη που υποστηρίζεται εδώ. Η ποιότητα της εξουσίας φανερώνεται για πρώτη φορά μέσα στον κόσμο του αοράτου, με τον πιο βαθιά προσωπικό τρόπο. Εκεί, ανάλογα με το αν η σχέση δύναμης ανάμεσα στον καθένα μας και τον άλλο άνθρωπο παίρνει τη χροιά της ζωής, δηλαδή της ορμής για τη βίωση της διαφάνειας (συνεξύψωση), ή τη χροιά του θανάτου, δηλαδή της αδίστακτης κυριαρχικότητας μέσα στην αδιαφάνεια, η ένταση τη...