Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Εγχειρίδιο Γλωσσικής Διδασκαλίας της Α’ Λυκείου" έχει ως σκοπό να υπηρετήσει τη διδασκαλία συγκεκριμένης ύλης από τη Γραμματική και το Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, που είναι απαραίτητη για τη συμπλήρωση και εμπέδωση όσων διδάχτηκαν οι μαθητές στο Γυμνάσιο. Διδάσκεται παράλληλα και ταυτόχρονα με τα βιβλία του Συντακτικού και της Γραμματικής που χρησιμοποιούν οι μαθητές. Γι’ αυτό δεν επαναλαμβάνει αυτούσιους κανόνες, μορφολογικούς σχηματισμούς ή πίνακες κλίσεως ονομάτων και ρημάτων, παρά μόνο όταν κρίνεται απαραίτητο για άμεση χρήση τους.

Περιέχονται τα κείμενα: Ο Νικόλαος Μουτσόπουλος για τον Νίκο Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Ο Νάνος Βαλαωρίτης για τον Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Α': Ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος - Wieland Schmied, "Ανάμεσα στον υπερρεαλισμό και το Βυζάντιο, στο θέατρο και το φολκόρ: σκέψεις για τον Νίκο Εγγονόπουλο". - Νίκη Λοϊζίδη, "Το χιούμορ ως μηχανισμός υπέρβασης της "έξαλλης ελληνολατρίας" του Νίκου Εγγονόπουλου" - Νίκος Δασκαλοθανάσης, "Ο Εγγονόπουλος σουρεαλιστής;" - Σωτήρης Σόρογκας, "Ο Εγγονόπουλος και η παράδοση"...

Ο τόμος συγκεντρώνει την αναλυτική, επεξεργασμένη και τεκμηριωμένη μορφή των τριάντα τριών εισηγήσεων οι οποίες παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο, με τίτλο "Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος", το οποίο οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη, από τις 28 Σεπτεμβρίου μέχρι την 1η Οκτωβρίου του 2005. Στις εργασίες του συνεδρίου είχαν επίσης περιληφθεί δύο "στρογγυλά τραπέζια", τα οποία επικεντρώθηκαν (α) στην πρόσληψη του Ρίτσου από σύγχρονους ποιητές και (β) στην αποτύπωση μαρτυριών ανθρώπων που η πορεία τους διασταυρώθηκε με εκείνην του Γιάννη Ρίτσου. Ο παραπάνω τίτλος εκάλυπτε,...

Στον τόμο ανθολογούνται κείμενα κριτικής για το ποιητικό έργο του "υπερρεαλιστή" Nίκου Eγγονόπουλου που καλύπτουν μια περίοδο περίπου εβδομήντα χρόνων, από το 1938, χρονιά που κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του "Mην ομιλείτε εις τον οδηγόν", μέχρι σήμερα. Στόχος της ανθολόγησης είναι να προσφέρει στον αναγνώστη τα απαραίτητα ερμηνευτικά κλειδιά για την κατανόηση του ποιητή Εγγονόπουλου και ταυτόχρονα να δώσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα για την πρόσληψη του έργου του από την κριτική σε σχέση με τα ιστορικά, πολιτικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα μιας περιόδου...

"...Στον υπερρεαλισμό δεν προσεχώρησα ποτέ. Τον υπερρεαλισμό τον είχα μέσα μου, όπως είχα μέσα μου το πάθος της ζωγραφικής, από την εποχή που γεννήθηκα. Αλλά, για να βρω τον δρόμο μου τον αληθινό, τον υπερρεαλιστικό, για να μπορέσω να εκδηλωθώ ελεύθερα και απερίσπαστα, αυτό το χρωστώ σε δύο κορυφαίους, στις δύο μεγαλύτερες μορφές που παρουσίασε ποτέ, ίσαμε τώρα, εξ όσων γνωρίζω, το παγκόσμιο υπερρεαλιστικό κίνημα. Ευτύχησα (το λέγω για τρίτη φορά), ευτύχησα να γνωρίσω τον μεγάλο ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο και τον μεγάλο ζωγράφο, τον μεγάλο Βολιώτη Γεώργιο ντε Κήρυκο. Συγκαταλ...

[...] Η δική μας η μελέτη - αφορμώμενη κυρίως από τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου του Δαλδιανού - ασχολείται με κάτι εντελώς διαφορετικό: προσπαθεί να καταγράψει και να ερμηνεύσει όνειρα των οποίων το περιεχόμενο είναι λογοτεχνικό. Δεν καταγράφουμε τα όνειρα που έχουν περιεχόμενο τη λογοτεχνία, τα "λογοτεχνικά" ή και "φιλολογικά" όνειρα. Τα όνειρα, αυτά αποτελούν τρεις κατηγορίες, κατά την άποψή μας. Είναι τα όνειρα πού αναφέρονται στο θέμα της ποιητικής μύησης, στην καθ' ύπνους χειροθεσία. Τα αποκαλούμε "Όνειρα Λογοτεχνικού Χρίσματος", τα κατατάσσουμε σε δύο μεγάλες ομάδε...

Μολονότι η βιβλιογραφία όσον αφορά τον Καβάφη και την αρχαία ελληνική λογοτεχνία είναι αρκετά εκτενής, δεν υπάρχει καμία μελέτη που να εξετάζει τις σχέσεις του ποιητή με τον Πλάτωνα. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η εργασία αυτή. Η παρουσία του Πλάτωνος είναι αισθητή τόσο στα Πεζά κείμενα του Καβάφη όσο και στα Ποιήματά του (εντός ή εκτός του Κανόνα), με αποκορύφωμα το ποίημα "Απιστία" του 1903. Η εξέταση όλων των σχετικών στοιχείων αποδεικνύει ότι βασικά θέματα της καβαφικής ποίησης και ποιητικής αφορμώνται από τη μελέτη των πλατωνικών διαλόγων.