Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ζώντας στα σπλάχνα ενός αχόρταγου κόσμου, άπληστου για υλικά αγαθά, ο Πόε ρίχτηκε μέσα στα όνειρα. Καταπνιγμένος όπως ήταν από την αμερικανική ατμόσφαιρα, έγραψε στην επικεφαλίδα του "Εύρηκα": "Αφιερώνω αυτό το βιβλίο σ' όλους εκείνους που τοποθέτησαν την πίστη τους μέσα στα όνειρα, σαν να ήταν οι μόνες αληθινές πραγματικότητες". Να, λοιπόν, μια αξιοθαύμαστη διακήρυξη. Εκεί μέσα ξεδιάκρινε την ύπαρξή του κι εκεί τώρα σταθεροποιεί τα εκφραστικά του μέσα, in his own way. Ο συγγραφέας που μέσα στη "Συνομιλία ανάμεσα στον Μόνο και στην Ούνα" ελευθερώνει σαν χείμαρρο την περιφρό...

- Η ίδρυση της υποκριτικής και οι μέθοδοι των ηθοποιών της αρχαιότητας - Οι ιδιαίτερες τεχνικές που πρέπει να αναπτύξει ο ηθοποιός του κινηματογράφου και οι υποκριτικές τάσεις που εμφανίστηκαν στην εξέλιξη αυτού του μέσου - Η προσθήκη του προσωπικού ύφους στον ρόλο (μανιερισμός) και η σημασία της παύσης στην υποβλητικότητα του λόγου - Οι επιδράσεις που άσκησε στην υποκριτική του θεάτρου η χρήση της νέας τεχνολογίας - Οι αιτίες που προκαλούν το τραγικό στοιχείο και η διαδικασία μετατροπής του σε θεατρικό είδος - Οι αιτίες που γέννησαν το φαινόμενο του γέλιου - Η σχέση...

Το όραμα που έχω για τον κινηματογράφο, ως γλώσσα, είναι ένα όραμα "διάχυτο" και "συνεχές", μια αναπαραγωγή της πραγματικότητας αδιάκοπη και ρέουσα, όπως η ίδια η πραγματικότητα.

Η μυθιστορηματική βιογραφία μιας διάσημης ελληνίδας τραγουδίστριας που ξεκινά με τις πιο αίσιες καλλιτεχνικές προοπτικές για να προσαρμοστεί στη συνέχεια στους κανόνες του εμπορίου που την κάνουν πλούσια και αποδεκτή αλλά της στερούν τη δυνατότητα της δικαίωσής της στη ζωή και την τέχνη. Η προσωπική της περιπέτεια δίνει επίσης την αφορμή να περιγραφεί σε δεύτερο επίπεδο η ανάλογη πορεία της χώρας που από το ελπιδοφόρο κλίμα της μεταπολίτευσης, που υποσχόταν μια νέα εποχή κοινωνικής ανάπτυξης, καταλήγει στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, στον παρασιτισμό, στον αποσυντονισμό και στ...

Ο κύριος όγκος των θέσεων που εκφράστηκαν κατά καιρούς στον πολιτισμό νομίζω προέκυψε από την συμβατική υποχρέωση κάποιων να διαβιβάσουν όσα είχαν παραλάβει από τους προηγούμενους χωρίς καμιά προσωπική αξιολόγηση. Αυτή η πλευρά της επιστήμης, που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της, έχει βέβαια πρακτικό χαρακτήρα, καθώς το να αμφιβάλλεις για τα πάντα οδηγεί σ' έναν άγονο σκεπτικισμό που κάνει άχρηστη τη γνώση, αφού δεν μπορεί να ορίσει πια τίποτα ούτε να καταλήξει σε οποιαδήποτε εφαρμογή. Από την άλλη όμως η αδρανής αποδοχή δεν μπορεί να ιδρύσει κάτι καινούριο όπως απαι...

[...] Κινήσαμε με το σχόλασμα της εκκλησίας. Η νύφη στάθηκε στα κάτω σκαλοπάτια της εξόδου, φιλώντας τα χέρια των μεγαλυτέρων που την κερνούσαν ένα λιάνωμα, ενώ τ' άργανα λαλούσαν συνέχεια το "Αη-Βασίλης" έρχεται. Γενάρης ξεμερώνει, Βασίλη μ', πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις. Εγώ απ' τα ξένα έρχομαι, στο σπίτι μου πηγαίνω κι αν έρχεσαι απ' την ξενιτιά, πες μας κάνα τραγούδι. Εγώ τραγούδια μάθνησκα, τραγούδια να σας λέω, στην πατερίτσα ακούμπησα να πω την αλφαβήτα κι η πατερίτσα ακούμπησα να πω την αλφαβήτα κι η πατερίτσα ήταν χλωρή κι απόλυκε κλωνάρια, κλωνάρια χρυσοκλώ...

Ήταν αρκετός καιρός τώρα που την είχε προσλάβει ως μόνιμη αντιγράφο, από φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών ακόμα, όταν την είχε συναντήσει τυχαία στην Εθνική Πινακοθήκη να ξεσηκώνει για εξάσκηση με απόλυτα πιστό τρόπο έναν πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα που ήταν απ' τους αγαπημένους του ζωγράφους, γιατί το πινέλο του, όπως έλεγε, ήταν βαφτισμένο στον ανθρώπινο ιδρώτα που μόνο το ελληνικό καλοκαίρι μπορεί να τον βγάλει τόσο καθαρό. Φυσικά η επόμενη κίνησή του ήταν να αγοράσει το αντίγραφο εκείνη τη στιγμή μ' ένα ποσό που της είχε φανεί μυθικό σε σχέση με το φοιτητικό της εισόδημ...

Ιστορίες των μαστόρων της πέτρας, αντλημένες απ' το Ζουμπάνι, όπως λεγόταν παλιά το Πεντάλοφος Βοΐου, ένα απ' τα πιο ονομαστά μαστοροχώρια, που οι συντεχνίες του διασκορπίστηκαν για δυο αιώνες σ' όλη τη χώρα, χτίζοντας τα θαυμαστά τους αρχιτεκτονήματα, σπίτια, γεφύρια και καλντερίμια, συνταξιδεύοντας με μνήμες, επιθυμίες, θρύλους και στοιχεία, και επικοινωνώντας μυστικά με την συνθηματική τους γλώσσα, "τα κουδαρίτικα". Μια ιδιότυπη κατασκευή από ευφυείς αυτοσχεδιασμούς αγραμμάτων ανθρώπων με αισθητικό ένστικτο και όρους παραφθοράς της ελληνική, που τους υπαγόρευε η ανάγκη τ...

Μετά πήραν τα γράμματά σου οι Γότθοι κι είπαν πως η αξία δε βρίσκεται στη σύνθεση μα στην αφαίρεση και γέλασες ξέροντας από παλιά ότι ο χρόνος είναι παιδί που παίζει τους πεσούς, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια έλεγε η φωνή της βιωμένης στιγμής, κεντρίζοντας τους κορεσμένους από ιστορία και μνημονεύοντας τους απλούς ψαράδες που έσκασαν τον Όμηρο γιατί δεν μπόρεσε να λύσει το αίνιγμά τους.

Αλέν Ρενέ: [...] Θα μπορούσαμε να βρούμε κάποια μορφικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον κινηματογράφο του Ρενέ και εισάγονται για πρώτη φορά απ' αυτόν στη νεότερη φιλμική γλώσσα. α) Το αποσπασματικό-συνειρμικό μοντάζ: Απ' τον καιρό της Χιροσίμα, ο Ρενέ φανερώνει μια νέα και ιδιόμορφη αντίληψη για τον τρόπο συναρμολόγησης των πλάνων της ταινίας. [...] Στον Ρενέ η αιτιότητα της δράσης είναι πάντα εσωτερική και ξεπηδά μέσα απ' τις συνειδήσεις των ηρώων. Οι ιστορίες του Ρενέ δεν έχουν έναν πρόδηλο και εμφαντικό κινητήριο άξονα, αλλά αποτελούνται από μια σειρά συνειρμών, μια σει...

Οι αναφερόμενες ταινίες είναι με τη σειρά της καταγραφής τους οι παρακάτω: Πρώτο βλέμμα: -Τα ντοκιμαντέρ των Αδελφών Μανάκη. -"Ανάθεμα" του Ζοζέφ Χεπ. -"Το ελληνικό θαύμα" και "Η μικρασιατική καταστροφή" του Δημήτρη Γαζιάδη. -"Κοινωνική σαπίλα" του Στέλιου Τατασόπουλου. Δεύτερο βλέμμα: -"Quo vantis Σπυριντιών", "Ο Σπυριντιών μπέμπης", "Ο Σπυριντιών χαμαιλέων" του Σπύρου Δημητρακόπουλου. -"Ο γάμος του Μιχαήλ και της Κοντσέττας" του Μιχαήλ Μιχαήλ. -"Οι περιπέτειες του Βιλάρ" του Νίκου Σφακιανάκη. -"Μαρία Πενταγιώτισσα" και "Ο μάγος της Αθήνας" του Αχιλλέα Μαδρά. -"...