Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), περιπαθής αναγνώστης και μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, καταπιάνεται να μεταφράσει τρεις ολιγοσέλιδες επιστολές που αντάλλαξαν -εν είδει θερμής χειραψίας- ο Αντρέ Ζιντ και ο Μαρσέλ Προυστ τον Ιανουάριο του 1914. Τι καθιστά αυτή την πρώτη ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Ζιντ και Προυστ τόσο σημαντική ως προς το έργο του Μαρσέλ Προυστ, έλκοντας συγχρόνως το ενδιαφέρον του Νάσου Δετζώρτζη, σε βαθμό να μεταφράσει την εν λόγω βραχύλογη επιστολογραφία; Στην επίμονη και επίπονη προσπάθεια εύρεσης εκδότη για τον πρώτο τόμο του μ...

Απ' όλα τα μέρη της "Αναζήτησης", "Ο ξανακερδισμένος χρόνος" είναι το βιβλίο το πιο μαγικό, αυτό που περισσότερο απ' όλα ζωογονείται από κείνο το πνεύμα των "Χιλίων και μιας νύχτας" που ήταν τόσο αγαπητό στο συγγραφέα. Χάρη σ' ένα εκπληκτικά αποτελεσματικό suspence, το πιο ωραίο και ενδεχομένως το πιο αυθεντικό στην ιστορία της λογοτεχνίας, το νόημα χιλιάδων σελίδων καταυγάζεται αίφνης και μονομιάς από άπλετο φως. Το τέλος του βιβλίου καθιστά δυνατή και κατανοητή την ύπαρξη του βιβλίου. Όπως το έγραψε ο Jean Rousset, τούτο το μυθιστόρημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε...

Σαν τον αεροπόρο, που κυλάει με κόπο πάνω στην επιφάνεια της γης, κι άξαφνα απογειώνεται στους αιθέρες, έτσι ανέβαινα κι εγώ στα σιωπηλά ύψη των αναμνήσεων" Ο Stephane Heuet αφιέρωσε πολλά χρόνια για να "μεταγράψει" το περίφημο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", του Μαρσέλ Προυστ σε ωραίες εικόνες. Το "Κομπρέ" είναι ο πρώτος τόμος που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Ένα ιδιοφυές κλασικό εικονογραφημένο, που ξεδιπλώνει από εικόνα σε εικόνα μνήμες, αισθήσεις, γεύσεις, χρώματα και μυρωδιές, παρακολουθώντας ιδανικά τη μοναδική αφηγηματική τεχνική του Προυστ.

Λίγες μέρες προτού κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις B. Grasset, και με προσωπικά έξοδα του συγγραφέα, η πρώτη ενότητα του "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", ο Μαρσέλ Προυστ παραχωρεί μια συνέντευξη στο δημοσιογράφο Elie-Joseph Bois: "Δημοσιεύω μόνο το "Από τη μεριά του Σουάν", τον πρώτο τόμο ενός μυθιστορήματος που φέρει τον γενικό τίτλο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Θα ήθελα να δημοσιεύσω όλο το έργο μαζί· όμως στις μέρες μας δεν εκδίδονται πλέον πολύτομα έργα. Είμαι όπως κάποιος που έχει έναν τοιχοτάπητα πολύ μεγάλο για τα σημερινά διαμερίσματα και που υποχρεώθηκε να τον τεμα...

Το μυθιστόρημα "Από τη μεριά του Σουάν" το 1913 εγκαινίασε τον γνωστότερο και μνημειωδέστερο αφηγηματικό κύκλο του 20ού αιώνα, που φέρει τον γενικό τίτλο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Το έργο αυτό, που έφερε επανάσταση στη δομική και εκφραστική ισορροπία του μυθιστορηματικού είδους, θεωρείται ομόθυμα ο γενάρχης του λογοτεχνικού πολιτισμού αυτής της εκατονταετίας και ένα από τα κορυφαία επιτεύγματά του. Τα θέματα της μνήμης, του χρόνου, της ταυτότητας, του έρωτα, της ζήλιας, του θανάτου, όπως τα επεξεργάζεται η ψυχή, τα οποία είναι τα προσφιλή του όλου κύκλου, είναι επίσης...

"Η δεσποινίδα Αλμπερτίν έφυγε"! Είναι απίστευτο πως η οδύνη διεισδύει με περισσότερη οξυδέρκεια στα ζητήματα της ψυχής από την ίδια την ψυχολογία! Δεν είχε κυλήσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που, αναλύοντας τα συναισθήματά μου, είχα σχηματίσει την πεποίθηση πως ο οριστικός αυτός χωρισμός ήταν ακριβώς εκείνο που επιθυμούσα και, συγκρίνοντας την ένδεια των απολαύσεων πού μου πρόσφερε η Αλμπερτίν με την πληθώρα των απολαύσεων τις οποίες μου στερούσε, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα, πιστεύοντας βέβαια πως η σκέψη μου διέθετε την απαραίτητη διεισδυτικότητα, ότι δεν ήθελα πι...

Με την κυκλοφορία του "Ανακτημένου χρόνου", της έβδομης και τελευταίας ενότητας του μυθιστορηματικού κύκλου του Μαρσέλ Προυστ, ολοκληρώνεται μια μεταφραστική εργασία που ξεκίνησε το 1969 και διακόπηκε στα μέσα του πέμπτου τόμου, της "Φυλακισμένης", με τον αδόκητο θάνατο του Παύλου Ζάννα, το 1989. Στη συνέχεια πήρε το νήμα ο Παναγιώτης Πούλος ο οποίος μετέφρασε το δεύτερο ήμισυ της "Φυλακισμένης", την "Αλμπερτίν αγνοούμενη", μετάφραση η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης (2015), και, τέλος, τον "Ανακτημένο χρόνο. Παράλληλα, ο Παναγιώτης Πούλος...

Ο Παύλος Ζάννας παρουσίασε την ενότητα "Σόδομα και Γόμορρα" με τα ακόλουθα λόγια: Το "Σόδομα και Γόμορρα" ("Sodome et Gomorrhe"), τέταρτη ενότητα του "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", είναι η τελευταία ενότητα που δημοσιεύτηκε όσο ζούσε ο Μαρσέλ Προύστ (οι υπόλοιπες τρεις θα δημοσιευτούν από το 1923 ως το 1927, με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα). Το "Σόδομα και Γόμορρα Ι" πρωτοδημοσιεύτηκε τό 1921 στον ίδιο τόμο με το δεύτερο μέρος της ενότητας "Η μεριά του Γκερμάντ". Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί σε τρεις τόμους το "Σόδομα και Γόμορρα II". Τόσο το μάλλον σύντομο π...

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε ο Προυστ (1871-1922) για να προλογίσει ένα βιβλίο του Άγγλου αισθητικού John Ruskin (1819-1900), "Το σουσάμι και οι κρίνοι", που είχε μεταφράσει με τη βοήθεια της Μαρίας Nordlinger, γιατί τα αγγλικά του δεν ήταν και τόσο σίγουρα. Η μετάφρασή του κυκλοφόρησε το 1906, αλλά ο πρόλογος είχε δημοσιευτεί χωριστά στο περιοδικό "Λατινική Αναγέννηση" (15.6.1905), έχοντας για τίτλο "Πάνω στην ανάγνωση". Μετά άλλαξε κι έγινε "Μέρες ανάγνωσης", όταν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιγκαρό" (20.3.1907). Ξαναβρίσκουμε αυτό το κείμενο ή, όπως λέει ο ίδιος ο...

Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και πού συναντιούνται ο Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα τού δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες τής συγγραφή...

Ποια είναι η ιδιαίτερη συμβολή του 20ου αιώνα στη θεώρηση της έννοιας της τέχνης; Σ' αυτό το ερώτημα αποπειράται να απαντήσει η προκείμενη ανθολογία, παραθέτοντας ένα ευρύ φάσμα προσεγγίσεων από πέντε διαφορετικές θεωρητικές, λογοτεχνικές και φιλοσοφικές παραδόσεις, την αγγλική, την αμερικανική, την αυστριακή, τη γαλλική και τη γερμανική. Κείμενα δύο σημαντικών θεωρητικών της τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, του Αλόις Ριγκλ και του Άμπυ Βάρμπουργκ, δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, θέτοντας το ζήτημα της σχέσης της τέχνης με τα ιδεολογικά και τα κοινωνικά της συ...

Οι "Ηδονές και μέρες", τα νεανικά διηγήματα του Μαρσέλ Προυστ, αποτελούν τον προάγγελο του μετέπειτα, πασίγνωστου σήμερα, πολύ σημαντικού συγγραφικού του έργου. Περιέχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά, ενώ συγχρόνως μας μεταφέρουν την εικόνα της εποχής του. Σύμφωνα με το συγγραφέα, "το βιβλίο είναι το προϊόν ενός άλλου εγώ", που παρατηρεί, καταγράφει και μεταφέρει αυτά που διαδραματίζονται στα κοσμικά και λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής, την καθημερινή ζωή, τις εσωτερικές συγκρούσεις. Περιγράφει με τρόπο μοναδικό τις χαρές, τις λύπες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις αγωνίες των κοσμικ...

Για αρκετούς συγγραφείς, όπως και για τον Προύστ, πίσω από το πάθος της γραφής κρύβεται -επιδέξια- το πάθος της ανάγνωσης. Στα δύο κείμενα του τόμου αυτού ο Προύστ μας μεταδίδει αυτό το πάθος αναδεικνύοντας την ανάγνωση ως μια εμπειρία εξίσου σημαντική (αν όχι και σημαντικότερη) από αυτήν του έρωτα ή του ταξιδιού, για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου -είτε ανήκει στους συγγραφείς είτε όχι. Αφορμή για τα αυτοβιογραφικά αυτά κείμενα στάθηκε η ανάγνωση του Ράσκιν, αλλά -όπως συμβαίνει με κάθε ενεργητική, "αυθεντική" εμπειρία- ο αναγνώστης-συγγραφέας Προύστ ξεπέρ...

Μια ανθολογία σπουδαίων αντιπολεμικών κειμένων από συγγραφείς που έζησαν τα γεγονότα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μεταφράσεις έγιναν στα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μεταφράσης του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα υπό την εποπτέια της καθηγήτριας Έφης Κορομηλά.

Η "Δραπέτις" ή το "Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν" (ο Προυστ δεν πρόλαβε να επιλέξει τον οριστικό τίτλο) μας παρουσιάζει το τέλος του κύκλου της Αλμπερτίν: την απόδρασή της, το θάνατό της, τη θλίψη και τη λησμονιά. Ο περιορισμός στο σπίτι της "Αιχμάλωτης" τελειώνει: χωρίς ωστόσο την επιστροφή στην ηρεμία και στην αισιοδοξία, ενώ η νοσταλγία γίνεται πιο έντονη με αναζητήσεις, με μεταθανάτιες ανακρίσεις και με γεγονότα που συναγωνίζονται στις εκπλήξεις το ένα το άλλο. Ο συγγραφέας και ο ήρωας δεν παύουν να εξερευνούν τους πιθανούς κόσμους, γιατί τους έλκουν ιδιαίτερα εκείνο...

Η Μαντλέν θύμα της αδιαφορίας του Λεπρέ προσπαθεί να τον κάνει θύμα της με την δική της αδιαφορία και αποτυγχάνει. Η ήττα της οφείλεται σε μια συγκυρία, στη διαστροφή του Λεπρέ. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να φθάσουμε ως αυτό το σημείο της αφηγήσεως, χωρίς να έχει υπάρξει καμιά κορύφωση στον έρωτα της Μαντλέν ή στην εσωτερική αδυναμία του Λεπρέ να ανταποκριθεί σε έναν πολύτιμο γι' άλλους έρωτα που του προσφέρουν. Και όταν έρθει η ώρα να πέσει η αυλαία, η ηρωίδα του Προυστ έχει ξεφουσκώσει σαν το οποιοδήποτε ανάξιο θηλυκό. Ξαναπαντρεύεται όχι για να ξεχάσει τον Λεπρέ, μα...