Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τη βοήθεια ενός προξενητή, βρήκε και σύζυγο και σπίτι για να την στεγάσει. Το νοίκιασε για 999 χρόνια. Όχι γιατί ήλπιζε πως θα είχε τη χαρά να ζήσει εκεί τόσο πολύ μαζί της -εξήγησε αργότερα στη σύζυγό του- αλλά όντας ένας σκέτος "βάρβαρος" δεν μπορούσε να κάνει τίποτ' άλλο, σύμφωνα με την τοπική νομοθεσία. Δεν ανέφερε βέβαια πως, αν δεν ανανέωνε την καταβολή του ενοικίου, η μίσθωση αυτή έληγε αυτομάτως στο τέλος του μηνός. Οι λεπτομέρειες προκαλούσαν ανέκαθεν αποστροφή στον Πίκερτον. Επιπροσθέτως, εκείνη δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει τη χιουμοριστική πλευρά του θέματος....

Το πλάσμα άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Τραβήχτηκα. "Γκόντφρι", είπα, "θα εκτελέσω εν ψυχρώ όποιον προσπαθήσει να εκτελέσει το σχέδιό σου. Τι σ' έπιασε και θέλεις ν' απαθανατίσεις αυτό το ζούδι; Δεν έχω τίποτα με τους Γιαπωνέζικους δράκους, αλλά αυτή η αράχνη δεν αντέχεται, σου λέω". "Καβούρι είναι". "Καβούρι, αράχνη, σκουλήκι... το ίδιο κάνει. Τι ασχολείσαι μαζί του. Ένας εφιάλτης είναι. Σκέτο σίχαμα!" Το μισούσα στην κυριολεξία. Ήταν το πρώτο ζωντανό πλάσμα, που μ' έκανε να νιώθω έτσι. Ύστερα έπιασα στον αέρα μια δυνατή μυρωδιά σαν μούχλα και ο Γκόντφρι είπε πω...

Το πλάσμα άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Τραβήχτηκα. "Γκόντφρι", είπα, "θα εκτελέσω εν ψυχρώ όποιον προσπαθήσει να εκτελέσει το σχέδιό σου. Τι σ' έπιασε και θέλεις ν' απαθανατίσεις αυτό το ζούδι; Δεν έχω τίποτα με τους Γιαπωνέζικους δράκους, αλλά αυτή η αράχνη δεν αντέχεται, σου λέω". "Καβούρι είναι". "Καβούρι, αράχνη, σκουλήκι... το ίδιο κάνει. Τι ασχολείσαι μαζί του. Ένας εφιάλτης είναι. Σκέτο σίχαμα!" Το μισούσα στην κυριολεξία. Ήταν το πρώτο ζωντανό πλάσμα, που μ' έκανε να νιώθω έτσι. Ύστερα έπιασα στον αέρα μια δυνατή μυρωδιά σαν μούχλα και ο Γκόντφρι είπε πω...

Έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό ασημένιο κουτί, λίγο μεγαλύτερο από θήκη τράπουλας, το άνοιξε κι έριξε μια κουταλιά του τσαγιού μαύρη σκόνη στο κέντρο ενός άδειου πιάτου. Παρακολουθούσα τις κινήσεις του από πολύ κοντά, με την ελπίδα πως θ' ανακαλύψω τι ακριβώς ήταν αυτή η σκόνη. Οι προσπάθειές μου, όμως, αποδείχτηκαν άκαρπες. Ήταν μαύρη, όπως ήδη ανέφερα, και από κάποια απόσταση έμοιαζε με καρβουνόσκονη. Ωστόσο, μόλις εκτέθηκε στον ατμοσφαιρικό αέρα, το άγνωστο υλικό έγινε ρευστό, σαν υδράργυρος, και άρχισε να κυλάει εδώ κι εκεί μέσα στο πιάτο. Παρατήρησα πως άρχισε να π...

Έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό ασημένιο κουτί, λίγο μεγαλύτερο από θήκη τράπουλας, το άνοιξε κι έριξε μια κουταλιά του τσαγιού μαύρη σκόνη στο κέντρο ενός άδειου πιάτου. Παρακολουθούσα τις κινήσεις του από πολύ κοντά, με την ελπίδα πως θ' ανακαλύψω τι ακριβώς ήταν αυτή η σκόνη. Οι προσπάθειές μου, όμως, αποδείχτηκαν άκαρπες. Ήταν μαύρη, όπως ήδη ανέφερα, και από κάποια απόσταση έμοιαζε με καρβουνόσκονη. Ωστόσο, μόλις εκτέθηκε στον ατμοσφαιρικό αέρα, το άγνωστο υλικό έγινε ρευστό, σαν υδράργυρος, και άρχισε να κυλάει εδώ κι εκεί μέσα στο πιάτο. Παρατήρησα πως άρχισε να π...

Η ιστορία του Χαλεπά περιέχει τον εγκλωβισμό του σε μια κοινωνία, όπου η μοίρα του είχε οριστεί εκ των προτέρων από τους δικούς του. Περιλαμβάνει την προσπάθειά του ν' αντιταχτεί στο πεπρωμένο του, να κλονίσει με την εκφραστική τέχνη του την κυρίαρχη τάξη του νεοελληνικού καλλιτεχνικού κατεστημένου και να πληρώσει την απείθειά του με τα δεινά του αποκλεισμού και της περιφρόνησης, που θα τον οδηγήσουν στη σύγχυση του ψυχικού του κόσμου. Με τη διαφορά πως αυτοί που θέλησαν να του επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους δεν ήταν θεοί. Απλά, θεώρησαν τους εαυτούς τους πανίσχυρους, σ...

Όταν οι άποικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια φύση του Νέου κόσμου έπρεπε να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι συνθήκες τόνωσαν τις αρετές της γενναιότητας, της εργατικότητας και το φιλελεύθερο πνεύμα. Τα αμερικανικά tall tales κυριαρχούνται από αυτές τις αρετές, και εκφράζουν μια σχεδόν αναρχική πολιτική νοοτροπία. Τα tall tales πλάστηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν ευχάριστα και ελεύθερα τη ζωή τους, χωρίς να κατακρίνουν ή να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους. Η συνεισφορά τους στη δημιουργία εθνικής συνείδησης υπήρξε τεράστια. Η αμερικανική συνείδηση βρισκόταν ήδη στ...

Όταν οι άποικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια φύση του Νέου κόσμου έπρεπε να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι συνθήκες τόνωσαν τις αρετές της γενναιότητας, της εργατικότητας και το φιλελεύθερο πνεύμα. Τα αμερικανικά tall tales κυριαρχούνται από αυτές τις αρετές, και εκφράζουν μια σχεδόν αναρχική πολιτική νοοτροπία. Τα tall tales πλάστηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν ευχάριστα και ελεύθερα τη ζωή τους, χωρίς να κατακρίνουν ή να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους. Η συνεισφορά τους στη δημιουργία εθνικής συνείδησης υπήρξε τεράστια. Η αμερικανική συνείδηση βρισκόταν ήδη στ...

Περιέχει μεταφράσεις κειμένων του Αμπρόουζ Μπηρς.

"Ο εκδικητής" ("The Avenger: A Narrative"), η πιο εμπνευσμένη από τις τρεις όλες κι όλες ιστορίες τρόμου που έγραψε ο περίφημος "Άγγλος οπιομανής" Τόμας Ντε Κουίνσυ δημοσιεύθηκε πριν από 168 χρόνια στο λονδρέζικο περιοδικό Blackwood's Edinburgh Magazine και από τότε παραμένει μία από τις σημαντικότερες -και οπωσδήποτε η πρώτη στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία- ψυχολογικές σπουδές στην τρομοκρατία. Ωστόσο η πραγματική δύναμή της φανερώνεται όταν αρχίζει το ίδιο το κείμενο να ενεργεί σαν τρομοκράτης! Αυτό μόνον ο Ντε Κουίνσυ θα μπορούσε να το κατορθώσει.

Ο Τσαρλς Ματσουρίν, θείος της μητέρας του Όσκαρ Ουάιλντ, ήταν ένας εκκεντρικός Ιρλανδός κληρικός, που κυκλοφορούσε με περίεργες κομμώσεις, πήγαινε για ψάρεμα φορώντας μεταξωτές γυναικείες κάλτσες, συμλεκόταν άγρια με τους συνομιλητές του επί καλλιτεχνικών και θεολογικών θεμάτων ή κολλούσε τα χείλη του με αλευρόκολλα για να αποφύγει την συζήτηση και έγραφε περίπλοκα μυθιστορήματα. Η ιστορία τρόμου, Μέλμοθ ο περιπλανώμενος, είναι το σημαντικότερο έργο αυτής της εξωφρενικής πνευματικής μορφής, ένα έργο που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην γένεση και την διαμόρφωση του ευρωπαϊκού...

Εκατόν εξήντα χρόνια μετά, "Το κοράκι" του Πόε αριθμεί χιλιάδες μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, εκατομμύρια σελίδες αφιερωμένες στην ανάλυση του και χιλιάδες λογοτεχνικά, ζωγραφικά, κινηματογραφικά, μουσικά έργα εμπνευσμένα από τους πυρετώδεις στίχους του. Το δοκίμιο "Η φιλοσοφία της σύνθεσης", που συμπληρώνει ως παράρτημα την έκδοση και στο οποίο ποιητής περιγράφει βήμα βήμα την δημιουργία του "Κορακιού" δεν είχε την ίδια τύχη, ωστόσο αποτελεί ένα ανεπανάληπτο σε δύναμη μάθημα δημιουργικής γραφής, από το οποίο άντλησαν τα βασικά στοιχεία της τέχνης τους οι μεγ...

"Ο βασιλιάς του χρυσού ποταμού" είναι ένα εξαιρετικό παραμύθι, γραμμένο με το γοητευτικό ύφος, την αγάπη για τα ορεινά τοπία και την ασυνήθιστη καρτερία με την οποία η πένα του Τζων Ράσκιν οδηγούσε πάντα σε ηθικά συμπεράσματα. Εν τούτοις είναι πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα γραπτά του. Σε όλη του τη ζωή καταγινόταν με την ερμηνεία της φύσης των ζωγραφικών πινάκων και των αρχιτεκτονικών δημιουργιών. Αν και κριτικός της τέχνης, με λεπτή αίσθηση της αρμονίας και βαθύτατη προσήλωση στην ομορφιά, ένιωθε πάντα πως είχε μιαν αποστολή και παρέμενε ακλόνητος στις υποχρεώσεις που π...

Ο Πούσκιν άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα "Ο Νέγρος του Μεγάλου Πέτρου", με θέμα την τραγική οικογενειακή ζωή του προπάππου του, Αβραάμ (Ιμπραήμ) Γκάνιμπαλ, στα τέλη του Ιουλίου του 1827. Όπως ο θρυλικός τσάρος Μεγάλος Πέτρος ξεχώρισε ένα μαύρο σκλαβάκι για να το χώσει σαν αγκάθι στο μάτι των Αυλικών του, κάνοντας το έναν μορφωμένο στρατιωτικό, αυθεντία σε θέματα μηχανικής, έτσι και ο ποιητής ξεχωρίζει τον νέγρο προγονό του για να τον μπήξει στην καρδιά της διεφθαρμένης αριστοκρατίας, κάνοντας τον ήρωα ενός αιχμηρού μυθιστορήματος. Κάθε εικόνα και ένα καλοζυγισμένο χτύπημα...

Ήταν κάποτε ένα κουρείο, που πήγαιναν οι άνθρωποι για να φρεσκαριστούν, να γίνουν όμορφοι, να διώξουν από πάνω τους την βρωμιά της μεγάλης πόλης. Το κουρείο βρισκόταν δίπλα σε μια μεγάλη εκκλησία, όπου πήγαιναν οι άνθρωποι για να σώσουν την ψυχή τους από την ανηθικότητα της μεγάλης πόλης. Και από την άλλη πλευρά της εκκλησίας υπήρχε ένας φούρνος, όπου πήγαιναν οι άνθρωποι να φάνε λαχταριστές κρεατόπιτες, και να ξεχάσουν την κούραση, την πείνα, την αθλιότητα της μεγάλης πόλης. Και όλα αυτά στην καρδιά του νόμου, εκεί όπου εργάζονταν καθημερινά οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι α...

Μα είμαι όντως αθάνατος; Επί τριακόσια τρία χρόνια έθετα συνεχώς στον εαυτό μου αυτό το ερώτημα, και απάντηση δεν έπαιρνα. Κάποια μέρα - μέρα σημαδιακή - ανακάλυψα μιαν άσπρη τρίχα ανάμεσα στις καστανές μπούκλες μου. Αυτό σίγουρα σημαίνει πως γερνώ. Αλλά μπορεί κιόλας να ήταν εκεί κρυμμένη τριακόσια χρόνια. Κάποιοι ασπρίζουν εντελώς πριν φτάσουν τα είκοσι. Θα πω την ιστορία μου και ας κρίνει ο αναγνώστης τι συμβαίνει πραγματικά, θα πω την ιστορία μου. Να, λοιπόν, που μηχανεύτηκα έναν τρόπο να περάσω μερικές ώρες μιας αιωνιότητας που άρχισε να καταντά αφόρητη. Για πάντα! Γί...

[...] Τα τριακόσια εξήντα πέντε δίστιχα που περιλαμβάνει αυτό το ημερολόγιο, είναι λαϊκά. Δηλαδή πλάστηκαν από ανωνύμους τροβαδούρους και κατόρθωσαν να κλέψουν τις καρδιές των ανθρώπων, που τα διέσωσαν μέχρι την καταγραφή τους. Είναι δημιουργίες παιδιών του λαού και τα αγάπησαν τα παιδιά του λαού και τα παιδιά των παιδιών του λαού. Διαλέχτηκαν από πολλές ανθολογίες, συλλογές, μελετήματα, όλα πρωτότυπα και όλα οτην μορφή που καταγράφτηκαν. (Γιώργος Μπλάνας)

Δύο ποιήματα, τρεις βιβλιοκριτικές και τρία δοκίμια αποτελούν τη συμμετοχή του ίδιου του Ηλία Λάγιου στον τόμο αυτό. Όλα κείμενα της ωριμότητάς του, πολυσχιδή και πολυσήμαντα, αποτυπώνουν ευκρινώς το ίχνος του πνευματικού ανθρώπου, δίνουν ένα ισχυρό δείγμα του ποιητικού λόγου και ένα ευκρινές στίγμα της δημόσιας παρουσίας του, του δημόσιου λόγου του. Τα υπόλοιπα κείμενα αναφέρονται στο έργο του, είναι γραμμένα από κριτικούς και ομοτέχνους του, και ως σύνολο αποτελούν το κύριο σώμα της κριτικογραφίας που αφορά την ποίησή του. Η έκδοση αυτή έχει τον χαρακτήρα της τελευταία...

Οι ρίζες των λαϊκών σλοβακικών παραμυθιών χάνονται μέσα στους αιώνες. Οι Σλοβάκοι, λαός αρχαίος, που υπέφεραν από τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική βία πολλών κατακτητών, φύλαξαν τα παραμύθια αυτά σαν στολίδια. Τα δούλεψαν, τα πλούτισαν και τα διέδωσαν από στόμα σε στόμα, τόσο σε αντιστοιχία με τη σλαβική παράδοση - μέρος της οποίας είναι η σλοβακική - όσο και σε αντιστοιχία με τις παραδόσεις των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Ως τα μέσα του 19ου αιώνα, τα σλοβακικά παραμύθια ήταν αποκλειστική υπόθεση των παραμυθάδων, που δεν είχαν άλλο μέσο να τα διαφυλάξουν από τη μνήμη...