Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο εκδικητής" ("The Avenger: A Narrative"), η πιο εμπνευσμένη από τις τρεις όλες κι όλες ιστορίες τρόμου που έγραψε ο περίφημος "Άγγλος οπιομανής" Τόμας Ντε Κουίνσυ δημοσιεύθηκε πριν από 168 χρόνια στο λονδρέζικο περιοδικό Blackwood's Edinburgh Magazine και από τότε παραμένει μία από τις σημαντικότερες -και οπωσδήποτε η πρώτη στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία- ψυχολογικές σπουδές στην τρομοκρατία. Ωστόσο η πραγματική δύναμή της φανερώνεται όταν αρχίζει το ίδιο το κείμενο να ενεργεί σαν τρομοκράτης! Αυτό μόνον ο Ντε Κουίνσυ θα μπορούσε να το κατορθώσει.

Τασμανία, 1954. Ο Μπόγιαν Μπίλο πιάνει δουλειά σε ένα υδροηλεκτρικό φράγμα και μεταφέρει ολόκληρη την οικογένειά του από τη Σλοβενία, ώστε να ξεκινήσουν όλοι μαζί μια νέα ζωή, μακριά από τις στερήσεις του πολέμου και τους καταυλισμούς προσφύγων. Ένα βράδυ, η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, και ο Μπόγιαν μένει μόνος να φροντίσει την τρίχρονη κόρη τους Σόνια, πνίγοντας τα φαντάσματα που τον καταδιώκουν στο ποτό. Τριανταπέντε χρόνια αργότερα, η Σόνια επιστρέφει στην Τασμανία και σε έναν πατέρα που στοιχειώνεται από τις αναμνήσεις του πολέμου αλλά κι από πιο πρόσφατους εφιάλτ...

Τασμανία, 1954. Ο Μπόγιαν Μπίλο πιάνει δουλειά σε ένα υδροηλεκτρικό φράγμα και μεταφέρει ολόκληρη την οικογένειά του από τη Σλοβενία, ώστε να ξεκινήσουν όλοι μαζί μια νέα ζωή, μακριά από τις στερήσεις του πολέμου και τους καταυλισμούς προσφύγων. Ένα βράδυ, η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, και ο Μπόγιαν μένει μόνος να φροντίσει την τρίχρονη κόρη τους Σόνια, πνίγοντας τα φαντάσματα που τον καταδιώκουν στο ποτό. Τριανταπέντε χρόνια αργότερα, η Σόνια επιστρέφει στην Τασμανία και σε έναν πατέρα που στοιχειώνεται από τις αναμνήσεις του πολέμου αλλά κι από πιο πρόσφατους εφιάλτ...

Μα είμαι όντως αθάνατος; Επί τριακόσια τρία χρόνια έθετα συνεχώς στον εαυτό μου αυτό το ερώτημα, και απάντηση δεν έπαιρνα. Κάποια μέρα - μέρα σημαδιακή - ανακάλυψα μιαν άσπρη τρίχα ανάμεσα στις καστανές μπούκλες μου. Αυτό σίγουρα σημαίνει πως γερνώ. Αλλά μπορεί κιόλας να ήταν εκεί κρυμμένη τριακόσια χρόνια. Κάποιοι ασπρίζουν εντελώς πριν φτάσουν τα είκοσι. Θα πω την ιστορία μου και ας κρίνει ο αναγνώστης τι συμβαίνει πραγματικά, θα πω την ιστορία μου. Να, λοιπόν, που μηχανεύτηκα έναν τρόπο να περάσω μερικές ώρες μιας αιωνιότητας που άρχισε να καταντά αφόρητη. Για πάντα! Γί...

Η ιστορία του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, αν και είναι μόνο ένα επεισόδιο των "Αδελφών Καραμάζοβ" του Ντοστογιέβσκη, συγκέντρωσε την αποκλειστική προσοχή των φιλοσόφων, των θεολόγων, των πολιτικών και φυσικά των κριτικών. Ο προβληματισμός του εισέβαλε στον 20ό αιώνα με την ανατριχιαστική ορμή που εισέβαλαν οι απόψεις περί ευρωπαϊκού μηδενισμού του Nietzsche, ο οποίος ισχυρίστηκε πως το 'γκρέμισμα' όλων των αξιών θα καθορίσει την εφιαλτική μοίρα του ευρωπαίου ανθρώπου. Ο Ντοστογιέβσκη είδε με τρόμο αυτόν τον μηδενισμό να καλπάζει, πάνω στο θηρίο του ορθολογισμού και αντέταξε τη βα...

Στη μέση ενός απέραντου λιβαδιού με πανέμορφα λουλούδια, υπήρχε ένα ικρίωμα· κι απάνω στο ικρίωμα, μια κρεμάλα· και στην άκρη του σκοινιού ένας... κρεμασμένος! Το πρόσωπο του ήταν στραμμένο προς το μέρος μας. Μπορούσα να διακρίνω καθαρά τα χαρακτηριστικά του που, αν και μελανά και παραμορφωμένα, έδειχναν πως ο θάνατος είχε έρθει μέσα στην ομορφιά της πλάσης την ίδια εκείνη μέρα. "Ο μοναχός και η κόρη του δημίου" -το εκτενέστερο μέχρι στιγμής αφηγηματικό έργο του Άμπροουζ Μπηρς, διασκευή μιας παλιάς γερμανικής ιστορίας -εκδόθηκε το 1891 από τους F. J. Schulte & Company στ...

Στη μέση ενός απέραντου λιβαδιού με πανέμορφα λουλούδια, υπήρχε ένα ικρίωμα· κι απάνω στο ικρίωμα, μια κρεμάλα· και στην άκρη του σκοινιού ένας... κρεμασμένος! Το πρόσωπο του ήταν στραμμένο προς το μέρος μας. Μπορούσα να διακρίνω καθαρά τα χαρακτηριστικά του που, αν και μελανά και παραμορφωμένα, έδειχναν πως ο θάνατος είχε έρθει μέσα στην ομορφιά της πλάσης την ίδια εκείνη μέρα. "Ο μοναχός και η κόρη του δημίου" -το εκτενέστερο μέχρι στιγμής αφηγηματικό έργο του Άμπροουζ Μπηρς, διασκευή μιας παλιάς γερμανικής ιστορίας -εκδόθηκε το 1891 από τους F. J. Schulte & Company στ...

Ο Πούσκιν άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα "Ο Νέγρος του Μεγάλου Πέτρου", με θέμα την τραγική οικογενειακή ζωή του προπάππου του, Αβραάμ (Ιμπραήμ) Γκάνιμπαλ, στα τέλη του Ιουλίου του 1827. Όπως ο θρυλικός τσάρος Μεγάλος Πέτρος ξεχώρισε ένα μαύρο σκλαβάκι για να το χώσει σαν αγκάθι στο μάτι των Αυλικών του, κάνοντας το έναν μορφωμένο στρατιωτικό, αυθεντία σε θέματα μηχανικής, έτσι και ο ποιητής ξεχωρίζει τον νέγρο προγονό του για να τον μπήξει στην καρδιά της διεφθαρμένης αριστοκρατίας, κάνοντας τον ήρωα ενός αιχμηρού μυθιστορήματος. Κάθε εικόνα και ένα καλοζυγισμένο χτύπημα...

Την ημέρα της ορκωμοσίας του Μπαράκ Ομπάμα, ένας αινιγματικός δισεκατομμυριούχος εγκαθίσταται στους "Κήπους", μια παραμυθένια, προστατευμένη γειτονιά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ. Οι κάτοικοί της αντιμετωπίζουν με περιέργεια αυτό τον εκκεντρικό νεοφερμένο και την οικογένειά του. Μαζί με το αλλόκοτο όνομα, την περίεργη προφορά και μια αναμφισβήτητη αύρα απειλής, ο Νέρων Γκόλντεν έχει φέρει και τους τρεις γιους του: τον ιδιοφυή αλλά αγοραφοβικό και αλκοολικό Πέτια· τον Άπου, τον φανταχτερό καλλιτέχνη, αχόρταγο σεξουαλικά και πνευματικά, που η φήμη του φτάνει είκοσι τετράγωνα πιο πέρ...

[...] O ζωγράφος Paul Avril (1849-1928), γνωστός για τις εικονογραφήσεις συγγραφέων της εποχής του -κυρίως του Theophile Gautier- στολίζει με είκοσι έγχρωμες λιθογραφίες την έκδοση "Friedrich Karl Forberg: Manuel d' erotologie classique [De figuris Veneris] Traduit litteralement du latin par Isidore Liseux, Paris: Charles Hirsch, 1906". Παράλληλα, εκδίδονται σε 175 αντίτυπα μόνο οι λιθογραφίες. Ο Avril αξιοποίησε το κυριότερο χαρακτηριστικό της εικαστικής γραμμής του: την ελαφρά ακαμψία των σωμάτων, που δίνει μια κλασική διάσταση έτοιμη πάντα να εκραγεί. Αυτή η μόνιμη τάση...

[...] O ζωγράφος Paul Avril (1849-1928), γνωστός για τις εικονογραφήσεις συγγραφέων της εποχής του -κυρίως του Theophile Gautier- στολίζει με είκοσι έγχρωμες λιθογραφίες την έκδοση "Friedrich Karl Forberg: Manuel d' erotologie classique [De figuris Veneris] Traduit litteralement du latin par Isidore Liseux, Paris: Charles Hirsch, 1906". Παράλληλα, εκδίδονται σε 175 αντίτυπα μόνο οι λιθογραφίες. Ο Avril αξιοποίησε το κυριότερο χαρακτηριστικό της εικαστικής γραμμής του: την ελαφρά ακαμψία των σωμάτων, που δίνει μια κλασική διάσταση έτοιμη πάντα να εκραγεί. Αυτή η μόνιμη τάση...

Οι "Φόνοι της οδού Μοργκ" είναι το πρώτο δείγμα του λογοτεχνικού είδους που συνηθίσαμε να το ονομάζουμε Αστυνομική Ιστορία, μια υποκατηγορία της Πεζογραφίας Μυστηρίου καταπώς θεωρούν οι ειδικοί. Συνεπώς εκτός από την μεγάλη λογοτεχνική της αξία, η ιστορία αυτή του Έντγκαρ Άλλαν Πόε έχει και μνημειακό χαρακτήρα. Στην οδό Μοργκ των Παρισίων συμβαίνει μια μυστηριώδης και βάναυση δολοφονία δύο γυναικών. Πολυάριθμοι μάρτυρες δηλώνουν ότι άκουσαν τη φωνή του πιθανού δολοφόνου, κανείς όμως δεν μπόρεσε να καταλάβει ποια γλώσσα ήταν αυτή που μιλούσε. Έτσι, οι έρευνες της αστυνομί...

Στέκομαι ακούω κύματα να ωρύονται το μαρτύριο κάποιας ακτής· κοιτάζω το χέρι μου: κρατάω μια φούχτα άμμο χρυσή... Ασήμαντο απόκτημα! Και πώς γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλα, πώς χάνεται· βουλιάζει κι εγώ θρηνώ· θρηνώ, βουλιάζει! Θεέ μου, αν έσφιγγα γερά το χέρι, θα την έσωζα; Θα την κρατούσα μακριά απ' τ' ανελέητο κύμα; Όνειρο μέσα σε όνειρο είναι ό,τι ζούμε; Αυτό; Τα σημαντικότερα ποιήματα της μεγαλύτερης λογοτεχνικής φυσιογνωμίας που γνώρισε ποτέ η Αμερική, σε σύγχρονες μεταφράσεις.

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως: "Τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι". Δηλαδή, επιμένει να μην τρομοκρατείται από τη λογική της λογικής και συγκροτημένης ανάλυσης του ζητήματος, πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνον έτσι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα να ζήσει τη ζωή του (όσο τον αφήσουν οι τρομοκράτες αντιτρομοκράτες) σαν δική του ζωή. Διαβάζει, λοιπόν, ορισμένες σημαντικές σελίδες του Best Seller που ονομάζουμε τρομοκρατία...

Το μικρό αυτό βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την επιστήμη ούτε με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως: "Τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι". Δηλαδή, επιμένει να μην τρομοκρατείται από τη λογική της λογικής και συγκροτημένης ανάλυσης του ζητήματος, πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνον έτσι μπορεί να έχει κάποια ελπίδα να ζήσει τη ζωή του (όσο τον αφήσουν οι τρομοκράτες αντιτρομοκράτες) σαν δική του ζωή. Διαβάζει, λοιπόν, ορισμένες σημαντικές σελίδες του Best Seller που ονομάζουμε τρομοκρατία...

Οι ρίζες των λαϊκών σλοβακικών παραμυθιών χάνονται μέσα στους αιώνες. Οι Σλοβάκοι, λαός αρχαίος, που υπέφεραν από τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική βία πολλών κατακτητών, φύλαξαν τα παραμύθια αυτά σαν στολίδια. Τα δούλεψαν, τα πλούτισαν και τα διέδωσαν από στόμα σε στόμα, τόσο σε αντιστοιχία με τη σλαβική παράδοση - μέρος της οποίας είναι η σλοβακική - όσο και σε αντιστοιχία με τις παραδόσεις των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Ως τα μέσα του 19ου αιώνα, τα σλοβακικά παραμύθια ήταν αποκλειστική υπόθεση των παραμυθάδων, που δεν είχαν άλλο μέσο να τα διαφυλάξουν από τη μνήμη...

Όταν οι άποικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια φύση του Νέου κόσμου έπρεπε να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι συνθήκες τόνωσαν τις αρετές της γενναιότητας, της εργατικότητας και το φιλελεύθερο πνεύμα. Τα αμερικανικά tall tales κυριαρχούνται από αυτές τις αρετές, και εκφράζουν μια σχεδόν αναρχική πολιτική νοοτροπία. Τα tall tales πλάστηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν ευχάριστα και ελεύθερα τη ζωή τους, χωρίς να κατακρίνουν ή να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους. Η συνεισφορά τους στη δημιουργία εθνικής συνείδησης υπήρξε τεράστια. Η αμερικανική συνείδηση βρισκόταν ήδη στ...

Όταν οι άποικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια φύση του Νέου κόσμου έπρεπε να επιβιώσουν μόνοι τους. Οι συνθήκες τόνωσαν τις αρετές της γενναιότητας, της εργατικότητας και το φιλελεύθερο πνεύμα. Τα αμερικανικά tall tales κυριαρχούνται από αυτές τις αρετές, και εκφράζουν μια σχεδόν αναρχική πολιτική νοοτροπία. Τα tall tales πλάστηκαν από ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν ευχάριστα και ελεύθερα τη ζωή τους, χωρίς να κατακρίνουν ή να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους. Η συνεισφορά τους στη δημιουργία εθνικής συνείδησης υπήρξε τεράστια. Η αμερικανική συνείδηση βρισκόταν ήδη στ...