Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βασικός κορμός τού βιβλίου της Νίτσας Λουλέ, είναι η αλληλογραφία των γονιών της, Κώστα Λουλέ και Μαρίας Λουλέ, το γένος Μπαρτζιώτα, από τη φυλακή, την εξορία και την παρανομία, και φέρει το στίγμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Η αλληλογραφία των Λουλέ ξεκινά από το βουνό και τον Εμφύλιο το 1949 και τελειώνει το Μάιο του 1974, λίγο πριν από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα,Λέρος, Ωρωπός, Γιούρα, Αλικαρνασσός, Ετσεδίν, νοσοκομείο φυλακισμένων Άγιος Παύλος... Ολόκληρη η περίοδος των πέτρινων χρόνων περνά μέσα απ’ αυτά τα γράμματα, τόσο εκείνα π...

"...Σε μία μέρα θα έχω ξεχαστεί", έλεγε σε συνέντευξη του στους "Schooligans" το 2005, λίγο πριν φύγει από την προεδρία. Πέρασαν επτά χρόνια. Η αγάπη του κόσμου τον διαψεύδει καθημερινά. "Μας λείπετε πολύ..." είναι η φράση που του λένε στον δρόμο, στο σινεμά, στην ταβέρνα.

... όλα αυτά συνέβησαν πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, στο µικρό παµπάλαιο στούντιο της Ελληνικής Κρατικής Ραδιοφωνίας. Έντονες συζητήσεις, διαφωνίες, προτάσεις, καταγγελίες, πισωγυρίσµατα, ιστορικές ανάδροµες. Άλλαξε κάτι; Όχι. Αν σήµερα ξεκινούσαµε την εκποµπή από την αρχή, πάλι για τα ίδια θέµατα θα συζητούσαµε. Την οικονοµία, τη διαφάνεια, την παιδεία, την υγειά, τους µετανάστες, τον κατακρεουργηµένο πολιτισµό µας. Ούτε λόγος για αυτοκριτική, για όραµα, για ελπίδα. Μόνο: "εµείς αν έρθουµε στην εξουσία θα, θα, θα". Έπεα πτερόεντα...

Όταν πρωτομιλήσαμε με τον Λεωνίδα Κύρκο ήταν πρόεδρος του ΚΚΕ εσ. Όσα χρόνια τον θυμάμαι ήταν πάντα από τα ηγετικά στελέχη της αριστεράς. Μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στην πολιτική ζωή του τόπου. Για τον πολύ κόσμο γνωστός κυρίως από τις ομιλίες του στις συγκεντρώσεις και τη βουλή. Για τους άλλους που είναι πιο κοντά του, από τους αγώνες του σε όλες τις αντιστασιακές περιόδους της χώρας. Ο Λεωνίδας είναι ένας καλός συζητητής και ακόμη καλύτερος αφηγητής. Με πλούσια ζωή σε εναλλασσόμενες εικόνες γεμάτες δράση και συναισθήματα. Κατά τη γνώμη μου από τους διαλλακτικότερους...

Πολλοί είναι εκείνοι που περνούν από τη ζωή μας. Λίγοι αφήνουν τη σφραγίδα τους. Κι ακόμη πιο λίγοι που μια φράση τους μας συνοδεύει μέχρι να φύγουμε: Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά για να ’ναι ευτυχισμένος. Φτάνει να ’χει δυο-τρεις φίλους να τον αγαπούνε πραγματικά, και χρήματα τόσα για να μπορεί να τους κερνά. Πώς θα μπορούσε αλήθεια να ζήσει ο Νίκος σήμερα, που το κέρασμα θεωρείται κοροϊδία αν δεν έχεις να κερδίσεις κάτι από αυτό; Ο Νίκος Ξυλούρης και πάλι μαζί μας με ένα ανανεωμένο βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν 30 χρόνια όταν έφυγε από κοντά μας. Μια διαδρομή στην...

[...] Σε απόσταση από τα μαύρα χρόνια, το βιβλίο της Νίτσας υποχρεώνει τον αναγνώστη -κι αυτόν που τα έζησε κι αυτόν που απλώς τα διαβάζει - να αναλογιστεί σε ποια άβυσσο είχε πέσει ο τόπος. Με ποια τρομαχτικά διλήμματα ήρθαν αντιμέτωποι πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή και πώς βρήκαν το κουράγιο να τα υπερβούν. Ο αναγνώστης που δεν έχει ο ίδιος βιώματα, δεν μπορεί να δεχτεί πως υπήρξε τόση βαρβαρότητα σε βάρος ανυπεράσπιστων γυναικών και παιδιών. Και η πρώτη του κρίση θα είναι πιθανότητα πως η Νίτσα Λουλέ απλώς υπερβάλλει, αναπαράγοντας την πολιτική αντίθεση της εποχής. Κι...

"Ο Μητσοτάκης δεν είναι αυτός που παρουσιάζει μια ορισμένη μερίδα του αστικού τύπου. Είναι θα 'λεγα διαμετρικά αντίθετος. Έχω σχηματίσει μια πάρα πολύ θετική εικόνα. Βεβαίως είναι ένας σκληρός ιδεολογικά και πολιτικά, αντίπαλος. Ωστόσο έχει σημαντικά χαρίσματα. Το πρώτο είναι ότι σου λέει αυτό που σκέφτεται..." Χ. Φλωράκης (ΕΡΤ, 4.11.1989)

Ο πολιτικός, ο στρατευμένος, ο μαχητής είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Την πλευρά την ανθρώπινη προσπαθεί να αγγίξει τούτο το βιβλίο και είναι μόνο μια γεύση, γιατί ένας άνθρωπος δε χωρά σε μερικές κόλλες χαρτί.