Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι επτανήσιοι - ζακυνθινής καταγωγής - ηθοποιοί Διονύσιος Ταβουλάρης και Ευαγγελία Παρασκευοπούλου υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του νεοελληνικού "σοβαρού" θεάτρου σε μια περίοδο έντονων ζυμώσεων όπως ο 19ος αιώνας. Η αλληλογραφία τους με τον συγγραφέα και διπλωμάτη Κλέωνα Ραγκαβή αφορά την προσπάθεια τους να παρουσιάσουν ο καθένας με τον δικό του θίασο το έμμετρο πεντάπρακτο δράμα η "Δούκισσα των Αθηνών" του Ραγκαβή κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Οι επιστολές της Παρασκευοπούλου εστιάζουν κυρίως σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν την προετοιμασία της π...

[δύο τόμοι] Γραμμένο με τις μεθοδολογικές επιλογές και προδιαγραφές της θεατρικής ιστοριογραφίας δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο παραστασιολόγιο και την τεκμηρίωσή του, αλλά αναλύει και κομβικά έργα του δραματολογίου, τις παραστάσεις του ερασιτεχνικού θεάτρου, ακόμα και θεάματα του λαϊκού θεάτρου, ώστε να θέτει νέα standards τόσο στην ιστοριογραφία του επτανησιακού θεάτρου όσο και στο ιστορικό της διάδοσης και καλλιέργειας της ιταλικής όπερας στα ελληνικά αστικά ελληνικά κέντρα· πέραν τούτου όμως είναι ακόμα και ένα κεφάλαιο της ιστορίας της ιταλικής όπερας στη διάδοσ...

Ο Παύλος Καρρέρ (1829-1896), ένας από τους σημαντικότερους Επτανήσιους συνθέτες του 19ου αιώνα, είναι ουσιαστικά ο πρώτος συνθέτης που συνέδεσε το όνομά του με τη συστηματική προσπάθεια δημιουργίας εθνικής όπερας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Στα επτά χρόνια της παραμονής του στο Μιλάνο, από το 1850 έως το 1857, εργάστηκε, δραστηριοποιήθηκε και δοκιμάστηκε καλλιτεχνικά στη σκηνή ενός από τα μεγαλύτερα θέατρα της απαιτητικής - σοβινιστικής μουσικά- Ιταλίας, αυτής του θεάτρου Carcano. Η περίοδος αυτή, καθοριστική στη διαμόρφωσή του ως συνθέτη, είναι η λιγότερο γνωστή και χαρ...

Στα είκοσι επτά κείμενα που περιλαμβάνονται στις Ανα-γνώσεις, κείμενα δημοσιευμένα την τελευταία δεκαετία σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, αλλά και ορισμένα αδημοσίευτα, ο Διονύσης Ν. Μουσμούτης μιλάει για συγγραφείς και βιβλία, φωτίζοντας ποικίλες πτυχές του λογοτεχνικού και του πνευματικού γίγνεσθαι. Το έργο και η προσωπικότητα ποιητών όπως ο Ανδρέας Κάλβος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καββαδίας, η Λούλα Βάλβη-Μυλωνά, ο Διονύσης Σέρρας, ο Διονύσης Φλεμοτόμος, ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας και ο Γιώργος Χρονάς, πεζογράφων όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Τάκης Θεοδ...

Στη σημαντική προσφορά της Μαριέττας Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962) στα νεοελληνικά (γράμματα ξεχωριστό κομμάτι καταλαμβάνει η διάσωση και καταγραφή, στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, μαρτυριών του λαϊκού πολιτισμού της Ζακύνθου, ηθών και εθίμων, τραγουδιών, παραδόσεων, θρύλων, παροιμιών, "ομιλιών" από το λαϊκό θέατρο κ.ά. Η Γιαννοπούλου-Μινώτου κατέγραψε επίσης και δημοσίευσε ογδόντα τέσσερα παραμύθια, ανεκτίμητες μαρτυρίες του παρελθόντος της Ζακύνθου, καθώς διασώζουν πολύτιμο γλωσσικό υλικό και στοιχεία του ζακυνθινού υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Γνωστή για τη γόνιμ...

«Του κάκου Φράγκο θέλουν να σε κάμουνε / που είσ’ Έλληνας τα Μνήματα φωνάζουνε», γράφει ο Αντώνιος Μαρτελάος στο επίγραμμα που αφιέρωσε στον Ούγκο Φόσκολο, υπαινισσόμενος το καθαρά ελληνικής έμπνευσης έργο του I sepolcri. Αλήθεια, τι ήταν εντέλει αυτός που το έργο του αναδείχθηκε σε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους των νεότερων ιταλικών γραμμάτων; Είναι σαφές ότι ο Φόσκολο δεν λησμόνησε ποτέ τη γενέθλια γη, ούτε σταμάτησε ποτέ να έχει τη σκέψη του στην Ελλάδα και δεν εννοώ μόνο ότι άντλησε ποιητική έμπνευση από την Ελλάδα, όπως αυτή εκφράζεται στο αφιερωμένο στη γενέθλια...

"Η ελληνική ψυχή του Ούγου Φωσκόλου" είναι ένα σχολαστικά δουλεμένο ανθολόγιο το οποίο στηρίζεται κυρίως σε επιστολές του ποιητή καθώς και σε άλλα μελετήματα γνωστών φωσκολιστών. Ο Σπύρος Μινώτος (1898-1988) επέλεξε τα αποσπάσματα που αναδεικνύουν την αγάπη του Φώσκολο για τη Ζάκυνθο και το ενδιαφέρον του για τα ελληνικά πράγματα. Χωρίς αμφιβολία, και με δεδομένη την έλλειψη άλλης νεότερης εργασίας, το "ανθολόγιο" του Μινώτου εκτός του ότι συμπληρώνει το γνωστό παλαιότερο δημοσίευμα του Παναγιώτη Χιώτη "Ελληνικός χαρακτήρ και αίσθημα εθνικόν του Φωσκόλου" (1871), παραμένει...

Από τις εκδόσεις "Ergo" κυκλοφορήθηκε το έκτο παράρτημα της "Παραβάσεως", του επιστημονικού δελτίου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, όπου περιλαμβάνεται μελέτη σχετική με τον "Σταθάτειο Δραματικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων". Τη μελέτη αυτή συνέγραψε η αν. καθηγήτρια κ. Κυριακή Πετράκου (συνεχίζοντας σχετικές έρευνές της που είχαν οδηγήσει στην έκδοση του βιβλίου της "Oι Θεατρικοί Διαγωνισμοί 1870-1925"), από κοινού με τον ιστορικό του Θεάτρου μας κ. Διονύση Μουσμούτη. Όπως τονίζουν στον πρόλογό τους, το Αρχείο του Σταθάτειου Δραματικού Διαγ...

Όπως σε όλες τις μελέτες του, έτσι και στην προκείμενη, ο Διονύσης Μουσμούτης, όπου ασχολείται με την αλληλογραφία Ξενόπουλου-Μαλάνου, τα τεκμήρια της οποίας απόκεινται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, δεν αρκείται στην απλή, σχολιασμένη παρουσίαση των επιστολών. Επιδιώκει την αναστύλωση των βασικότερων στοιχείων που καθόρισαν το γραμματολογικό πρόσωπο της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν, προσθέτοντας επίσης πληροφορίες για τα κοινωνικά και τα πολιτιστικά ήθη που αναμφίβολα έχουν πάντοτε έμμεση ή άμεση σχέση με τη δημιουργική προετοιμασία πολλών έργων της σύγχρ...

Οι επτά επιστολές του Ρώμα στο Μπαστιά που έχουμε στη διάθεσή μας, εκτός του ότι αποτελούν πολύτιμη πηγή ενός μεγάλου φάσματος πληροφοριών ως αφορώσες πράγματα της λογοτεχνικής, θεατρικής, πολιτικής ιστορίας μας ή της τοπικής ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, αναδεικνύουν τη γνωριμία και την εξέλιξη της φιλικής σχέσης που ανέπτυξε με τον αποδέκτη τους, μιας σχέσης καθοριστικής για την πνευματική πορεία, τη σταδιοδρομία του. Όπως διαπιστώνεται από το περιεχόμενο των τεσσάρων επιστολών του Ρώμα στο Μινωτή, η φιλία τους υπήρξε μακρόχρονη, ειλικρινής και σαφέστατα απείχ...

Ο τόμος αυτός στοχεύει στην εξέταση ορισμένων πλευρών του πολύπλευρου έργου που έδωσε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και κυρίως εκείνων που δεν έχουν φωτιστεί αρκετά ή καθόλου από την κριτική. Ανάμεσα στις καταθέσεις του τόμου προηγούνται, εύλογα, τα κείμενα των ομοτέχνων: του Ιακώβου Καμπανέλλη, του Γιώργου Μανιώτη και του Γιάννη Χρυσούλη. Ακολουθούν τα μελετήματα για την πεζογραφία, τη δραματουργία, τον κριτικό λόγο και την αλληλογραφία του Ξενόπουλου. [...] Είναι σαφές ότι όσες σελίδες και αν αφιερωθούν στον Ζακυνθινό συγγραφέα θα παραμένουν πάντα κενά στην περιοχή της έρε...

Μία εκ των περιόδων με την οποία ο Γρηγόριος Ξενόπουλος ασχολήθηκε ελάχιστα, εντελώς επιφανειακά και εμφανώς επεδίωξε να προσπεράσει, αφιερώνοντας ελάχιστες σειρές στις αυτοβιογραφικές σελίδες του, είναι το διάστημα κατά το οποίο αγανακτισμένος και απογοητευμένος από την συνεχή άρνηση του Αριστείου των Γραμμάτων και Τεχνών, αποφάσισε να δηλώσει ότι διακόπτει κάθε συγγραφική δραστηριότητα, ανακοινώνοντας ότι προχωρά σε "απεργία". Οι τέσσερις επιστολές του Ξενόπουλου στον Μιλτιάδη Λιδωρίκη, καθώς και η μία του Λιδωρίκη στον Ξενόπουλο, που δημοσιεύονται σχολιασμένες παρουσιάζ...

Ο Διονύσης Σέρρας αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λογοτεχνική φυσιογνωμία με πολύτιμη και πολύμορφη προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Η μεγάλη κατάθεσή του με τη σημαντικότερη επανέκδοση των "Επτανησιακών Φύλλων", τα οποία υπό τη διεύθυνσή του έκλεισαν μια δεκαετία το 2005, δεν επιδέχεται της ελάχιστης αμφισβήτησης , αλλά αντιθέτως χρήζει επαίνου και αισθημάτων θαυμασμού για το ογκώδες του έργου -25 τεύχη, τα περισσότερα πολυσέλιδα-, και την ποιότητα του περιεχομένου. Ο Σέρρας εκτός από μελετητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ανθολόγος, βιβλιογράφος κατ' εξοχήν είν...

Περιέχονται οι θεματικές ενότητες: - Ριζοσπαστισμός και Πολικά Ρεύματα - Τα Επτανησιακά Γράμματα - Παιδεία - Η Επτανησιακή Μουσική - Η Τέχνη - Το Επτανησιακό Θέατρο - Η Ένωση στη Συλλογική Μνήμη

Το κωμειδύλλιο καλλιεργήθηκε στη Ζάκυνθο συνειδητά, συστηματικά και καρποφόρησε με τρία πρωτότυπα έργα που παρουσιάσθηκαν κατά τη θεατρική περίοδο 1875-76, δεκατρία δηλαδή χρόνια πριν την εμφάνιση και καθιέρωσή του στην αθηναϊκή σκηνή. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα για το αν τα κείμενα έφτασαν στα χέρια των πρώτων Αθηναίων κωμειδυλλιογράφων και, αν ναι, κατά πόσον αυτοί επηρεάστηκαν. Αντιπαραβολή των κειμένων δεν αποκαλύπτει ιδιαίτερους δεσμούς συγγένειας, ενώ υπογραμμίζει τις διαφορές.