Γκιόκας Γιάννης
Ο Γιάννης Γκιόκας γεννήθηκε στα Ιωάννινα τον Απρίλιο του 1986. Σπούδασε πληροφορική και μουσική, πιάνο και ανώτερα θεωρητικά. Γράφτηκε στη σχολή ανωτέρων θεωρητικών του Ηπειρωτικού Ωδείου Τσακάλωφ τον Οκτώβριο του 2001 και αποφοίτησε το 2004, παίρνοντας το πτυχίο ειδικού αρμονίας. Παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια πιάνου, πιανιστικού ντούο και σύνθεσης. Ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές.
Τα σκεύη της σελήνης
Γκιόκας Γιάννης
Γαβριηλίδης (2018)
Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ Μια νύχτα λοιπόν είπα κι εγώ να βγω στο παζάρι αψηφώντας κάθε πιθανό κι απίθανο κίνδυνο Φόρεσα ένα τρύπιο μανδύα για να καλύπτω το κουτσό μου πόδι, πήρα ένα ραβδί και περπάτησα στην αγορά Συνάντησα πόρνες, προφήτες και αγύρτες Οι πόρνες μου δώσαν έρωτα Οι προφήτες μου τάξαν όμορφες μέρες Οι αγύρτες παίξαν το τομάρι μου στα ζάρια Τώρα γυρίζω από πόλη σε πόλη, από βασίλειο σε [ # ] βασίλειο με την στολή που μου φόρεσαν διασκεδάζοντας τους περίεργους
Τα ποιήματα του 2012
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2013)
Το 2012 υπήρξε χρονιά εντατικής ποιητικής παραγωγής, παρά το γεγονός πως η χώρα βυθίζεται χρόνο με το χρόνο σε βαθύ κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό τέλμα. Αυτή η κατάσταση, θα μπορούσε να πει κανείς πως ανήκει στις θετικές παραμέτρους για την καταφυγή στην ποιητική δημιουργία. Ωστόσο, σε τέτοιες περιόδους, και τα οικονομικά μέσα καθιστούν δύσκολη την εκτύπωση βιβλίων και η κοινωνική αναστάτωση ευνοεί την ενδοσκόπηση, η οποία χαλαρώνει την δραστικότητα της ποιητικής γραφής. Παρόλα αυτά, και πολλά ποιητικά βιβλία εκδόθηκαν και η "μέση" γραφή των νεαρών κυρίως ποιητών δε...
Μηδέν
Γκιόκας Γιάννης
Γαβριηλίδης (2012)
Κάποια μέρα σε κάποιο δωμάτιο Θα γράψω τραγούδια Τραγούδια που δε θα παίξει το ράδιο ποτέ Τραγούδια που θα μείνουν για πάντα Στο συρτάρι κλεισμένα Κι ο χρόνος ανελέητος κριτής Πίσω απ' το φως μ' ένα περίστροφο Στον κρόταφο κολλημένο Θα με θέλει νεκρό
Φυγή
Γκιόκας Γιάννης
Γαβριηλίδης (2006)
"Όταν" Όταν κλείσω τα μάτια/ Κι απαρνηθώ τον ανάξιο εαυτό μου/ Απαλά φορέστε μου κι ατάραχα/ Την πιο καλοφτιαγμένη μάσκα/ Να δείχνω πιο όμορφος/ Και ειρηνικός/ Κι απ' τον ίδιο τον θάνατο/ Απλά ξεχάστε με (από τη σελ. 11 του βιβλίου)