Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από το παράθυρό μου βλέπω την Αθήνα της νύχτας που όλο και περισσότερο θαμπώνει. Σήμερα κάποιος γίνεται είκοσι οκτώ, τριάντα οκτώ, σαράντα οκτώ. Κάποιος θα νιώθει πιο ζωντανός ανάμεσα στους ζωντανούς. Κάποιος πιο πεθαμένος ανάμεσα στους πεθαμένους. Και κάποιος θα φωνάζει "Θαύμα" τελειώνοντας όσα δεν μπόρεσε ποτέ ν' αρχίσει. Πόση τύχη έφεραν άραγε όλα αυτά τα χρόνια; Πόσο αργά σκορπίζεται η τύχη όταν κάνει βουτιά από τον έκτο στην αχρωματοψία; Οι γάτες του φωταγωγού δεν ξέρουν ν' απαντήσουν. Κοιτούν όμως προς τα πάνω περιμένοντάς να τους στείλει κάτι από ψηλά κάποιος μακρινό...

Όλα παραπέμπουν σε κάτι απλό, οικείο, σχεδόν οικογενειακό. Νιώθουν άνετα, κάποιες φορές ευφορικά. Κινούνται μεταξύ μέσης και τρίτης ηλικίας και παραείναι απασχολημένοι με αυτά που κάνουν, θέλουν ή περιμένουν ώστε να προσέξουν πως μέσα στο ίδιο σπίτι ανοιγοκλείνουν πόρτες και εμφανίζονται παιδιά. Παιδιά που μεγαλώνουν εν μέσω μυστικών. Που πέφτουν σε διαλείμματα σιωπών απλώς και μόνο επειδή έρχονται αντιμέτωπα με λέξεις, εκφράσεις, και μυστικά πολυάσχολων καλά κρυμμένων ενηλίκων. Πολύ σύντομα αρχίζουν να θέτουν ερωτήσεις και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Σκιές σκάνε στους τοί...

Οι λέξεις είναι δρόμοι. Δρόμοι για να εξερευνήσεις πώς να μην περιορίζεσαι, ν' ανακαλύψεις καινούρια ορατότητα ακόμα και σ' αυτό που ο ίδιος νόμιζες ότι ήξερες και να συνεχίζεις να εκπλήσσεσαι. Ν' ανοίγεσαι, να γίνεσαι χώρος, χρόνος για να δεις πως το κρυφό, η διαίσθηση, το προαίσθημα μετατρέπεται σε αδιάψευστη διαπίστωση. Εντέλει να μαθαίνεις ο ίδιος τις λέξεις σου καλύτερα. Διηγούμαστε τη ζωή μας με χίλιους τρόπους και παρουσιαζόμαστε στους άλλους. Είμαστε όλοι βιβλιοθήκες που φυλάμε μέσα μας χιλιάδες αναγνώσεις. Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι φίλοι που μπαίνουν κάτω από...